Tattoo [Completed]

Chapter - 39

Xiao Ke ပါးစပ်က ထုတ်မပြောပေမယ့် Zhou Zui က ခြေထောက်မှာ အဲ့စာလုံးတွေကို Tattoo ထိုးခဲ့တာက သူ့ကို အရမ်းခံစားရစေတယ်။ ဒီစာလုံးတွေက Zhou Zui ရဲ့ ခံစားချက်တွေပဲ... Xiao Ke နဲ့ တူတူဆက်ရှိဖို့အတွက် ခြေတလှမ်းတိုးလိုက်ဖို့ ခိုင်မာတဲ့စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ။

Xiao Ke လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ တခုခု ချန်ခဲ့ချင်တယ်။ သူသေတဲ့ထိ သူနဲ့တူတူ တဘဝလုံးရှိနေမယ့် Tattoo တခုကို Zhou Zui ကိုယ်တိုင် သူ့လက်နဲ့ စုတ်ချက်တချက်ချင်း ဖန်တီးပေးစေချင်တယ်။

ဒါပေမယ့် Zhou Zui က သူ့ကို ငြင်းလိုက်လိမ့်မယ်လို့တော့ သူ ထင်မထားခဲ့မိဘူး။

"မထိုးနဲ့"

"........"

"ဘာလို့လဲ?"

Zhou Zui က ဘယ်လိုပြန်ပြောရမလဲ စဉ်းစားနေပုံရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ "ဒီတိုင်းပဲ... မထိုးနဲ့" လို့ပဲ ထွက်လာတယ်။

သူတို့က ဖုန်းပြောနေကြတာမို့ Xiao Ke က ဒီထက်လည်း သေချာမေးလို့ မရသေးဘူး။ ပြီးတော့ လောလောဆယ် အစာအိမ်က အရမ်းကို နာနေတယ်။ သူက အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲရင်းနဲ့ပဲ ငြီးငြူပြလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ အားနည်းတဲ့အခြမ်းကို Zhou Zui ကို မြင်စေလိုက်တယ်။ ဆရာ Zhou ရဲ့ တဲ့တိုးဆန်ပေမယ့် ချိုသာတဲ့စကားလုံးတွေကို ကြားချင်နေပြီ။

ဒါပေမယ့် တမင်ကြားရအောင်လုပ်တော့ ဆရာ Zhou ဆီက ဘယ်လိုချိုသာတဲ့စကားမှ ထွက်မလာတော့ဘူး။ Xiao Ke က တညနေလုံး ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့်လည်း အချည်းနှီးပဲ။

ဖုန်းမချခင် သူ့မှာ သက်ပြင်းချမိ‌တော့တယ်...

"ဆရာ Zhou ရေ... မင်းဆီက စကားချိုချိုတွေကြားရဖို့ကလည်း ခက်ခဲလိုက်တာ......"

"မင်းက ဘာကြားချင်တာလဲ?"

"အနည်းဆုံးတော့ ငါ့ကို နာမည်တခုခုတော့ ပေးပေါ့"

Xiao Ke က ချစ်စနိုးနာမည်ပေးတဲ့နေရာမှာတော့ ဆရာကြီးပဲ။ ဒီရက်ပိုင်းထဲမှာ သူ့ကို Zhou Zui ကို ခေါ်ဖို့ပြောလိုက်ရင် ချက်ချင်းကို အဖိုးတန်လေး, ပေါင်ပေ့, Zhou Liwu, စသည်ဖြင့် တန်းစီပြီး ရွတ်ပြနိုင်လိမ့်မယ်။ ဆရာ Xiao က တယောက်ယောက်ကို သဘောကျစေချင်ပြီဆိုရင် အရမ်းကိုချိုသာနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် Zhou Zui ကတော့ သူ့လိုမဟုတ်ဘူး။ သူက Xiao Ke ဆိုလိုတာကို နားလည်ပြီး အကြာကြီးကြိုးစားကြည့်ခဲ့ပေမယ့် အဆုံးမှာတော့ သူ့ပါးစပ်ကနေ ဘာချစ်စနိုးနာမည်မှ ထွက်မလာခဲ့ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သူက တောင်းတောင်းပန်ပန်လေး ပြောလာတယ်...