Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|34

"Egemen iyice bunlara benzemeye başladı." Dedi İrem Okan ve Utku'yu göstererek. "Bizim neymiz varmış pardon?"

"Beyniniz yok."

"Sen de varda ne oluyor."

"Ay susun iki dakika." Diyerek aralarına girdi Burcu. İkisi de sustu.

Biraz daha bekledikten sonra Egemen gelmişti. Normalde bizi asker gibi dikip bekleten Utku olurdu. Ya da arada bir Okan. Ama Egemen yapmazdı böyle şeyler. Fakat bu gün Egemen çağırmıştı. Çağırması bir şey değil yarım saattir bekliyorduk. Evlerinin bahçesine çağırmıştı ama kendisi evde değildi.

"Geliyor." Dedi Okan bahçe kapısına bakarak. Oraya baktığımda Egemen'in bize doğru geldiğini gördüm.

Yanımıza gelince "Selamın aleyküm canım arkadaşlarım." Diye konuştu.

"Aleyküm selam kardeşim. Neden diktin bizi buraya asker gibi?" Diye sordu Okan.

"Size bir sürprizim var."

"Neymiş?" Diye sordu Burcu hızla.

Egemen cebinden bir şeyler çıkartıp masaya bıraktı. "Ne bunlar?"

"Bak bakalım neymiş." Dediğinde bıraktığı kağıdı elime aldım. Elime alınca kağıt değilde bilet olduğunu anlamam uzun sürmedi. Konser biletiydi. Hatta Soner Sarıkabadayı konseri.

"Oha nereden buldun bunları?" Diye sordum hızla. İrem yaklaşık bir ay önce bakmıştı biletlere ama bulamamıştı.

"Benden bahsediyoruz." Dedi Egemen ve Okan'ın yanına oturdu.

"Hakikaten nereden buldun?" Diye sordu Okan. "Oğuz abime söyledim. Oda buldu." Dedi Egemen.

Oğuz abi Egemen'in kuzeniydi. Eskiden mahallede oturuyorlardı ama sonra taşınmışlardı. Zaten Oğuz abi üniversite için İstanbul'a gittikten sonra tamemen oraya yerleşmişti. Arada geliyordu Bursaya ama mahalleye geldiği çok nadir oluyordu. En son geçen yaz görüşmüştük galiba.

"Hangi Oğuz?" Diye sordu Okan. Bazen gerçekten süzme salak olduğunu düşünüyorum bu çocuğun.

"Burcununki." Dedi İrem gülerek. Burcu ona dönüp "Salak saçma konuşma be." Dedi hızla.

"Yalan mı?" Diye sordu İrem tekrardan. Okan'ın köşeli jetonu yeni düşmüş olacak ki "Ha o Oğuz abi." Dedi hızla.

"Bak Burcu'nunki diyince nasılda bildi." Dedi Utku.

"Ya saçma sapan konuşmayın."

"Ya sen değil miydin çocukken Oğuz abinin peşinden ayrılmayan?" Diye sordu Utku. "Adı üzerine çocukken diyorsun." Dedi Burcu hızla. "Ne yani senin çocukken yaptığın her şeyi çocukluğunda mı bıraktın?"

"Genel olarak evet."

"O zaman Oğuz abi genel olmayan kısımda."

"Utku bence daha fazla boş yapma." Dedi Okan. "Bence de." Dedi Burcu hızla. "Neyse benim kalkmam gerekiyor." Dedi Okan ve ayağa kalktı. "Nereye ya?" Diye sordum. "Bir işim vardı şimdi aklıma geldi." Dedi ve bir iki adım uzaklaştı. "Akşama konserde görüşürüz." Diye ekledi ve bizim cevap vermemize müsaade etmeden bahçe kapısından çıktı. Egemen'in eli havada kalmıştı. "Konser yarın." Dedi arkasından. Ama Okan'ın duyduğuna pek emin değildim.

"Ne oldu şimdi?" Diye sordu Utku. "İşi varmış işte." Dedi İrem.

"Sende bunu yedin?" Diye sordu Egemen tek kaşını kaldırıp. Nasıl yapıyordu bunu bilmiyorum. Ben yapamıyodum yani en azından onun ki gibi yapamıyorum. Konudan aşırı alakasız bir şey düşündüğümü fark edip onlara geri döndüm. "Neyse ne. İşi varmış gitti işte." Dedim.