Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|50

Yazardan... [Küfür İçerir!]

Okan ve Utku birlikte mahalleden çıktıktan sonra sahile gelmişlerdi. Hava o kadar sıcaktı ki evde durmaya dayanamamışlardı.

Sahilde pekte güneş olmayan bir yer bulduktan sonra oturdular. Okan telefonun çalması ile cebinden telefonu çıkarttı.

"İrem arıyor." Dedikten sonra telefonu açtı ve kulağına götürdü.

"Buyrunuz efendim Okan bey?"

"Nasılsınız Okan bey?"

"İyiyiz İrem hanım sizi sormalı?"

İrem gülerek cevap verdi. "Bende iyiyim çok şükür."

"Neden aramıştınız İrem hanım?" Diye sordu Okan. Sonuçta gün de 5 kere görüştüğü insan halini hatrını sormak için aramış olamazdı.

"Nerdesin diyecektim?"

"Sahildeyiz, Utku ile beraber." Dedi Okan.

"Öyle mi? Biz de Ferayelere gidiyorduk. Gelir misiniz?"

"Evler çok sıcak ya. Siz bizim yanımıza gelin?"

"Sahil evden sıcaktır." Dedi İrem hızla.

"Yo. Püfür püfür esiyor."

"İyi o zaman size iyi oturmalar."

"Görüşürüz o zaman, uğrarız belki bizde."

İrem "Tamamdır, görüşürüz." Dedikten sonra Okan telefonu kapattı.

"Ne diyor?" Diye sordu Utku. "Ferayelere gidiyorlarmış siz de gelin dedi, bende biz burada iyiyiz dedim." Diyerek anlattı Okan.

"İyi yapmışsın. Da bizi de buraya sen getirdin. Hayırdır?"

Okan derin bir nefes aldı. Utku doğru anlamıştı. Buraya gelmelerinin tek sebebi serin olması değildi. Okanın konuşması gereken şeyler vardı. Aslında sadece Utkuya değil hepsine söylemesi gerekiyordu. O da biliyordu bunu ama ilk Utku'ya söylemek istemişti.

"Ya ben seninle bir şey konuşacaktım."

"Anladık onu." Dedi Utku. Okan ne kadar belli etmediğini düşünse de pek öyle değildi. Belki sıradan biri anlamazdı ama onlar sıradan biri değildi. Birlikte büyümüşlerdi. Birinin tek bir bakışı ile hepsi ne demeye çalıştığını anlıyordu. Utku hatta diğerleri de Okan da son zamanlarda bir değişiklik olduğunun farkındaydı. Ama daha hiç biri ne olduğunu çözemimişti. Egemen bu konuda biraz üzerine gitmişti ama Okan bir şey söylememişti. Sonra düşününce de söylemesi gerektiğini, saklamanın bir anlamı olmadığı düşüncesine varmıştı. Ve söylemek için de ilk Utkuyu seçmişti.

"Ee söylemeyecek misin?"

"Söyleyeceğim."

"Söyle o zaman."

"Tamam lan söylüyorum işte."

"Söylemedin hala."

Okan ters bir bakış atınca Utku susmuştu.

"Hani geçenlerde bizim mahalle-"

Lafını bitirmeden yanlarına birileri gelmişti. Ve Okan'ın lafını kesmişti biri. Lafını kestiği yetmezmiş gibi bir de elini sertçe Okan'ın omzuna koymuştu.

"Hadi gençler ikileyin."

"Pardon?" Dedi Okan, omzunda ki ele kısa ve sert bir bakış atarak.

Karşısında ki çocuk elini çekti ve "Kalkın diyoruz kardeş. Burası bizim yerimiz "

"Öyle mi?" Diyerel ayağa kalktı Okan. Utku da hemen arkasından kalkmıştı.