You Are Mine (Mine Series #1)

Kailean (Part Two)

Okay may part two tayo -_-.

_

Just Mine.

Seeing her running in the house that we burned out. Mabilis akong sumakay sa kotse at hinabol siya. She was panting so badly na baka kagaya siya ni Vaiden na may hika. My men is with me but Tito Vandrick's men are busy with the devil witch who pretended that she has a cancer.

That's pathetic!

It's been months since I last saw her at sa nagdaang buwan, doon kami gumawa ng plano para kunin siya kay Ashta. Kailangan naming pumatay para sa kaligtasan naming lahat. Labag sa kalooban ni Tito pero dapat niya itong gawin, just for the safety and assurance na magiging maayos na ang buhay ng panganay niya.

Tumakbo siya papasok sa isang madilim na lugar kaya agad akong bumaba at tumakbo na rin para masundan siya.

"Nandito siya, mas mabuting gumamit kayo ng flashlight." ginamit nga ng tauhan ko ang flashlight at nakita nga namin siyang nakaupong umiiyak at nakitang tatakbo na naman pero nawalan siya ng balanse. "Fvckshit! Tinakot natin siya!" pagmumura ko sa tauhan ko.

I catched her. "Niligtas lang natin siya sa bruhang 'yon! Bakit siya tumakbo?" 'di ako galit sa kaniya kundi sa sarili ko dahil masyado namin siyang pinagod kakatakbo.

I carried her at nang makasakay sa kotse, dumiretso ako sa mansion nila para ibigay na siya nang tuluyan sa totoong pamilyang naghihintay sa kaniya. Tito already did a DNA test with her at confirmed, siya si Vaeda Mae Yzabelle Teodoro but when she was on Ashta's side, Reyes ang ginagamit niyang apelyido.

Wala akong nagawa kundi ang pumayag na talaga sa deal na magpapakasal ako sa kaniya, I even stole a kiss from her para masabi ko talagang pumapayag na talaga ako. Funny to think but ugh! I couldn't stop it!

She is pretty and childish, maliit siyang babae at kung anu-ano bigla ang pumapasok sa isip. Para siyang... pusa-- hindi, para siyang kuting na bigla-bigla nalang nangangagat.

She even called me 'manyakis' na hindi ko alam kung tama bah ang pagkakarinig ko sa salitang 'yon.

Well... she's just a kid, bata pa siya.

Ano naman... ngayon?

I let the 1 year passed nang hindi siya nakikita, I focused more on studying Education at may requirements kaming dapat maging substitute and mag OJT. Walang pagdadalawang-isip na pinili ko ang eskwelahan na pagmamay-ari ni Tito Vandrick.

First day na first day pero badtrip ako kaagad. Pinahiya niya ako! Sino ang hindi magagalit doon?! I let my patience be more high para intindihin siya.

Pinahaba ko ang pasensiya ko sa kaniya hanggang sa sumapit ang hapon. There's this teacher na iba kung makatingin sa akin, nakilala niya na ako nang magpasa ako ng mga papeles for practicing, but I don't like the feeling on her stares.

She tried to flirt me but I chose not to give a care for her, masyado siyang... I don't know? Basta ayaw ko sa kaniya. Biglang bumukas ang pintoan at 'di na ako nagulat nang makitang siya 'yon. She shouted something na hindi ko naintindihan at sa bilis ng pangyayari, tumakbo siya kaya hinabol ko.

I found her laying in the bermuda grass at nang maramdaman ang presensiya ko, agad siyang bumangon para pagsabihan na naman ako ng kung anong bagay na walang katuturan! I lost my temper at naitulak siya, she obviously cried pero wala na akong pakialam! Pinahiya niya ako kahit wala siyang alam.