Tattoo [Completed]

Chapter - 15

Zhou Zui အတွက် ရက်အနည်းငယ်‌လောက် အလုပ်မလုပ်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ကူဘူး။ သူက အရာအားလုံးကို အချိန်ဇယားဆွဲထားပြီးသားဆိုတော့ ၂ ရက် ပျက်ကွက်တာက အဲ့အစား သူအချိန်ပိုလုပ်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပဲ။

ပြန်ရောက်လာပြီးတဲ့နောက်မှာလည်း ဒီလူက ဘာမှပြောင်းလဲသွားတာ မရှိဘူး။ ပုံဆွဲတယ်... Tattoo ထိုးတယ်... လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တယ်... စကားလည်း မပြောသလောက်ပဲ။ Lu Xiaobei က သိချင်စိတ်ကို ထိန်းမရတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် သူ ‌စပ်စုဖို့ Zhou Zui နားကို ကပ်လာတယ်။ သူက သူ့ရဲ့ ထိပ်ပြောင်နေတဲ့ခေါင်းကို ပွတ်လိုက်ပြီး Zhou Zui ကို မေးလိုက်တယ်။

"အကိုကြီး, ဒီခရီးမှာ.... တခုခု ဖြစ်ခဲ့သေးလား?"

Zhou Zui က သူ့ကို ကြည့်မလာဘူး။

"မင်း ပျင်းနေရင် ပုံသွားဆွဲနေ။ မင်းဆွဲထားတဲ့ ဒီဇိုင်းတွေက ကုန်တော့မယ်"

"အာ... အကိုကြီး, သူများနဲ့ စကားဘယ်လိုပြောရမလဲဆိုတာရော သိရဲ့လား?"

Lu Xiaobei က ကျွတ်သပ်ပြီး Zhou Zui ရဲ့ လက်မောင်းကို တိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

"ကျွန်တော့် အကို Xiao ရော.....? ၂ ယောက်က တိုးတက်လာခဲ့လား?"

Zhou Zui က ကွန်ပြူတာကိုသုံးပြီး ဆွဲပြီးသားဒီဇိုင်းတခုကို ပြန်ပြင်နေတယ်။ သူက "ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး" လို့ ပြန်ဖြေတဲ့အချိန်မှာ ကွန်ပြူတာကနေတောင် အကြည့်မလွှဲဘူး။

Lu Xiaobei က မျက်မှောင်ကျုံ့သွားပြီး "တကယ်လား" လို့ ပြန်မေးလာတယ်။

"အင်း"

Zhou Zui ကို ကြည့်ရတာ မကောင်းတတ်လို့ ပြန်ဖြေပေးနေရမှန်း သိသာတယ်။

"ငါတို့ ၂ ယောက်က မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အဲ့အကြောင်းတွေးနေတာတွေ ရပ်လိုက်တော့"

Lu Xiaobei က ထ ထွက်လာခဲ့တယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ 'အကို Xiao က ‌အတော် စိတ်ပျက်စရာကောင်းတာပဲ...ဒီလောက်ကောင်းတဲ့အခွင့်အရေးရတာတောင် အသုံးမချနိုင်ဘူး...နှမြောစရာကောင်းလိုက်တာ' ဆိုပြီး တွေးနေတယ်။

ပုံက နည်းနည်းလေးပဲ ထပ်ပြင်စရာလိုပေမယ့် Zhou Zui ကတော့ တနာရီကျော် ကြာအောင် ပြင်နေတယ်။ သူ့စိတ်က လုံးဝကို တခြားတနေရာ ရောက်နေတာ။ သူလက်ခံထားတဲ့ ဧည့်သည်ရောက်လာမှပဲ ပုံကို မြန်မြန်အပြီးသတ်ပြီး print ထုတ်လိုက်ရတယ်။