We Could Have Had İt All || Tom Riddle

46

.

"Ağızına kerpeten falan sokmamı istemiyorsan konuş artık. Yarım saattir birbirimize bakıp tek kelime etmiyoruz."

Karşımda -haklı olarak- söylenip duran Marcilya'nın yüzüne yarım saattir takındığım boş surat ifademle baktım.

"Her daim mutlu olacağını bilsen ailen ve ya arkadaşlarından vazgeçer miydin?" diye sorduğumda çatık kaşları daha da çatıldı.

"Ne saçmalıyorsun?"

"Ben de kendime aynısını soruyorum..."

"Benden bir şey sakladığın belli ama illa bir cevap istiyorsan, ailen ve arkadaşların olmadan mutlu olamazsın."

"Vaat edilen şey mutluluk olsa bile mi?"

"Vaat ediliyorsa gözünü boyamak uğrunadır. Şimdi... Kim sana böyle boş vaatler veriyor?"

"Kimse."

"Ha sen şizofrensin ve hepsini uydurdun?"

"Belki."

"Karşında salak yok, biliyorsun."

"Evet."

"E o zaman?"

"Bilemiyorum Marci biraz zamana ihtiyacım var tamam mı? Kendi kendime bir şeyleri düşünüp çözmeliyim."

"Tek yaptığım yalnız kalmaman için yanında durmak, seni düşünüyorum."

"Düşünme"

"Ne?"

"Düşünme, belki biraz yalnız kalmam gerekiyordur."

"Sen bilirsin Lydia."

Odamdan çıkarken arkasından bakmaktaydım. Belki de haklıdır, belki de  sadece Tom'un olduğu bir hayat mutluluk getirmeyecektir...

.

Derse girmek için astronomi kulesine gidiyordum. Günün son dersi olduğundan rahattım. Gerçi... Tüm gün kafama ders nâmına bir şey girdiği söylenemez.

Kafamın içi ne karar vereceğim ile ilgili tartışan bi koloni var sanki.

Ve sonuç mu?

Bir hiç.

Delireceğim. Cidden de-

Kendi kendime tartışırken birden bire kolumdan tutan birinin beni ara bi koridora çekmesini beklemiyordum.

"Sakın bağırma."

"Theo-"

"Sus!"

"Bağıran sensin salak."

"Konumuz bu mu?"

"Konu ne? Ayrıca seninle konuşabileceğim bir şey yok." kolumu kendime çekip onun elinden kurtardığımda bu sefer arkamdaki duvara yasladı kolunu. Önüme kapattığında ofladım.

"Ne var ne?"

"Sana seçme şansı verdi değil mi?"

Yüz ifadem değişirken düşüncelerim kendini sakinlik ve meraka bıraktı.

"Ne biliyorsun?"

"Senden daha fazlası olduğu kesin. Arkadaşlarını ve aileni seç."

Yüzüne boş bakışlarla bakarken "Bana inanmıyorsun?" dedi sorarcasına.

"Evet."

"Neden?"

"Neden? Neden mi, Theo? Bir düşün bakalım neden sana güvenmiyorum?"