Stars and Dreams / hyunlix

-43- Dudaklarım

"Felix, daha kaç kere özür dilemem gerekiyor?"

"Bana yalan söylemeden önce düşünseydin."

"Kanepede uyumaktan boynum tutuldu ama ya!" Dudaklarını büzdü ve en masum halini aldı. Miniğinin ona kıyamayacağını düşünüyordu.

"Kerevizi ver." Elindeki bıçakla kenardaki yıkanmış kerevizleri işaret etti. Hyunjin hemen kabın içindeki kerevizleri miniğine uzattı.

"Kereviz sevmiyorum ama ya! Neden diyet listemde var ki?" Sinirli bir şekilde kerevizleri küp küp doğrarken konuştu.

"Felix, elinde bıçak varken daha sinirli gözüküyorsun..."

"Sinirliyim çünkü! Yoruldum." Felix'in isyan etmesiyle Hyunjin elindeki bıçağı aldı ve miniğini kucaklayarak tezgahın üzerine oturttu. Bıçağı eline aldı ve kendisi doğrama ya başladı.

"Doğradıktan sonra suya koy." Hyunjin başını salladı ve kerevizleri doğramaya devam etti. Hepsini doğradıktan sonra kaynayan suyun içine boşalttı, kapağını kapadı ve altını kıstı.

"Miniğimin yemeğiyle ilgilendiğimize göre şimdi sıra kendisinde."

"Kerevizleri doğradın diye seni affedeceğimi mi düşünüyorsun?"

Yanına yaklaştı ve bacaklarının arasındaki yerini aldı. Ellerini iki yanına koydu ve suratına eğildi.

"Hayır ama başka şeyler yaparak affettirebilirim... Ne dersin?"

"Uzaklaş derim." Sözleriyle Hyunjin biraz daha yaklaştı ve bir elini bacağına yerleştirdi.

"Affedene kadar öperim."

"Ya ben sana adam akıllı ceza veremeyecek miyim?!"

"Maalesef hayır..." Dudaklarının arasındaki mesafeyi kapadı ve iki gündür tadını alamadığı dudakların tadına baktı.

Felix karnında hissettiği hafif dokunuşla dudaklarını ayırdı.

"Karnıma mı dokundun?"

"Hayır."

"Yoksa düşündüğüm şey m-" Yeniden bir dokunuş hissettiğinde cümlesi yarım kaldı.

"TEKME ATIYOR!"

"Hangisi?!"

"Sağ tarafımdaki!" Hyunjin miniğinin tişörtünü kaldırdı ve elini sağ tarafına koydu.

"Atmıyor." Felix büyüğünün elini çekti ve kendi elini yerleştirdi.

"Attı işte!"

"Bana neden atmıyor ya?!" Felix kıkırdadı ve iki elini karnına koydu.

"Sana küs olduğumu biliyor."

"Affetmemişmiydin ya?!"

"Affettim dediğimi hatırlamıyorum. Bir daha yalan söylemeyeceğine dair söz istiyoruz."

"Söz söz söz! Yemin ediyorum bir daha yalan söylersem ne olayım." Felix büyüğünün gözündeki korkuyu görebiliyordu. Gözlerini kıstı ve ciddi olup olmadığını kontrol etti.

"İyi, affettik." Miniğinin gülümseyerek söylediği cümlelerden sonra Hyunjin elini yeniden karnına koydu.

"E affetmemişsin ama?!"

"Dakika başı tekme atacak değil ya. Kerevizlerimi hazırla kokusu çok güzel geldi." Hyunjin miniğinin yanağını öptükten sonra kerevizleri sudan çıkardı ve süzdü. Büyüğü tüm işleri yaparken miniği onu dikkatle izliyordu.