Gizemli Mafya (Gay)

71

Iyi okumalar bitanelerim 💞

Saatler bir birini kovalarken, Umut ve Koray hastane koridorunda Bulutun kendisine gelmesini bekliyorlardı. Umut 1 saat önce evi aramış ve olan biteni anlatmıştı. Iyi olduğu için herkes sevinse de Buluta üzülmüşlerdi ve minnettarlardı. Geleceklerini söyleyip telefonu kapatmışlar ve yola çıkmışlardı.

Neredeyse 1saat 40 dakika sonra herkes hastaneye gelmişti. Umut kalkıp hepsine sarıldı. "Iyi olmana sevindik" demişlerdi sadece ve Koraya bakmamaya özen gösteriyorlardı. Aras suskundu duvara sırtını vermiş odanın kapısına bakıyordu sadece, kalbi ve aklı çıkmazdaydı.

Aklından keçenler kalbini parçalamaya yetiyordu Arasın. 'Ben bir kere bile yanında olamamışken, içerideki çocuk onun için can çekişiyor' düşünce kalbini o kadar yakıyordu ki, gözleri sıkıca kapatmaktan kendisini alamamıştı. Göğsünde bağladığı kolları ve yumduğu gözlerle Umutun yutkunamadı. Şuanda onun olduğu durumda kendisi olsaydı ne yapardı aklına bile getiremiyorken karşısındaki sevdiği onun için vurulan adamın kapısında bekliyordu.

Yiğit abisinin yanına gelip "omzuna noldu, iyimisin?Gösterdin mi doktora?" Sorularını sordu. Herkes ona bakmasana kulakları ondaydı. "Yelek omuzları iyi koruyamadı, bu şerefsiz de geçenlerde yara aldığım yerden vurdu ama iyiyim sorun yok yani gösterdim doktora" Yiğit başını sallayıp durdu abisinin yanında.

"Abi"

"Efendim kardeşim"

"Sence de Aras abiden özür dilemen gerekmiyor mu?"

Umut başını salladı biliyordu özür dilemesi gerektiğini ama nasıl yapacağını ve kendisini affetdireceğini bilmiyordu.

Arasın telefonu çaldığında aryanın Sude olduğunu görüp telefonu açtı. " Evet"

"Aras dediğini hallettim 3 saat sonra uçağın kalkıyor"

"Teşekkür ederim, bu iyiliğini asla unutmam"

"Aras az kaldı 1 yıl ola yanyana çalışıyoruz, neden gidiyorsun? Burayı sevdiğini düşünmüştüm"

"Ailevi sorunlar gitmemi gerektiriyor Sude"

"Dönecekmisin?"

"Düşünmüyorum"

Telefonu kapattığında, arkasında duran Elifle karşılaştı.

"Nereye gidiyorsun?"

"Izmire geri dönüyorum, buradaki işim bitti. Koray ve Savaş tutuklandı. Geri kalanını da biliyorsun zaten. Gitme zamanın geldi"

"Beni burda mı bırakacaksın?"

"Hayatının aşkını buldun hem arada gelirsin, belki bir gün bende gelirim seni görmeye üzülme elmalı turtam, hemde seni kendimden bile çok güvendiğim birine emanet ettim"

Elif, Arasa sarılıp "Umut yıkılacak biliyorsun dimi" dediğinde Aras dahada sıkı sarıldı.

"Ona birşey olsaydı ben yıkılmazdım, ölürdüm ama şuan başkası onun için ölüyor" deyip ayrıldı. Saate baktığında daha zamanı vardı ama buradan bir an önce ayrılmak istiyordu.

"Elif, bize birez izin verirmisin?"

Elif Arasın sırtını sıvazlayıp ayrıldı yanlarından.

"Aras, bak ben özür dilerim seni bu duruma soktum"

"Önemli degil , iyimisin?"

"Iyiyim, sarıla bilirmiyim?"

Aras gözlerini kaçırıp başını salladı. Umut kolları Arasın boynuna sarıp sıkıca sarıldı, Arasda aynı şekilde sarılıp başını Umutun boynuna gömdü. Aras için kutsal olan bu koku üç saat sonra birdaha onun içine dolmayacaktı. Dolan gözlerini sıkıp kollarını ayırdı Umuttan, sonra Umutu kendisinden uzaklaştırdı. "Umut ben gidiyorum" kaşları çakıldı aniden " Ne.. nereye ? Evemi bekle birlikte gidelim" sesi titriyordu aklına evden çıkmadan Arasın söylediği sözler gelmişti.

"Umut geri dönüyorum Izmire" sadece Umutun değil onunda sesi titriyordu. Umut ellerini kaldırıp Arasın yüzünü avuçladı, alnını alnına dayayıp "hayır gitme, yalvarırım bırakma beni, bizi" göz yaşları akarken Arasda ellerini onun yüzüne çıkarıp sildi yaşları "Arasım, oğlumuz var bizim, gitme nolur" deyip bastırdı dudağını sevdiğinin dudaklarına, hastanenin ortamındaydılar ama iki hemşire ve aarkadaşları dışında kimse yoktu. Herkes muhabbeti bilmiyordu ve ikisinin barıştığını düşünüp gülüşüyorlardı.

Elifin ağladığını gören Yekta "Ne oldu bebeğim öpeyim mi senide ben" diye dalga geçti ama Elif ona sarılıp " Aras gidiyor Yekta" dedi. Herkesin yüzünde donan gülümseme şimdi acıya dönüşmüştü.

Aras,Umutun omzundan tutup geri çekti kendisini "arada gönderirsin bana kalır bendede, böylelikle ikimizden de ayrılmaz"

"Arasım eşeklik ettim biliyorum yalvaririm gitme, seni bu duruma soktuğum için özür dilerim, çok çok özür dilerim ama gitme sensiz yapamam olamam"

Aras ayrılıp geriye adım attı, her adımda Umutta ona yürüyordu. Arkasını döndü hızlı adımlarla çıktı hastaneden, Umut duvara dayanıp dizlerine başını gömüp ağlamaya devam etti. Herkes yanındaydı ama kimse onu teselli etmiyordu. Aras arabada ağlıyor Umut hastanede, ikiside acı çekiyordu.

Umutun gökyüzüsü siyaha bulanmıştı, Arasın havası tükenmişti. Iki aşık bir birinden ayrılırken bile, sadece birinin diğerinin acı çekmemesini diliyordu.

💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

Bu bölümü önceki bölümde Umutun burnunu süttür diyen arkadaşıma gelsin🖤

İkiliye çok üzüldüm ama Umutun yaptığı ne kadar doğru olduğunu sansa da yanlıştı. Güç sevdiğinle birlikteysense artar ve bir birinizi koruma iç güdüsü dolup taşar aynı, Bulutun sevdiği için kursunun önüne atlaması gibi seçilmese bile sevdiği için güçlü ve acı çekmediği için mutluydu.

Aras gidiyor ve diğer bölüm final nerdeyse bir yıldır yazdığım kitabın bitişine bir bölüm kaldı. Içimde tarifi imkansız mutluluk aynı zaman hüzün var. Bu çocukları, sevgilerini, bazen komik çoğu zaman drama bağlamalarını çok seviyordum. Ister inanın ister inanmayın ama yazdığım zaman gerçektende bölümün başını unutup sonunu hatırlıyor ve bittiğinde tekrardan okuyordum sanki başkası yazmış ve yeni bölüm gelmiş gibi. Bilmirem yeni bölüm bekleyip beklemediğiniz ama ben gerçekten bekliyordum.