Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|31

Medya'da tanıdım videosu var, izleyebilirsiniz💛

-
Yazardan...

"Burcu ağlamayı kesecek misin artık?" Diye sordu Burak. Bunu sorması ile Burcu daha fazla ağlamaya başladı. Burak derin bir nefes alıp oturduğu yerden kalktı ve Burcu'nun yanına oturdu. "Abiciğim bak yapma böyle." Dedi.

"Abi ya yapamazsam?" Diye sordu Burcu. "Yaparsın sen. Sen yapamayacaksın da kim yapacak?" Dedi Burak kardeşine destek olmak için. Yarın sınav vardı. Sabahtan çalışmayı bırakmışlardı çünkü kafalarını daha fazla karıştırmak istemiyorlardı. Burcu stres yapmış olacak ki yaklaşık yarım saattir ağlıyordu. Burak ne kadar onu teselli etmeye çalışsa da Burcu'nun pek umursadığı söylenemezdi.

"Kalk elini yüzünü yıka hadi. Sonra da bir şey yiyip uyu."

"Yemiyeceğim." Dedi ve ayağa kalktı Burcu. "Yatıyorum ben."

"Burcu sabahtan beri bir şey yemedin. Doğru mutfağa."

"Abi canım istemiyor."

"İstiyor mu diye sormadım küçük hanım." Dedi ve ayağa kalkıp Burcu'nun kolundan tuttu Burak. Birlikte mutfağa girince "Küçük değilim ben?" Dedi Burcu. "Hı daha demin salya sümük ağlayanda bendim."

"Ağlayınca küçükmü oluyorsun?" Diye sordu.

"Yani."

"O zaman sende küçük beysin."

"Ne alaka?"

"Ee İrem seni reddettiğinde sende ağladın."

Burak kaşlarını çattı ve Burcu'ya döndü. "Sen nereden biliyorsun?"

"Oha sazan gibi hemen atladın." Dedi Burcu. "Ağladın mı gerçekten?"

"Ağlamadım ama üzüldüm."

"Ağladın ağladın."

"Ağlamadım diyorum kızım yalan borcum mu var?"

"Aman tamam." Dedi Burcu ve masaya oturdu. "Ee ne yiyeceğiz?" Diye sordu.

"Canın istemiyordu hani senin?"

"Daha demindi o. Şuan birden acıktım." Dedi Burcu.

"Yapalım bakalım bir şeyler." Diyerek buzdolabını açtı Burak.

Yaklaşık yarım saat için de yemeğe bir şeyler hazırladılar. Ve sonra birlikte yediler. Saat 10'a geliyorken Burcu, Burağın zoru ile uyumak için odasına gönderildi. Erken yatması gerekiyordu çünkü sabah dinlenmiş ve dinç kalkması gerekiyordu. Burcu odasına gelince çok oyalanmadan yatağına yattı. Daha demine göre daha iyiydi. Abisi ile birlikte bir şeyler yapmak iyi gelmişti.

İrem derin bir nefes alıp ayağa kalktı koltuktan. "Ben yatıyorum iyi geceler." Dedi. "Yat kızım yat, sabaha dinlenmiş ol." Dedi annesi. Oturma odasından çıkıp kendi odasına girdi İrem. Üzerini değiştirip yatağına yattığı sırada telefonu çalmaya başladı. Burak arıyordu.

"Alo?"

"Alo canım, uyumuyordun değil mi?"

"Yok yok daha yeni odama geldim."

"İyi. Nasılsın?"

"İyiyim sen?"

"İyi bende. Burcu baya heyecan yaptı da seni de bir arayıp sorayım dedim." Dedi Burak.

"İyi yapmışsın. Bende bir şey yok ya iyiyim. En azından şimdilik."

"İyi ol zaten. Hepiniz olun. Sizden daha değerli değil ya ne diye kendinizi üzesiniz."