Gizemli Mafya (Gay)

26

IYi okumalar kuzularım💜

Umut dudaklarını Arasın dudaklarına bastırdı. Haraket etmiyordu, Arasda itmiyordu. İkisininde aldığı derin nefesler bir birine karışmıştı. Kalpleri çıkacak gibi çarpıyor, nefesleri kilometrelerce koşmuşlar gibiydi. Aras kendine gelip, Umutu itti, ayaklanıp koşar adımlarla kapıdan çıkıp merdivelenleri indi. Umutda arkasından çıktı. " Aras yalvaririm dinlemeden gitme"

Aras durdu, arkasına bakarsa gidemeyeceğini ve dönüp yapışırdı az önce hiss etdiyi yumuşacık dudaklara. Sonra yeniden yürüyüp kapıdan çıktı. Kapının kapanma sesi ile Umut merdivenlere çöktü. Elini yüzüne koyup ağlamaya başladı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Başına toplanan ailesini umursamıyordu. Sadece kapıdan çıkıp giden sevdiğine ağlıyordu. Bir anlık cesaretle öptüğü adamın arkasından ağlıyordu. Yiğit ve Aynur koluna girip odasına götürdüler, Umut yüzünü duvara çevirip ağlamaya devam etti. Hıçkırıkları artık iç çekişlerine dönmüştü.

Kim demiş erkek adam ağlamaz diye, kim demiş büyüdükten sonra ağlanmaz diye. Canı yanan her insan ağlamayı hak ediyor. Kalbindeki acıyı, göz yaşları ile dışarı atıyor.

Rıza içeri girdiğinde koskoca adamın çökmüş haline baktı. Yiğite baktı küçük çocuk gibi bir tarafta büzüşüp abisini izliyordu. Yiğit başını kaldırıp Rızayı gördüğünde gülümsedi. Sanki herşey çözecek adam şuanda karşısındaymış gibi, ayağa kalkıp sarıldı Rızaya.

Rızada kollarını Yiğitin omzuna sardı. Kafasına bir öpücük kondurup kendisinden ayırdı, gözlerinin içine bakıp "herşey iyi olacak, üzme kendini" dedi. Yiğit başını sallayıp ayırdı kollarını Rızadan. Riza bedenini saran soklukla titredi. Gözleri ile Yiğiti ve Aynuru dışarı çıkarıp oturdu Umutun yanına. Elini Umutun omzuna koyup. "Ne oldu abim, hadi anlat bana"

Umut cevap vermiyordu, söyleyemiyordu yaptıklarını.

"Arasa söyledin mi?"

Umut duyduğu isimle ağlamak isteyi dahada arttığında yanaklarinda kurumamış yaş izleri yeniden ıslandı.

"Abicim cevap vermezsen nasıl çare bulayim çaresizliğine? Söyledim mi Arasa"

"Ne söyleyecektim ki, Arasa"

Umut şaşırmıştı. Arkasını dönüp hem korku hemde şaşkın gözlerle baktı Rızaya.

"Oğlum biliyorum imkansızlığının Aras olduğunu"

"Nasıl anladın, kızmadın mi?"

"Neden kızayım kardeşim, bu yürek orada konar boka da, seninki biraz boka konmuş oluyor ama kızmadım. Dün sayıklıyordun, hem çok güzel resim çiziyorsun, Arasın gözlerini tıpa tıp çizmişsin"

Umut derini nefes verdi.

"Ee oğlum ne olduda çocuk gider gitmez ağlamaya başladın"

"Sey öptüm onu, oda çekip gitti"

Rıza şokla ağzını açtı. Bukadar delirmeyi oda beklemiyordu.

"Lan nasıl yaptın, bu olacakları düşünmedin mi? Ya gitmek yerine dövseydi seni? Delisinde bu kadarı sanada çok be abi"

Umut omzunu çekti, evet düşünmemişti olacakları, şimdi pişman mi diye sorsanız hayır pişman değildi. Arasın ddudaklarının nasıl tatdığını öğrenmişti. Aklına gelen anıyla gülümsedi. "Düşünmedim doğrusu düşünemedim"

"Merak etme be ben yengeyi getirim sana"

Umut güldü "yenge ne be abi"

"Eniştemi diyeyim lan, ben ne anlarim bu islerden" dediğin de Umut kahkaha attı. "En iyisi enişte söylemek"