Chapter - 47

11.9K 1.6K 129
                                    

ဆရာ Xiao က ဘာမဆို လုပ်နိုင်တယ်... ဆရာ Xiao က ကယ်တင်သူကြီး...

အဲ့ညမှာ Xiao Ke က Zhou Zui ဘေးမှာလှဲပြီး သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားပေးတယ်...

"ဒီည ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်။ မင်း အိပ်ပျော်တာကို ငါစောင့်နေပေးမယ်"

"အင်း"

Zhou Zui က သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ Xiao Ke လက်မဖိုးကို ဖွဖွလေး ကုတ်နေတယ်...

"ကောင်းပြီ"

Xiao Ke က သူ့ကို ကြင်ကြင်နာနာကြည့်ပြီး နူးနူးညံ့ညံ့လေး ပြုံးပြတယ်။ သူ့အကြည့်တွေထဲမှာ နားလည်မှုတွေအပြည့်ပဲ။ သူက Zhou Zui နဖူးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်...

"အိပ်တော့... ငါ မင်းကို စောင့်ရှောက်ပေးမယ်"

Xiao Ke က သူပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း Zhou Zui ကို တညလုံး စောင့်‌ကြည့်ပေးခဲ့တယ်။ မီးတွေကိုလည်း မပိတ်ခဲ့ဘူး... လျှောက်လမ်းက မီးတွေကို မှိန်မှိန်လေး ထွန်းထားတယ်။ ဒါမှသာ အိပ်ခန်းထဲမှာ အိပ်တာကိုလည်း အနှောင့်အယှက်မဖြစ်လောက်တဲ့ အလင်းရောင်ရှိနေမှာ ဖြစ်တယ်။ Zhou Zui က မျက်လုံးတွေကို မှိတ်လိုက်တာနဲ့ သူ့ကိုယ်က ကြွက်သားတွေက တဖြေးဖြေးတောင့်တင်းလာတယ်... လက်ဖဝါးတွေကလည်း ချွေးစေးတွေ စပြီး ပြန်လာတယ်။

Xiao Ke က သူ့နားထဲကို တိုးတိုးလေး ပြောပေးတယ်...

"ပေါင်ပေ့ရေ... ငါပါ"

Zhou Zui က မျက်လုံးတွေကို ချက်ချင်းဖွင့်လိုက်ပြီး သူ့ကို ကြည့်လာတယ်။ Xiao Ke က သူ့ကို ကြင်ကြင်နာနာ ပြုံးပြနေတုန်းပဲ...

"ပြန်အိပ်တော့"

Xiao Ke က တညလုံး Zhou Zui ဘေးမှာ နေပေးခဲ့တယ်။ လက်တ‌ဖက်ပေါ် ခေါင်းတင်ထားပြီး Zhou Zui ကို ငေးကြည့်‌နေတယ်။ Zhou Zui က အတော်ကြာတဲ့ထိ အိပ်မပျော်ဘူး။ သူ အိပ်ပျော်သွားဖို့ဆိုတာက ဒီလောက် လွယ်ကူတဲ့ကိစ္စ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် Xiao Ke က တည်ငြိမ်နေတယ်။ သူက Zhou Zui ကို လုံးဝ မထိပဲ စကားလုံးတွေနဲ့ပဲ နှစ်သိမ့်ပေးတယ်။ Xiao Ke ရဲ့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ဆက်တိုက်ပြောပေးနေတဲ့ အသံက သူ ရှိနေတာကို အသိပေးနေသလိုပဲ။ လူကို စိတ်သက်သာရာရစေပြီး လုံခြုံတယ်လို့ ခံစားရစေတယ်။

Tattoo [Completed]Where stories live. Discover now