Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|65

satır arası yorumlarınızı bekliyorum🌸

Hala bilgisayar ekranına bakmaya devam ederken telefonum çalmaya başladı. Hülya arıyordu.

"Efendim Hülya?"

"Baktın mı?" Diye sordu heyecanla. Sanırım benden daha çok heyecanlıydı bu konuda. "Şuan bakıyorum."

"Ee dönüş gelmiş mi?"

"Gelmiş."

"Ne demişler? Ay Okan anlatsana şunu direk, ne diye posta posta söylüyorsun."

"İstanbul'a gidiyorum."

"Ne?" Diye bağırdı birden. Bu kadar şaşırıp kulağıma zarar verecek kadar tepki göstermesine gerek var mıydı bilmiyorum ama o aynen böyle yaptı.

"Ne İstanbul'u ya?"

"1 Haftalık deneme sürecinize, 28 Haziran Pazartesi günü İstanbul Beylikdüzü'nde ki şubemizde başlayabilirsiniz, yazıyor."

Okan yazanı okuduktan sonra yatağına oturdu. "İstanbul ne alaka?"

"Bilmiyorum."

"Ben bir Hakan abi ile konuşayım bekle sen." Diyip telefonu yüzüme kapattı. "Gerek yoktu." Diye mırıldandım kendi kendime.

Annem odanın kapısını açıp"Okan kahvaltı edecek misin?" Diye sordu.

"Canım istemiyor anne."

"Neden?"

"Ne bileyim anne, istemiyor işte." Dedim omuz silkerek.

Hülya tekrardan aramaya başlayınca annemde kapıyı kapatmıştı. "Alo?"

"Okan çok özür dilerim, çok özür dilerim!"

"Ne?"

"Ya cidden hiç aklıma gelmemişti böyle olacağı, özür dilerim."

Kaşlarımı çattım. "Niye özür diliyorsun Hülya, ne oldu?"

"Ya ben Hakan abiyi seninle ilgili konuşmak için arkadığımda bana şube fark eder mi diye sormuştu." Dedi Hülya. "Ee?"

"İşte bende yok fark etmez dedim. Ne bileyim İstanbulda ki şubeden bahsettiklerini, Bursa içinde ki şubelerden bahsediyor sanmıştım. Ama orası için görüşmüşler sende." Dedi ve ufak bir sessizlik oldu. "Okan özür dilerim cidden, çok özür dilerim."

"Hülya sorun yok. Özür dilemeni gerektiren bir durumda yok."

"Ama böyle sanki benim yüzümden zorunlu kalmış gibi oldun." Diyince güldüm. "Hülya gideceğim kesin bile değil."

"Evet değil ya! Gitmezsin sen, başka yerlere bakarız. Sana iş mi yok?"

Bakarız...

"Yani orası öyle ama bunu da bir değerlendirmek gerekiyor. Sonuçta benim için gayet iyi bir iş."

"Orası öyle. Ama İstanbul'a mı gideceksin?"

"Bilmem, neden olmasın?"

"Ama sen yapamazsın ki orada. Yani mahalleyi çok seviyorsun, sonra Utkular, abinler ailen. Yapamazsın yani."

"Benim adıma düşünmene gerek yok Hülya." Dedim ve derin bir nefes aldım. "Ben yardım etmek için." Dedi ama devamını getirmedi.

"Neyse kapatayım ben."

"Hülya, kendini suçlu hissetme. Bana göre bir iş değilse olmaz zaten."

"Tamam. Senin için en iyisi neyse o olsun."