Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|44

Zil çaldığında gözlerim duvarda ki saate kaydı. Sabahın sekizin de kim gelebilir diye düşünürken aklıma geceden beri telefonumun kapalı olduğu geldi. Uğur gelmiş olamazdı değil mi? Yok yok olamazdı. Bir dakika neden olmasın? Hızla yataktan kalktım ve odadan çıktım. Annem çoktan aşağıya inmişti belki de aşağıdaydı bilmiyorum. Babam son bir haftadır işe daha erken gidiyordu. Onu geçirdikten sonra tekrardan odasına gitmemiş olabilirdi. Tam kıapıyı açmaması için dur diyecektim ki annem kapıyı açtı. Kapı da gördüğüm kişiler ile derin bir nefes aldım. Burcu ve İrem gelmişti. 

"Kızlar hayırdır sabah sabah?" Diye sordu annem. İrem bana kısa bir bakış attıktan sonra anneme döndü. "Kahvaltıya geldik Nunu. Feraye söylemedi mi?" 

"Hayır söylemedi." Diyerek bana döndü annem. "Unutmuşum" Dedim hızla. 

"Ee iyi hadi geçin içeriye." 

Hep birlikte mutfağa girdik ve kahvaltıyı hazırladık. Furkan da uyanınca masaya oturup kahvaltıya başladık. 

"Sen uyumadın mı gece?" Diye sordu annem. "Yoo uyudum. Neden sordun ki?" 

Uyumuştum evet ama az uyumuştum, bir, iki saat falan. 

-

Kahvaltı ettikten sonra benim odama geçmiştik.

"Ee konuştunuz mu?" Diye sordu Burcu.

"Kiminle?"

"Benimle salak. Kiminle olacak Uğur abi ile." Dediğinde göz devirdim.

"Konuştuk."

"Ne zaman? Ne dedi? Kim aradı?"

"Dün gece aradı. Neden diye sordum cevap veremedi. Bende suratına kapattım telefonu."

"Sonra aramadı mı tekrar?" Diye sordu İrem.

"Bilmiyorum. Telefonumu kapattım."

"Fark ettik onu canım." Diyerek bana döndü Burcu. "O yüzden sabahın köründe geldik."

"Konuşmayacak mısınız?" Diye sordu İrem.

"Bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum."

İrem yataktan kalkıp çalışma masasının üzerinde duran telefonu aldı ve bana getirdi.

"Bari telefonunu aç. Mesaj falan atmıştır."

Bir şey demeden telefonu aldım ve açmak için tuşuna bastım. Telefon açıldığında bir kaç bildirim geldi. 4 kere aramış, 3 tane de mesaj atmıştı. Belki bir açıklama yapmıştır ümidiyle mesajlara girdim ama yok beyefendi telefonu aç gibi şeyler söylemişti. Oldu paşam sen dedin diye hemen açarım zaten.

"Ee?"

"Ne ee?"

"Bir şey yazmamış mı?"

"Yazmamış." Dedim hızla. "Benim de sinirlendiğim şey bu bir açıklama yapmıyor bana."

"Kızım konuşmasına zaman bırakmamışsın ki."

"Ya bıraktım dün gece. Anlat dedim anlatamadı beyefendi."

Telefonum çalmaya başlayınca İrem hemen eline aldı. "Uğur abi arıyor."

"Sesini kıs." Dedim hızla.

"Saçmalama. Açta konuşun."

"İstemiyorum Burcu. En azından şuanlık."

"Ya kızım o yılan yüzünden aranızı bozmaya değer mi? Bilmiyor musun sanki Uğur abinin nasıl nefret ettiğini." Dediğinde İreme döndüm.