Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|26

"Ya siz ne yapıyorsunuz ya? Doğru düzgün gelin maç izleyin dedik? Siz ne yaptınız? Kavga ettiniz! Manyak mısınız siz?" Diye bağırdı Ozan abi. Yaklaşık yarım saattir bağırıyorlardı zaten. Ama pek umrumuzda değildi. Kolumda hissettiğim acı ile Egemen'e döndüm "Yavaş be." Dedim hızla.

"Delireceğim ya!" Dedi Uğur. "Akıllıya rahat yok zaten bu hayatta. Delir gitsin." Dediğim de bana döndü. "Hala dalga geçiyorsun!"

"Ne olmuş geçiyorsam? Bir şey oldu sanki." Dedim hızla.

"Şu halinize bir bak öyle konuş." Dedi Egemen.

"Siz de dün böyleydiniz." Dedi Burcu. "Sizle biz bir miyiz Burcu?" Diye sordu Burak abi. "Ne farkımız varmış?" Dedi Burcu.

"Hem biz haklıydık, sizin gibi sıra kavgası yapmadık." Dedi Mihrimah. "Öyle mi Mihrimah hanım?" Diye sordu Ozan abi. Mihrimah abla ona göz devirip "Öyle Ozan bey." Dedi.

"Çok merak ediyorum neymiş kızların üzerine atlama sebebiniz?" Diye sordu Okan.

"İleri geri konuşmuştular işte." Dedi İrem. "Ha siz de üzerine atladınız?" Dedi Burak abi. "Ya siz kimin tarafındasınız?" Diye sordum hızla.

"Mesele kavga etmeniz falan değil." Dedi Uğur. "Neymiş?" Diye sordu Burcu. "Canınız yandı mesele bu."

"Vallahi canımın yanması falan umrumda değil. Onları böyle yoluk yoluk gördüm ya içimin yağları eridi." Dedi İrem.

Burak abi ona dönüp "İrem!" Dedi hızla.

"Ne be? Olan oldu artık." Diyerek kendini savundu İrem.

"Doğru uzatmaya gerek yok." Dedi Egemen. "Hem ödeştik işte." Dedi Mihrimah abla. "Mihrimah bari sen yapma!" Dedi Uğur. "Siz yaparken iyiydi."

"Ya tamam! Hadi gidelim artık." Diye konuştum.

"Bence de bir olay daha olmadan geceyi kapatılım." Dedi Burak abi. "Aman sanki her günümüz olaylı." Dedi İrem.

"Değil mi?" Diye sordu Utku.

"Utku!"

"Aa kavga eden onlar azar yiyen benim." Dedi Utku ve önden önden yürümeye başladı. Ben de oturduğum yerden kalktıktım.

Kavgayı erkekler ayırmıştı. Yani aslında o kadar da abartılacak bir şey yoktu. Sadece alışık olmadığımız şeylerdi. Erkeklerin kavga etmesine alışıktık ama biz pek etmediğimiz için onlar şaşırmıştı bu duruma.

Mahalleye girdiğimizde "Çocuklar bu haliniz ne?" Diye sordu İsmail amca. Mahallede ki bakkalın sahibiydi İsmail amca. Bir süre hastalığı yüzünden dışarıya çıkamamıştı ama şimdi iyiydi.

"Ne var İsmail amca halimizde?" Diye sordu Ozan abi. "Oğlum aynaya bakmadın mı? Savaştan çıkmış gibisiniz hepiniz."

"Ufak bir şey oldu İsmail amca bir şey yok." Dedim hemen. "Ufak bir şey?" Diye sordu hayretle. "Hı hı." Dedim.

"İyi öyle olsun bakalım."

"Öyle öyle. Sana kolay gelsin İsmail amca." Dedi Burak abi hızla.

"Sağolun çocuklar. Siz de dikkat edin kendinize." Dediğinde yürümeye başladık.

"Annemler Egemen'lerdeymiş. Buraya gelin diyor." Dedi Burcu. "Gidelim hadi." Dedi Egemen.

"Gitmesi bir şey değil. Ne diyeceğiz?" Diye sordu İrem. "Onu da kavga etmeden önce düşünecektiniz." Dedi Uğur. "Siz dün ne dediyseniz biz de onu deriz." Dedim hızla.

-

Hep birlikte Egemen'lerin eve gelince zile bastık.

"Bu haliniz ne?" Diye sordu Leyla teyze telaşla. "Anne sakin ol. Bir şey yok." Dedi Egemen. "Ne demek bir şey yok? Dün siz bu gün kızlar. Ne oluyor Allah aşkına?"