Random Oneshots

34: SENSITIVE

"SENSITIVE"

"When did this happen?"the nurse asked me. I sighed.

"W-When I got her from her parents,"I answered. The nurse nodded as she looked up on Chelsea.

The nurse didn't said a word after and just left.

I am not that dumb to not notice it. Something must've happened to Chelsea. Something a child shouldn't experience.

Binukas ko ang pinto sa pinakamahina at pinakamaliit na espasyong kasya lang ako. Pero naapektuhan pa din nito si Chelsea dahil napatakip siya ng tenga at mata.

Agad kong isinara ang pinto saka mahinang tinawag siya.

"C-Chelsea..."bulong ko.

"Ate Satie!"ironically, kung gaano siya kasensitive sa mga tunog, hindi niya kayang ivolume down ang boses niya. Ang echo nun ang nagpasakit ng tenga niya so again,she covered her ears.

I went to her board and my jaw dropped as I was looking at her drawing tools. May drawing siyang tao... maybe isang pamilya pero mukhang napunit dahil sa diin ng sulat niya.

When I first met Chelsea in a charity event, she wasn't like this. Kaya sigurado akong hindi inherited ang SPD niya. Malamang dahil sa traumang inabot niya sa kamay ng kung sino man. And Im 80% sure, that it has something to do with her parents.

I felt so attached to Chelsea. She's the sister I never had. Kaya naman masakit para sa akin na nagkakaganito na siya ngayon.

"Dito ka lang okay?Babalik si Ate mamaya,"I said softly then left her.

I drove back to the house of Chelsea's parents. Kailangan ko silang makausap.

After I parked my car, I eventually went to their house. Kinatok ko ito ng ilang beses pero walang sumasagot kaya ibinukas ko ito.

To my surprise, nakaupo ang mga magulang ni Chelsea. Nakadilat ang mata at nakatingin sa harapan.

"Uhm... excuse me?"maybe my voice triggered them kaya bigla silang gumalaw.

My jaw dropped as I realized something.

They aren't human.

---

"Hello Chelsea,"sabi ko saka umupo sa tabi niya. I make sure there is a space dahil madali siyang mairita.

"A-Ate Satie...ang tagal mo,"she said then pouted. Nagpatuloy siya sa pagbura ng drawing niya. Sa sobrang diin ay halos mapunit na ang papel.

Tumayo siya saka kumuha ng libro pero nahulog lahat ng ito. Gumawa ito ng napakalakas na ingay kaya napasalampak si Chelsea sa sahig habang nakatakip ang tenga at nakapikit.

Dahan-dahan ko namang inayos ang libro habang nakatingin kay Chelsea.

What happened to her parents? Bakit pinalitan ng mga robot o AI o kung ano man yun. Im sure hindi yun tao dahil umilaw ng pula ang mata nila.

Pagkaayos ko ng libro, tinawag ko ang nurse ni Chelsea saka pumunta sa garden dala ang laptop ko. Doon, hinanap ko ang website ng charity event na sinalihan ko.

Nung nahanap ko na, nagscroll lang ako pababa hanggang sa nakita ko ang background stories ng mga bata sa event.

Tumigil ako ng makita ang pangalan ni Chelsea. Binasa ko ito, saka binasa ko din sa iba. Halos parehas lang. Mahirap pero masaya. Kumpleto ang pamilya.

Kung kumpleto ang pamilya ni Chelsea nung event, nasaan na sila ngayon?

Tiningnan ko ang founder ng event...company ng AIs. Wait what?

Now that's making sense. Im going to the company.

Nagdrive ako papunta sa kanila, mabuti nalang at nandoon ang address nila.

Matapos ang kalahating oras, nakarating na ako sa kompanya. Hindi ako pinapasok ng guard.

"Appointment?"

"This is an emergency. I need to talk to the CEO,"

"I'm sorry but that isn't allowed,"

Sinubukan ko pang magpumilit para makapasok, but still no use.

---

"Ate Satie!"

"Chelsea, tapos ka na kumain?"

"Opo!Ate, saan ka pumunta,"

"Sa uh...company na gumagawa ng AIs,"malungkot na saad ko. Natigil sa kinatatayuan niya si Chelsea.

Patay. Sinabi ko ba talaga?Haist, ang tanga mo talaga self.

"Si...m-mama..."

"Chelsea, I'm sorry. Gusto mo magdrowing tayo?"paglilihis ko pero parang wala na si Chelsea sa sarili niya.

"K-Kinuha nila si mama...t-tapos... pinalitan..."

My eyes widened. "Anong ginawa nila sa mama mo, Chelsea?"

"Kinuha nila ang magulang namin...kinidnap nila..."

"Pinalitan nila ng AI?"

"Wala sa kanilang nakaalam...maliban sa akin... nakita ko lahat..."

Oh my.

---

Kat's Note: Hi Cha cha!Thanks for letting me borrow your name!!Imysm!!

Additional Notes: Sensory Processing Disorder (SPD) is a condition where the brain has difficulty receiving and responding to information that comes in through the senses. People with SPD may be overly sensitive (hypersensitive) or under-sensitive (hyposensitive) to stimuli, such as sounds, lights, touch, tastes, or smells. This can affect their daily functioning, interactions, and ability to focus.