Chapter - 18

8.5K 1.6K 62
                                    

အဲ့လူက သူက Zhou Zui ကို လာရှာတာလို့ ပြောတယ်။ Lu Xiaobei က အေးတိအေးစက်ပုံစံနဲ့ လှောင်လိုက်တယ်။

"ခင်ဗျားတွေ့ချင်တယ်ဆိုတိုင်း Zhou Zui ကို တွေ့လို့ရမယ်ထင်နေလား? Zhou Zui ကို ကြိုစာရင်းပေးမထားပဲ တွေ့လို့မရဘူး။ ဒီမှာ... ကျွန်တော် ခင်ဗျားအတွက် အချိန်စီစဉ်ပေးမယ်"

အဲ့လူရဲ့ အသံက ကြားရတဲ့သူကို အတော်လေး စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေတယ်။

"ငါကလည်း သူ့ကို မတွေ့ချင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တယောက်က ငါ့ကို အိမ်မက်တွေထဲမှာ လာရှာတယ်။ သူတို့က ငါ့ကို Zhou Zui ကိုရှာပြီး တချို့အကြောင်းအရာတွေ ပြောပေးစေချင်ကြတယ်။ လမ်းဖယ်လိုက် ညီလေး။ မင်းက ငါ့ကို တားနိုင်မယ်လို့ ထင်နေတာလား?"

Xiao Ke က သူပြောတာတွေ နားထောင်ပြီး မျက်မှောင်ကျုံ့မိတယ်။

"ခင်ဗျားက စက်ဆုပ်စရာကောင်းတဲ့သူပဲ။ ခင်ဗျားကို လာပြောခိုင်းတဲ့သူကို သူ့ဘာသာ လာရှာလို့ ပြောလိုက်။ သူက အိမ်မက်တွေထဲ လာနိုင်တယ်မလား? အဲ့လိုလုပ်နိုင်ရင် သူ့ကို အကိုကြီးရဲ့ အိမ်မက်ထဲ တိုက်ရိုက်လာခိုင်းလိုက်လေ"

အဲ့လူက တမင်ဟန်လုပ်ပြီး အသက်ရှူရပ်တော့မတတ် ရယ်တယ်။ ရယ်ပြီးတဲ့နောက်မှ ချောင်းဟန့်ပြီး

"မင်းက သူအဲ့လိုမလုပ်ခဲ့ဘူးလို့ ထင်နေတာလား? မင်းက မင်းရဲ့သနားစရာအကိုကြီးက သူ့ကို အိမ်မက် မမက်ခဲ့ဘူးလို့ ထင်လို့လား?"

Xiao Ke က Zhou Zui ကို ကြည့်မိသွားတယ်။ Zhou Zui က ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး ပုံမှာ အရောင်တွေဖြည့်နေတယ်။ သူ့လက်တွေက ငြိမ်နေပြီး ပုံမှန်နဲ့ ကွာခြားတာတခုခုရှိနေတဲ့ပုံ မပေါ်ဘူး။ သူက အရှေ့ကလူကိုတောင် ပြောလိုက်သေးတယ်။

"ငြိမ်ငြိမ်နေ... မလှုပ်နဲ့။ ဒီလိုင်းတွေက သေးသေးလေးတွေမို့ မင်းတုန်နေလို့ မရဘူး"

အရှေ့က ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့်လူက အတော်လေး နာခံတယ်။ သူက အရှေ့ကိုမှီနေပြီး မလှုပ်ဘူး။ နာမှပဲ တချက်တချက် ညည်းတွားတယ်။

"ဘယ်လောက်ကြာဦးမှာလဲ?"

"၃ နာရီလောက် ကြာဦးမယ်"

Tattoo [Completed]Where stories live. Discover now