Tattoo [Completed]

Chapter - 1

"ပျော်ရွှင်စရာမွေးနေ့ပါ...အရင်တုန်းကလိုပဲ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးပြီး ဖြူစင်နိုင်ပါစေလို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"

ကွန်ပြူတာ screen ပေါ်မှာ ပေါ်နေတဲ့ email အတိုလေးကို Xiao Ke စိုက်ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ အဲ့စာကဘယ်လောက်တိုသလဲဆို စာကြောင်းတကြောင်းပဲပါတယ်။ email ရဲ့ အဆုံးသတ်က "Lin An" ဆိုတဲ့ နာမည်ကို ကြည့်လိုက်မိတဲ့အခါ အဓိပ္ပါယ်ဖော်မရတဲ့ ခံစားချက်တွေ လှိုက်တက်လာတယ်...

ခုနလေးတင် ဖျော်ထားတဲ့ ကော်ဖီပူပူကို တငုံငုံလိုက်မိတဲ့အခါမှာ လျှာအနည်းငယ်အပူလောင်သွားခဲ့ရတယ်။ ခွက်ကိုချပြီး သက်ပြင်းတချက် ချလိုက်မိတော့တာပါပဲ...

ပြီးတော့ "ကျေးဇူးပါ" ဆိုတဲ့ တလုံးပဲပါတဲ့ ပြန်စာကို ရိုက်ပြီး ပို့လိုက်တယ်။ Xiao Ke က စကားတွေ အများကြီးပြောရတာ မကြိုက်ဘူး...သူ့ပုံစံလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဒါ့အပြင် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးကို ကြည့်မယ်ဆိုရင်လည်း ဘာမှ ပြောစရာကျန်တော့တာမှ မဟုတ်တာ။

ရည်းစားဟောင်းတွေဆိုတဲ့ ပတ်သတ်မှုက ဘာကိုမဆို အနေခက်စေတာပဲ...

အချိန်ကို ကြည့်လိုက်မိတော့ ၈ နာရီ မိနစ် ၅၀ ကျော်လို့ ၉ နာရီတောင် ထိုးတော့မယ်။ သူနေတဲ့တိုက်ခန်းက သိပ်အထပ်မမြင့်ပဲ လမ်းနဲ့နီးတော့ ဒီအချိန်ဆို အပြင်က မီးအလင်းရောင်တွေက တအားစူးနေပြီ။

သူ့အလုပ်ကလူတွေနဲ့ဖွဲ့ထားတဲ့ Group Chat ဆီကနေ notifications တွေ ဆက်တိုက်တက်လာနေတယ်။ သူပါ၀င်ထားတဲ့ စမ်းသပ်မှုတခုက မကြာသေးခင်ကပဲ နောက်ဆုံးအဆင့်ကို ရောက်နေပြီ။ အဲ့ဒါကြောင့် team တခုလုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး နောက်ဆုံး data တွေကို စောင့်နေကြတာ။ ဒီစမ်းသပ်မှုပြီးသွားပြီးရင် အပိုဆုကြေးတွေကို ခွဲယူကြမှာမို့ အကုန်လုံးက စောနိုင်သမျှ စောစောပြီးစေချင်နေကြတယ်။

Chat ထဲမှာ တယောက်က သူ့ကို မေးထားတယ်...

"ဆရာ Xiao မနေ့က နောက်ဆုံးမှ ပြန်တာမလား? ဓာတ်ခွဲခန်းကို သော့ခတ်ခဲ့လား? အဲ့အခန်းထဲမှာ ဖုန်းကျန်ခဲ့လို့"...

"ခတ်ခဲ့တယ်။ သွားယူမလို့လား?"...

"အင်း သွားတော့ယူချင်တယ်။ အခု အိမ်မှာလား? ဆရာ Xiao နေရာကိုလာပြီး သော့လာယူရင် အဆင်ပြေမလား?"...