Chapter - 30

9.6K 1.5K 166
                                    

ဆရာ Xiao က သူ့ Idol အိမ်မှာတော့ ညအိပ်ခဲ့ပါရဲ့... ဒါပေမယ့် တယောက်တခန်းစီ။ သူတို့က နမ်းတောင် မနမ်းခဲ့ကြဘူး။ ဒါကို ပြန်ပြောပြရင် ဘယ်သူက ယုံမှာလဲ? နောက်နေ့မနက် မျက်လုံးပွင့်လာတော့ Xiao Ke က နောင်တတော့ ရမိတယ်။ သူက အသက်လည်း ငယ်တော့တာ မဟုတ်ဘူး... သူ မျှော်ကြည့်နေခဲ့တဲ့ အသားတုံးက သူ့မျက်စိရှေ့မှာ ရှိနေတာတောင် သူက မစားခဲ့နိုင်ဘူး။ သူ ရူးများနေတာလား?

Xiao Ke နိုးလာတော့ အပြင်က အသံတခုခုကြားရမလားလို့ နားစွင့်မိတယ်။ ခဏကြာတဲ့ထိ ဘာသံမှ မကြားရတော့ Zhou Zui မနိုးသေးဘူးလို့ ယူဆလိုက်တယ်။ Xiao Ke က လှဲနေပြီးတော့ မနေ့က သူတို့ ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်နေတယ်။ တကယ်ကို နွေးထွေးတဲ့ အခိုက်အတန့်လေးပဲ။ ခပ်မိုက်မိုက်လူတယောက်ကလည်း နာကျင်စရာတွေပြည့်နေတဲ့ကလေးလေး ဖြစ်ခဲ့တာပဲ။ Xiao Ke က ရင်နာရခဲ့ရတယ်... ပြီးတော့ သူက ဆရာ Zhou ကို နာမည်အသစ်ပေးခဲ့တယ်။

အဲ့အကြောင်းကို စဉ်းစားမိတော့ Xiao Ke က ဖုန်းကို ယူပြီး post တခု တင်လိုက်တယ်...

'ဘယ်တော့များမှ ငါ့လက်ဆောင်လေးကို ဖွင့်ကြည့်နိုင်မှာလဲ'

တခြားသူတွေက အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်ကြမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူသိစေချင်တဲ့လူတယောက်ကတော့ ချက်ချင်းနားလည်လိမ့်မယ်။

Xiao Ke က Zhou Zui အိမ်မှာ အကြာကြီး ဆက်မနေရဲဘူး။ ဘာပဲပြောပြော နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်ပဲ ရှိသေးတာမလား။ မနက်စာစားပြီးတော့ Zhou Zui က သူ့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့တယ်။ Zhou Zui က မနိုးသေးတာမဟုတ်ဘူး။ သူက မနက်စာတောင် ပြင်ဆင်ပြီးနေပြီ။ Xiao Ke နိုးသွားမှာစိုးလို့ အသံမထွက်တာပဲ ရှိတာ။ Zhou Zui ကြော်ထားပေးတဲ့ ထမင်းကြော်ကို စားပြီး Xiao Ke က အတော်ကျေနပ်သွားတယ်။ သူ့ Idol က သူ့အတွက် ချက်ပေးထားတာလေ။

နှစ်သစ်ရဲ့ ပထမဆုံးနေ့ ထုံးစံက အဖွားအိမ်ကို သွားရတာပဲ။ Xiao Ke က Zhou Zui ရဲ့ ကားပေါ်က မဆင်းခင် လက်ပြပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်...

"ငါ သွားပြီ ဆရာ Zhou။ မနက်ဖြန်ကျ မင်းနဲ့တွေ့ဖို့ ဆိုင်လာခဲ့မယ်"

ပြောပြီးတာနဲ့ ကားပေါ်က ခုန်ဆင်းလိုက်တယ်။

Zhou Zui က သူ့ကို လှမ်းအော်တယ်...

Tattoo [Completed]Where stories live. Discover now