Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|27

"Eğer 18 yaşında üniversite sınavına girecek biriyseniz hayat sizin için gerçekten çok zor." Dedi Utku kendi kendine. "Ne diyor lan bu?" Diye sordu Egemen. Okan "Yazık fazla çalışmaktan iki gramlık beyni de aktı çocuğun." Dediğinde İrem kahkaha attı. "Çok haklı." Dediğinde Utku onlara göz devirdi.

Odanın kapısı açıldı ve içeriye Burak abi girdi. "Nasıl gidiyor gençler çalışma?" Diye sordu. Gerçekten bu sınava çalışma sürecinde bize çok yardımcı olmuşlardı. Bu günde yine bize soru ayarlamıştı Burak abi. Hem de 200 tane soru, kocaman bir kitapçık halindeydi. O yüzden kahvaltıdan sonra Burcu'lara gelmiştik. Burak abinin verdiği sorular yeni bitmişti. Şimdi de konu anlatımı çalışıyorduk. Ama hepimiz yavaş yavaş salmıştık. Çünkü daha fazlası olmuyordu. Yemek yemek ve tuvalet ihtiyacı dışında sabahtan beri kafamızı kaldırmamıştık kitaptan.
Burak abi, Ozan abi ve Uğurda içeride oturuyordu. Elif teyzede bizdeydi. Ve diğerlerinin anneleri de.

"Gitmeye çalışıyor." Dedi Burcu. "Ben de gitmiyor. Arkadan itliyorum yine de gitmiyor." Dedi İrem. "Benim de İrem'den pek bir farkım yok." Dedim.

Telefonum çalmaya başlayınca ses nereden geliyor diye etrafıma bakınırken Okan telefonu bana uzattı.

Telefonu elime aldıktan sonra kimin aradığına baktım. Annem arıyordu.

"Efendim anne?" Diye açtım telefonu.

"Kızım neredesin?" Sorduğu soru ile gözlerimi devirdim. Sanki bilmiyordu nerede olduğumu.

"Burculardayım anne."

"Halanlar geldi eve gel hadi." Dediğinde "Ne?" Dedim. "Of anne gelmesem olur mu?" Diye sordum. "Olmaz efendim hadi çabuk."

"Anne ya lütfen, hem ders çalışıyoruz biz." Dedim.

"Feraye olmaz dedim. Hadi çabuk ol." Dedi ve cevap vermeme izin vermeden telefonu suratıma kapattı. Sanki kendisi çok seviyordu. Hayır sevse de bana ne? Ben istemiyorum gitmek. Ama şimdi gitmezsem gece evde neler olacağını az çok tahmin edebiliyordum. O yüzden gitmem gerekiyordu.

"Ben gidiyorum." Dedim ve ayağa kalktım. "Nereye?" Diye sordu Burcu. "Halamlar gelmiş. Annem çağırıyor." Dedim.

Yerde duran eşyalarımı çantama doldurmaya başladım. "Biz de dağılalım o zamam." Dedi Okan. "Yok be." Dedim hızla. "Siz durun. Ben giderim."

"Diyorsun?"

"Diyorum. Hadi görüşürüz."

"Görüşürüz." Dedi İrem. Diğerleri de görüşürüz dedikten sonra odadan çıktım.

"Feraye gidiyor musun?" Diye sordu Burak abi. "Evet Burak abi, halamlar gelmişte annem çağırdı." Dedim.

"Gidebilir misin kendi kendine?" Diye sordu.

"Giderim ne olacak? Hem hava kararmadı ki daha." Dedim.

"Olsun ben söyleyeyim Uğur'a oda seninle gelsin."

"Burak abi gerek yok." Diyemeden Burak abi Uğur'u çağırdı.

"Efendim?" Diyerek oturma odasından çıktı Uğur.

"Feraye eve gidecekmiş. Sen de gideceğim diyordun tek başına gitmesin dedim. Beraber gidin." Dedi Burak abi. "Tamam." Dedi Uğur.

Uğur ile birlikte evden çıktık.

Bir süre sessiz sessiz yürüdükten sonra "Nasıl gidiyor?" Diye sordu Uğur. "Ne?"

"Sınava hazırlık?" Dedi.

"İyi." Dedim.

O geceden sonra galiba ilk kez yanlız kalmıştık. Derin bir nefes alıp önüme döndüm.