We Could Have Had İt All || Tom Riddle

8

•

"Harry, hiç gelmeyeceksin sandım."

"Biraz geç kaldım kusura bakma Sirius"

"Ne kusuru? Sen olmasan bu işin üstesinden gelemezdim biliyorsun evlat"

Babamla Harry'nin konuşmasını bir köşede durmuş izliyordum. Çizdiğim resmi göstermek istiyordum, annem kendim ve babamın olduğu resmi. Daha doğrusu fırsat kolluyordum çünkü sabahtan beri meşgulüm diyordu.

Yanlarına gidip Harry'nin yanına oturdum. Elimde duran çizim defteirmi dizlerimin üzerine koydum.

"Hey baba, beş dakikanı ayırabilirsen sana bir şey göstermek isterim"

"Şimdi olmaz Lydia."

"İyide zaten-"

"Harry burada görmüyor musun? Olmaz dedim."

Kelimelerim boğazıma dizilirken düşen yüzümle beraber "Özür dilerim" dedim. Yerimden kalktım. Odama gitmeye karar vermiştim ki Harry kolumh tuttu.

"Bana söyleyebilirsin Lydia?"

"Bırak gitsin Harry, yine saçma sapan çizimlerini göstericekti muhtemelen."

Babamın dediğini duymamla kolumu kendime çektim. Elimdeki çizim defterimi salonun şöminesine fırlatıp koşar adımlarla odama çıktım. Gözlerim dolmuştu, odama girer girmez kapıyı çarparak kapattım. Sırtımı kapıya dayayıp yavaşça yere oturdum.

Aşağıdan bana "Unutmadan söyliyim, odanı boşalt ve bodruma geç çünkü orayı Harry'e vericeğim!" diye bağırdığında yanaklarımdan gözyaşlarım süzülmeye başladı.

Oturduğum yerden kalkıp yatağımı kaldırdım. Altında duran bavulumu alıp hırsla eşyalarımı içine yerleştirmeye başladım. Elim masamda duran babamla olan fotoğrafıma kaydığında duraksadım.

Anlık vücudumu esir alan öfke ile çerçeviyi alıp duvara fırlattım.

Kalan bir kaç önemli eşyamıda bavuluma koydum ve odamdan çıktım. Merdivenleri hızlıca iniyordum ki kapının önüne geçen babamı gördüm.

"Ne halt yediğini sanıyorsun?"

"Ne mi? Beni önemsemediğinin farkında mısın? Hep aynı şeyi yapıyorsun. Ya senin kızın benim, ben senin öz kızınım! Harry değil ben! Birazcık sevgi istiyorum ya..."

"Saçmalıyorsun. Otur oturduğun yere, şımarma."

"Şaşırmadım... Sen evden kaçıp gittin, en yakın arkadaşının yanında yaşadın ama göemediğin ne var biliyor musun? Aynı ailen gibisin Sirius. Onlar gibi iğrenç insanlara dönüşmüşsün. Bana nasıl davrandığına bir bak."

"Benimle bu şekilde konuşamazsın küçük hanım. Haddini aşıyorsun."

"Asıl en başından beri seninle bu şekilde konuşmalıydım!"

Babam kapının önünden çekildiğinde bir hışımla açıp dışarıya çıktım. En son duyduğum sözleri ise kalbimin üzerine bir gülle misali düşmüştü.

"Gidersen git zaten asla bana ve annene layık bir kız olamadın. Hep arka plandaydın benim için."

<<<•>>>

Nefes nefese gözlerimi açtığım an kalbimde bi ağrı hissediyordum. Etrafıma bakınmaya başladım. Yasak orman mı?

Bütün kemiklerim kırılmışçasına acıyordu vücudum. Başımdaki ağrı hafiflemişti fakat bütün vücuduma yayılarak.