Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|13

İrem ile telefonda konuştuktan sonra hızlıca evden çıkıp İrem'in yanına gelmiştik. Şimdi de mahallede ki evlerin arasında, deniz gözüken bir yere oturmuş ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk.

"Anlatacak mısın artık?" Diye sordu Egemen. Hepimiz İrem'e döndük. Yanına geldiğimizde ağlamıyordu. Hatta telefonda da ağlamadığını bize öyle geldiğini söylemişti.

"Ama çok tepki vermek yok tamam mı?" Dedi İrem. "Tamam hadi anlat." Dedi Utku.

Utku bile ciddi duruyordu. Ki bu çok nadir olan bir şeydi ve şimdi olması olayın büyüklüğünü gösteriyordu.

"Beni film izlerken Burak abi çağırdı." Diye başladı İrem anlatmaya. "Burak abi mi? Ne alaka?" Dedi Utku. Okan "Ya dur anlatıyor işte kız." Dediğinde İrem devam etti.

"İşte biz buluştuk, sonra da sahile gittik. Benimle bir şey konuşacakmış."

"İrem anlatsana şunu doğru düzgün. Hayır anlamıyorum ne olmuş olabilir en fazla?"

Egeme'nin birden yükselmesi ile İrem derin bir nefes alıp "Burak abi bana, beni sevdiğini söyledi." Dediğinde hepimiz ona döndük. "Ee ne var bunda?" Diye sordu Utku. Anlamamıştı salak. Sonra hepimize tek tek baktı. "Ben mi anlamadım ya, ne var bunda?" Diye sorunca "Burak abi bana aşıkmış!" Dedi İrem birden.

Hepimiz daha olayı idrak edememişken İrem "Yani öyle olduğunu iddia ediyor." Dedi.

Belliydi zaten. Ama bu kadar çabuk söyleyeceğini ya da söyleyeceğini düşünmemiştim. Doğal olarakta şaşırmıştım.

Utku büyük bir kahkaha attı. "Cümle de ki saçmalığı bakar mısın?" Diye sordu Egemen sonra da ekledi "Burak abi sana aşıkmış?" Abinin üzürine basa basa söylemişti.

"Ben de böyle kalakaldım işte." Dedi İrem. "Sonra da baya bir şey söyledim." Dediğinde ona döndük. "Mesela?" Diye sordum. "Of bağırdım çağırdım işte." Dedikten sonra Burcuya döndü "Burcu seninde abin ama benim de abimdi. Tamam son zamanlarda bende farkındaydım, bazı şeylerin değiştiğinin. Ama böyle bir şey de beklemiyordum."

Burcu İrem'e gülümseyip "Sorun değil sen de haklısın tabii." Dedi. Burcu böyle şeyleri sorun yapacak insan değildi. Yani tamam bahsettiğimiz kişi abisiydi ama İrem'de kardeşi bildiği kızdı. İrem çekinerek "Sen biliyor muydun?" Diye sordu Burcuya. "Ya gelip söylemedi ama bir değişikti son zamanlarda. Evde de bir değişik davranıyordu. Odasından çıkmıyor, bizimle bile doğru dürüst konuşmuyordu."

İrem "Ama öyle ciddili bir şey mi yani?" Diyince Okan sessizliğini bozdu "Kızım bu işin şakası mı olur? Seviyor ki gelmiş söylemiş."

"Öyle diyorsun?" Diye sordu İrem.

"Yani Okan haklı, sonuçta Burak abi de öyle biri değil." Dedi Egemen.

"Hem yabancıya da gitmemiş olursun kız" diyerek bütün ciddiyeti bozdu Utku.

İrem bir şey söylemem için bana döndüğünde "Yani tamam Burak abi ciddi de, senin ne düşündüğünde önemli." Dedim.

"Sen ne hissediyorsun?" Diye sordu Egemen. "Bilmiyorum. Ne hissetmem gerekiyor ki?"

"Yani şimdi açık konuşmak gerekirse, Burak abi baya iyi. Tip desen var, iş desen var daha ne istiyorsun kızım? Git evlen işte."

İrem yanında oturan Utku'nun kafasına bir tane vurdu. Haklıydı da zaten biraz ciddi duramıyordu salak.

"Burak abiye ne dedin sen?" Diye sordu Okan. "Ağzıma ne geldiyse söyledim."

Hepimiz boş boş İreme bakıyorduk. "Ne? Ya abim o benim abim. Ne bekliyordunuz ki? Boynuna atlamamı falan mı?" "Kız haklı, abi dediği biri gelip sana aşığım diyor yani ne tepki verebilirdi ki?" Diye sordu Burcu. "Abi dediği kişi sen abin yanlız?" Dedim. "Ne yapayım? Abim diye onu mu savunayım? Oda İrem'e aşık olmasaydı." Diyerek sitem etti. Galiba arada kalmaktan korkuyordu. Yani ortada bir ilişki yoktu evet ama olabilirdi. Ya da bir kavga olması için illa ilişkiye gerek yoktu. "İnsan seçemiyor işte kime aşık olacağını." Dedi Egemen.