Babamızın Oğlu

1.3 // Yol Arkadaşı

Medya : Zeynep, haremimizin ilk üyesi

Salih neredeyse iki aydır Varto'daydı. Necip ve adamlarının bir sonraki ödemeyi yaptığından emin olup öyle gitmek istiyordu. Salih kahvede çayını içerken Zeynep ve Gürcan yanına gelmişlerdi. Salih "Ne oldu?" dedi onların sırıtan suratlarına bakıp. Gürcan "Abi bizimle gelsene bi." dedi. Salih çayını kafasına dikip kalktı.

İki kardeşin arasında ilerlerken "Nereye gidiyoruz?" dedi. "Bakın sürprizleri pek sevmiyorum." Zeynep "Geldik sayılır." dedi. Vardıklarında Salih "Eee?" dedi. Gürcan ona bir anahtar uzatıp "Burası senin abi." dedi. Salih kaşlarını çatıp ona baktı. "Ne? Oğlum manyak mısınız? Neden yaptınız- nasıl yaptınız bunu?"

Gürcan "Abi sen bizi o kaçakçılardan kurtarıp bir de kazanç sağlamamızı sağlayınca biz de... bütün köy olarak düşündük ve aldığımız ilk elli binle burayı yapmak istedik. Senin için." dedi. "Artık burada kalırsın diye." Salih iç geçirip anahtarı aldı ve eve baktı. Geniş gözüküyordu. Çitlerle sarılmış ufak bir bahçesi bile vardı. Salih gülümsedi. "Oğlum iyi düşünmüşsünüz de ben hep burada kalmayacağım ki. Benim İstanbul'da bıraktığım bir hayatım var ve hem... daha gideceğim yerler var."

Zeynep bunu yeni öğrendiği için ona şaşkınlıkla bakarken Gürcan "Biliyoruz abi biliyoruz." dedi. "Ama yine de buralara uğrarsın ara sıra diye. Hani, seni bizde ağırlamak iyiydi ama... kendi yerini istersin diye düşündük." Salih gülümseyerek eve baktı. "Teşekkürler." Salih, Gürcan'a göz ucuyla baktı ve "Tamam lan gel buraya." deyip çocuğa sarıldı. İkisi sarılırken Zeynep onları gülümseyerek izledi. Geçen zaman, Salih'e olan karşılıksız aşkını hiç de yatıştırmamıştı.

Ayrıldıklarında Zeynep "İçine bakmayacak mısın?" dedi. Salih omzunu silkti. "Hadi bakalım." Üçü de evi gezmişlerdi. İki odası çok şirin bir salonu ve mutfağı vardı evin. Salih iç geçirmemek için kendini tuttu. Saadet'le hayal kurdukları gecelerdeki eve çok uygundu şu an gezdiği ev. Salih, Saadet'i aklından çıkartıp "E o zaman ben size teşekkür için ne yapayım?" dedi. Gürcan hemen "Abi gerek yo-" dese de Salih "Yok yok." dedi. "Sadettin abiniz sizin için... buldum lan. Bu akşam şöyle güzel bir ziyafet çekelim ha? Benim bahçeye masalar kurarız. Oturur yeriz. Şarkılar, türküler."

Gürcan "Olur abi." dedi. Zeynep "Ben de yemeklere burayı kurmaya falan yardım ederim istersen?" dedi. Salih ona bakıp başını salladı. "Harika olur."

***

Salih ve Gürcan evin bahçeye açılan küçük balkonunda konuşurken Zeynep ve arkadaşları masayı kuruyorlardı. Kızlardan biri Zeynep'in dibine girdi. "Kız, hala konuşmadın mı?" Zeynep utanarak "Hayır Sevgi." dedi. "Sen de çaktırma." Sevgi omzunu silkti tabakları koyarken. "Valla yakında gidecek. Söyledin söyledin. Yoksa fırsat kaçacak, ben sana diyeyim."

Zeynep somurturken Salih yanlarına gelmişti. "Yardım lazım mı kızlar?" Sevgi hemen "Sadettin abi ben burayı hallediyorum, isterseniz siz Zeynep'le kalanları getirin." dedi. Zeynep ona kötü kötü bakarken Salih hafifçe Zeynep'in koluna dokunmuş "Hadi o zaman." deyip eve yönelmişti. Zeynep afallayıp onu takip etti.

Tepsileri getirirlerken ikisi de Zeynep "Şey. N-Ne zaman gideceksin?" dedi. Salih ona gülüp "Bu kadar çabuk mu sıkıldın kız?" dedi. Zeynep hemen "Hayır!" dedi. "Sadece... keşke gitmesen." Salih kızın sesindeki tonu duyunca hafiften duraksasa da belli etmeden tepsidekileri yerleştirdi. Onun ardından Zeynep düzelte düzelte geliyordu tabakları.

Tepsi tamamen boşaldığında Salih kıza döndü ve gülümsedi. "Neden keşke gitmesem?" Zeynep adamın yüzündeki oyuncu sırıtışı görünce kızardı. "Yani... burada olman iyiydi. Sakin köye biraz hareket gelmişti diye." Salih başını salladı. "Köyü düşündüğün için yani?" Zeynep başını salladı. "Başka ne için olacak?" Salih kıza yaklaştı. Zeynep gerilememişti. Salih kızın saçının bir tutamını alıp omzunun ardına atarken "Aynen. Başka neden olacak ki?" dedi. Zeynep anın büyüsüne kapılmak isterken gerileyip "Şey- abim... burada." dedi. Salih de geriledi. "Evet. Abin..."