Tattoo [Completed]

Chapter - 26

"ဆရာ Xiao, ငါ ဒီလိုမျိုးပဲ ဆက်သွားချင်တာမဟုတ်ပါဘူး။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့"

အဲ့စကား ၂ ခွန်းက Xiao Ke ကို နေရာမှာ တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်သွားစေတယ်။ Zhou Zui က ဒီလိုစကားမျိုးပြောထွက်နိုင်တယ်လို့ သူ မထင်ခဲ့မိဘူး။ သူ့ရင်ထဲမှာ ကျန်နေသေးတဲ့ အနည်းငယ်သော မပျော်ရွှင်မှုလေးတွေက လုံးဝကို ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ ချက်ချင်းကိုပဲ သူ့နှလုံးသားက နူးညံ့သွားတယ်။

အစကတော့ သူက အခြေအနေ ပိုကောင်းလာအောင် လုပ်မလို့ ရည်ရွယ်ခဲ့ပေမယ့် ခုတော့ Zhou Zui ပြောလာတာတွေကိုပဲ လိုက်တုံ့ပြန်နေလိုက်တယ်။ သူက မျက်ခုံးတဖက်ကို ပင့်လိုက်ပြီး ပြုံးတုံ့တုံ့အမူအရာနဲ့ Zhou Zui ကို မေးလိုက်တယ်...

"မင်း ဒီလိုမျိုးပဲ ဆက်သွားချင်တာမဟုတ်ဘူး? ‌ဒါဆို မင်းက ရှေ့ဆက်ချင်တာပေါ့? ဘာကို ရှေ့ဆက်ချင်တာလဲ....Mr. Zhou?"

Zhou Zui အမူအရာက လေးနက်နေပြီး ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ ပြန်ဖြေလာတယ်...

"ဒီတိုင်း ရှေ့ဆက်ချင်တာ... အရင်က မင်း ပြောခဲ့ဖူးသလိုမျိုး"

Zhou Zui ရဲ့ မွေးနေ့မှာ Xiao Ke ပြောခဲ့ဖူးတဲ့စကားတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းကနေ ထွက်လာတော့တယ်...

"ငါက..... မင်းရဲ့ ကျန်‌နေသေးတဲ့ဘဝတလျှောက်မှာလည်း အစိတ်အပိုင်းတခုအဖြစ်ပါဝင်နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"

.........

ဒီစကားလေးတွေကပဲ ဆရာ Xiao ကို လုံးဝ လက်နက်ချစေလိုက်တော့တာပဲ။ Zhou Zui ဆီကနေ ဒီလို စကားလုံးတွေထွက်လာတာကိုက အတော်အံ့အားသင့်စရာကောင်းနေပြီ။ သူ ဘယ်လိုမှ မအံ့ဩပဲ မနေနိုင်ဘူး။ Xiao Ke က သူ့နှာခေါင်းလေးကို ပွတ်လိုက်ပြီး သူ့အမူအရာကလည်း ပျော့ပြောင်းသွားတယ်။ သူက တမင် Zhou Zui ကို စ တယ်...

"ငါ ပြောခဲ့တာက အများကြီးပဲ။ ဆရာ Zhou ပြောနေတာ ဘယ်တခုမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး"

သူက ပိုခက်ခဲစေဖို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး။ Zhou Zui အတွက် ဒီစကားတွေကို ထပ်ပြောဖို့က အတော်ခက်ခဲမှာပဲ။ ဒါကြောင့်မို့ Xiao Ke က ရယ်ချလိုက်တယ်... ပြီးမှ

"ဟုတ်ပါပြီ... ငါ အိမ်ပြန်ရောက်မှ အချိန်ယူပြီး စဉ်းစားကြည့်လိုက်မယ်။ အခု ငါ စိတ်ဆိုးနေတာမဟုတ်ဘူး... စိတ်မပူနဲ့။ ဒီလိုစဉ်းစားလိုက်.... ငါက......လိုချင်တာမရလို့ စိတ်ကောက်နေတယ်... အလိုလိုက်ခံရ........"