Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|36

"Efendim canım?" Diyerek açtım telefonu.

"Nasılsın?"

"İyi sen."

"Uyuyor muydun?" Diye sordu. "Hayır. Neden ki?"

"Sesin uykulu geldi."

"Hayır ya yatıyorum öyle ama uyumuyordum. Hem saat kaç oldu?" Dedim sonra duvarda ki saate baktım. Dört olmuştu.

"İşin var mı bu gün?" Diye sordu Uğur. "Hayır. Neden sordun ki?" Diye sordum.

"İşimiz var."

"Ne işi?" Diye sordum merakla.

"Ben seni evden alacağım. Nurdan teyzeye de ben söyleyeceğim merak etme." Dediğinde kaşlarımı çattım.

"Bir şey mi oldu? Hem anneme ne söyleyeceksin?"

"Ne işimiz olduğunu."

"Ne işimiz var."

"Öğrenirsin gelince. Hadi çabuk hazırlan 10 dakikaya sizdeyim." Dedi Uğur ve telefonu suratıma kapattı. "Ne oluyor ya." Diye söylenerek yatağımdan kalktım. Allah'tan babam sabah erken gitmişti.

Odamı topladıktan sonra üzerimi değiştirmek için dolabımın önüne geçtim. Asker yeşili bir tişört ve siyah pantolon giyip saçlarımı tepeden at kuyruğu yaptım. Hava aşırı sıcaktı bu havada saçlarımı falan salamazdım. Makyaj yapmakta şuan hiç mantıklı gelmediği için cüzdanımı ve telefonumu cebime koyup odadan çıktım.

"Yine nereye kız?" Diye sordu annem.

"Uğur almaya gelecek ama neden bende bilmiyorum."

"Nasıl bilmiyorum?"

"Ya işte aradı işimiz var hazırlan dedi. Nurdan teyze ile de ben konuşacağım dedi bende hazırlandım." Dedim. Zil çalınca kapıya yönelip "Geldi." Diye konuştum.

Kapıyı açtıktan sonra Uğur içeriye girdi. Annem ile sarıldıktan sonra "Şimdi Nurdan teyze bu aralar biraz fazla oluyor ama bu sefer ben istemedim." Dedi. Kaşlarımı çatıp devamını bekledim.

"Kim istedi oğlum?" Diye sordu annem. Çok mantıklı kadın. Bu arada biz sevgili olduktan sonra ilk defa bir araya gelmiştik üçümüz. Hafif gerilmedim değil. Neyse şuan konumuz bu değil.

"Ozan."

"Ozan abi mi?" Diye sordum merakla.

"Evet. Evlilik teklifi edecekmiş Mihrimaha bizden yardım istedi."

"Aa." Diye konuştum birden. Böyle bir şey beklemiyordum. Yani Ozan abiden en azından. Ummadık taş baş yarar.

"Gidebilir miyiz?" Diye sordu Uğur.

25 yaşında ki adam geçmiş annemin karşına dışarıya çıkmak için izin alıyordu. Allah'ım gülmemeliyim gülmemeliyim. En azından şimdilik.

"Eh gidin madem." Dedi annem. Evden çıkacağımız sırada annem arkadan seslendi "Bize de fotoğraf atın."

Evden çıkınca arabaya bindik. "Diğerleri yok mu?" Diye sordum. "Hayır sen, ben ve Ozan var." Dedi.

"Diğerleri?"

"Olmayacak."

"Neden?"

"Biz de ayrılacağız zaten yanlarından." Dediğinde "Hee yardım için gidiyoruz yani?"

"Aynen."

"Nasıl bir şey yapacak peki?" Diye sordum.

"Sahilde yapacak işte. Koruparktan bir şeyler alacağız sonra Tirilyeye gideceğiz. Ozan zaten orada." Dediğinde tamam anlamında başımı salladım.