You Are Mine (Mine Series #1)

Forty- Four

Chapter 44.

Pamilyar.

"Congratulations, sweetie! I knew you will achieve this dream of yours!" Mom immediately gave me a kiss on my forehead and hugged me very tight. "Congrats Mae! I am so proud of you, Mommy is so proud of you!" tumili siya kaya natawa ako.

"Vaiden is also proud of me right now too hahahaha!" tumawa rin siya at hinawakan ang braso ko para hilahin palapit kay Daddy na abala sa pakikipag-usap sa mga bisita niya.

"Hoy Vandrick! Batiin mo mga itong anak mo! Palagi nalang ang mga bisita mo ang inaatupag! Why don't you greet your daughter again and again?" masungit na tanong ni Mommy, pasalamat siya at mga espanyol ang mga kausap ni Daddy kaya wala man lang reaksyon ang ama kong lumingon sa amin.

"Vaeda, anak... congratulations!" malamyang bati niya at niyakap ako, niyakap ko siya pabalik.

"Don't greet me if you are like this," seryusong saad ko. "Are you happy for me or not? Iiwan kita kapag hindi o pupunta ako sa ibang bansa na hindi mo nalalaman? What do you want me to do?" pananakot ko na sa kaniya, he let out a chuckle.

"Hindi ka pa rin nagbago, anak huh? I am proud and very happy for you! Ano ka bah!" inirapan ko siya nang yakapin niya ako ulit at ginawaran pa ng halik sa pisngi. Umayos ako ng tayo nang humarap na ako sa kaniya. "So? Saan ka kukuha ng trabaho? You already graduated and passed the board exam." napangisi ako sa narinig.

"Sa Azure Company, Daddy. Maraming magagaling na architects ang nagtatrabaho doon so by weekend ay uuwi ako ng Philippines and the day after that, a-apply ako." tumango lang siya at nginitian ako ng malaki.

"Wow! Narinig ko ngang maganda doon, Mae! Huwag mong kakalimutan na suportado ka lang namin ha?" napangiti ako sa sinabi ni Mommy.

"Oo naman, Mom! Sinabihan ko na si Kathleen rito and she said she'll pick me up in the airport soon." naalala ko pa ang pinag-usapan no'ng gagang Kathlyn noong Lunes ng gabi, may irereto daw siya sa'kin na lalaki sa sariling bar niya. "Any news about Felix, Daddy?" pag- iiba ko.

Dalawang taon na naman ang lumipas at graduate na ako sa kolehiyo sa kursong arkitekto, I even passed the board exam so smoothly. Sa dalawang taon na nagdaan ay maraming nagbago, nawala man si Vaiden, ang pagbalik naman ni Mommy sa amin. Felixio chose to stay in the Philippines to find some other work especially Daddy is now officialy an innocent businessman, wala nang mafia-mafia whatever dahil patay na ang kalaban.

I felt so happy because inside of two years, hindi ako umiyak kapag naiisip ko si Vaiden. Masaya talaga ako, masayang-masaya dahil kapag naiisip ko man lang ang nakakababatang kapatid ko, binibigyan niya lang ako ng inspirasyon at magandang inspirasyon iyon. 

Wherever he is right now, I know he is guiding me to the right path that I want... that the both of us wanted.

Wearing a sexy short white skirts with a sweetheart top, hair in a highponytail. I stood up confidently in my  mirror and took a photo of myself in my cellphone.

I posted on my IG account and captioned...

'Congratulations queeny! You did it! Uwi na tayo!'

Minutes passed after that post was posted, marami kaagad ang nag-heart at ang iba sa kanila ay mga naging kaklase ko. Some of the boys directed a message in me pero 'di ko 'yon pinansin. Nagbihis ako ng jeans at sleeveless top saka bumaba para magpaaalam na kila Mommy.

"Mae, mag-ingat ka roon ah? Tawagan mo kami palagi at kung may kailangan ka, you can always tell it to Mommy and I will help you okay?" napanguso ako sa sinabi ni Mommy at pabirong napairap.