Gizemli Mafya (Gay)

72 (final)

Iyi okumalar çocuklar🖤

Aras ilk Umutun evine gidip oğlunu görmeyi istedi. Evin kapısı açan Seyhan hanım Arası görüp gülümsedi. "Hoş geldin evladım, geç içeri" deyip yer açtı Arasa. Aras eve girdiğinde ortalığın sakin olduğunu görüp "oğlum nerede Anne" diye sordu. Seyhan Annem sözüyle dahada derinden gülümseyip "haylazlar oynayıp oynayıp uyuya kaldılar. Umutun olasındalar git bak bende sana yemek hazırlayayım şimdi sen birşey yememişsindir" dedi. Aras elini kaldırıp itiraz etti "yok annecim hemen çıkmam gerekiyor, oğlumu görüp gidicem teşekkür ederim" deyip Umutun odasına çıktı.

Odaya girdiğinde, iki çocuk birbirine sarılı uyuyordu. Gülümsedi oğlunu uzun zaman göremeyecek olması canını dahada yaktı. Yanlarına oturup ilk Gökyüzünü sonra ise Uzayı öptü. Gökyüzünü koklayıp, solmayacak gibi içine çekti. Gökyüzü gözlerini açıp "baba geldin mi?" Deyip Arasın iki yanağına sulu öpücük bıraktı. "Hadi oğlum uyumaya devam et" deyip yatırdı, saçlarını okşayıp tekrar öptü saçlarından.

Odanın kapısını sessizce çekip indi aşağı, Seyhan ve Zehra salonda oturmuş kahve içiyorlardı. "Aa oğlum şimdiden gidiyor musun?" Diyen Zehra hanıma başını salladı. Ikili ayağa kalktığında Aras "size sarıla bilirmiyim" dedi. Kadınlar şaşırsalarda gülümseyip kollarını açtılar. Aras ikisinede sarılıp ayrıldı.

"Şimdiye kadar yaptıklarınız için teşekkür ederim ve sizden son bir ıylik istemeye geldim. Oğluma ve Sevdiğime iyi bakın lütfen onlar ilk Allah sonra size emanet ediyorum"

Seyhan "ne oldu bir yere mi gidiyorsun?"

"Memleketime geri dönüyorum"

"Neden? Umutun haberi varmı? Ne oldu da gidiyorsun, bana ve yaptıklarıma rağmen bırakmadığın adamı şimdi mi bırakacaksın?"

"Sevdiğim adam beni yanında istemeyerek ve benden çoğu şeyi gizlederek zaten bıraktı, ben giderek bırakmıyorum yanında kalbimi, ruhumu ve nefesimize bırakıyorum en azından, buraya oğlumu ve sizleri görmeye geldim uçağının kalkmasına az kaldı, hoşça kalın"

Seyhan gencin kolundan tuttu "bak oğlum sen gidersen oğlum yaşayamaz, yaşasa bile sadece vücudu yaşar herşeyi ölür, onu bırakma lütfen. Hiç bir işinize karışmam, sanada anne olurum ama bir anneyi oğluyla intahan etme" dedi gözlerinden süzülen yaşla.

Aras evden dışarı kendini zorla atıp havalimanına gelmişti. Uçağına sadece 30 dakika kalmıştı.

Uçaka 15 dakika kala anons geçildi ve herkes binmek için ayaklandı. Tam o anda bir ses yankılandı büyük havalimanında

"Aras, Arasım bildiyim kadarıyla şimdi gidiyorsun, sana dur diyemiycem çünkü bunu hakk ettim ama sakın unutma beni. Eşşeklik ettim, çok pişmanım özür dilerim"

Umut ağlıyordu ve Umutun sesini duyan genç her adımda Umudu dinliyordu. Gitme demiyorum yerine gitme deseydi kalırdı bunun için sesi bile yetmişti.

"Bey efendi lütfen çıkın dışarı"

"Umut hadi bitir konuşmanı gidelim yoksa bizi içeri tıkacaklar" bu sözlere bir çok insan gülmüştü.