Stars and Dreams / hyunlix

-3- Küçük Tatlı Başlangıç

Yine her zamanki gibi sabaha karşı uyandı Hyunjin. Asla geç saatlere kadar uyuyamıyordu. Sabah erkenden kalkıp güneşin doğuşunu izlemeye bayılırdı çünkü.

Ama bu sefer farklı olan bir şeyler vardı.

"Felix" diye mırıldandı.

"FELİX HATIRLIYORUM! FELİX DİYE BİRİNİ HATIRLIYORUM! NOONA!!! Jeongyeon noona!!"

"Hyunjin!! İyi misin, ne oldu? Rahatsızlandın mı? İlaçlarını almamışsın!"

"Hayır noona çok iyiyim! Ve dün tanıştığım birini hatırlıyorum! İnanabiliyor musun... Üstelik daha günlüğüne bile bakmadım! Çok mutluyum yeyeyeyeye!"

Oturduğu yerden kalktı ve olduğu yerde zıpalamaya başladı. Hemşire ona kıkırdarken,

"Bu çok güzeş Hyunjin! İlaçlarını almadan hatırlamışsın hemde. Peki suratını hatırlıyor musun?"

Aniden sorulan soruyla yüzü düştü miniğin.

"Hayır, hatırlamıyorum. Ama yemekhaneye gidersem belki onu görebilirim! Görürsem de hatırladım hm?"

"Tamam, üzerini giyin. Daha kahvaltı saatine var. Bu arada bu resmi Felix senin için bırakmış. Çok hoş çizmiş baksana!"

Resmi eline aldı küçük olan ve,

"Burası tanıdık geliyor noona."

Ardından aklına gelen şey ile koşarak penceresine adımladı. Bahçede gözlerini gezdirdi.

"Tabii ya... Onu ilk orda gördüm! Noona biz orda tanıştık! Unutmamam için yapmış olmalı. Yaa ama bu çok tatlı!" dedi ve resme sarıldı.

"Ne güzel hayatım. Hatırlamana çok sevindim. Ama daha fazla oyalanma, biliyorsun bugün okulun ilk günü."

"Ben onu tamamen unutmuşum! Aagh çantamı da hazırlamam gerek. Çok işim var."

"Kapıda bekliyorum tatlım. İlaçlarını içmeyi unutma!"

Onu kesin günlüğüme yazmışımdır diye düşündü. Zeki çocuk seni.

Günlüğünün yazdığı son sayfasınu açtı ve okumaya başladı.

Wooaah! Çilleri varmış. Bu kadar fazla anlattığıma göre gerçekten güzel olmalılar.

Ardından ilaçlarını içip günlüğünü tekrardan yastığının altına sakladı. Çantasını da hazırladıktan sonra okul kıyafetlerini giydi.

"Noona! Hazırım."

-

İçi kıpır kıpır uyandı çilli olan. Aynı şekilde uyanan tek değildi. Acaba resmi beğenmiş midir? Ya da beni hatırlamış mıdır? Yemekhaneye gitmiş olmalı. Ben de gitsem iyi olacak.

O büyüğünün aksine okul için heyecanlı değildi. Kimseyle konuşmayı planlamıyordu.

Üzerine yeni getirilen okul kıyafetini giyip, her ne kadar istemese de ilaçlarını içti. Titremesi biraz olsun azalmıştı. Ama elleri onun umurunda değildi.

"Noona! Yemekhaneye gidelim. Geç kalacağız."

"Ooo Felix bey, erkencisiniz bakıyorum."

Cevap vermedi küçük olan. Hemşirenin uzattığı eli tutup aşağı kattaki yemekhaneye gitmek üzere odadan ayrıldılar.

Yemeklerini alıp bir köşeye oturdular. Felix insan içinde olmaktan hoşlanmıyordu. Bu yüzden mümkün olduğunca kenarıda, köşede yemeğini yiyordu. Daha doğrusu yemeye çalışıyordu.