ECNADEYN: IŞIĞIN BATIMI

Diaspora

Bedenimin yorgunluğu Klaus Efruz'u sevmek için kalktığında beni uykuya çekmişti.

Sahildeki evden beri ilk defa bu kadar rahat uyuduktan sonra Klaus'un ismimi söylemesiyle gözlerimi açtım. Odanın içi hala karanlıktı ve terimin bile henüz kurumadığını hesaba katarsam, sadece iki saat uyumuş olmalıyım.

"Uyandığını biliyorum aşkım."

"Efruz nerde?"

"Uyuyor."

"Çocuklar geldi mi?"

"Evet"

"Kardeşinle konuştun ve her şey yolunda mı?"

"Konuştum hikayenin yarısını yeğenleri anlatıyor."

"Sen iyi misin?"

"Yüzünü dönersen evet"

"O zaman ne diye beni uyandırıyorsun! Daha uykumu alamadım." sırtımı onun göğsüne yaslayıp saçlarıma gömülerek verdiği nefese gülümsedim.

"63 gün yeterince uyudun." uykum zaten açıldığı için yüzümü ona dönüp öperek kollarına girdim.

"Uyumadım. Senin uykun nasıldı bilmiyorum ama cevap verememek, dokunuşlarınızı hissedememek çok kötüydü. Bazen kan akışımı duyacak kadar sessizlik oluyordu ve bu beni korkutuyordu."

"Ben sürekli seni duydum. Hiç sessizlik olmadı, nasılsa kimse girmeyeceği ben de uyuduğum için çıplak gezmenden, barda buranın yerlileri gibi eğlenceğini hem de sıfır kısıtlama ile... Bunları da duydum." saçlarımı geriye itip elini yanağıma koyduğunda avucunu öpüp gözlerimi ona diktim.

" Duyacağını bildiğim için söyledim zaten. Gerçek değildi."

" Yani bara gitmedin."

"Sen vücudunda kara büyü yüzünden uyurken barda eğlenceğimi mi sanıyorsun?" teknik olarak yalan söylemedim. Sonuçta eğlenmek değil sinirimi atmak için gitmiştim. Dudağını öpüp çekilsem de eli hala yanağımdaydı.

"Senin ki nasıldı?"

"Bazen rüzgar gelirdi o pencereden... Yağmur yağarken pencereyi açık tuttuğun için teşekkür ederim. Sonra denedikleri büyüler, biraz can yakıcıydı." çoğunu kardeşi denediği için gözlerine suçluluk hakim olmuştu. Konuşmaya başlamadan parmağımı dudağına bastırdım." Freya için özür dilemene gerek yok. Dahlia olayını öğrendim o sadece kendisini ve sizi korumaya çalışıyordu. Hatta anlaşma ilk doğan üzerinden olduğu için kızımızı da."

"Seni öldürecekti. Hem de kızlarımızı kullanarak."

"Annem de seni öldürmeye çalıştı hem de oğlumuzu aracı yaparak." ikimiz de gülsekte parmağımı öpüp boynuna götürdü.

"Nerina orda söylediklerim de ciddi değildim, biliyordun değil mi?" Hangi olaydan bahsettiğini camın saplandığı boynuma dokunduğunda anladım. "Amaçları bana acı vermekti ve bunu onlara verirsem seni daha çok inciteceklerini biliyordum. Kitap ya da diz çökmek umrumda değildi. Sen sahip olduklarım arasında en değerli olansın."

"Biliyorum kitabı getirdin."

"Bildiğinden dolayı onlara senin için bir şey yapamayacağımı, sevgimin o kadar da çok olmadığını söyledin, değil mi?" ben bunları ona söylememiştim ki.

"Evet. Seni arayacaklarını anladığım an söylemeye başladım ama sen bunları nerden öğrendin? Stan öldü, babam ve Nelina kayıp."

"Orasını sonra açıklarım. O zamana dair sormak istediğim çok şey var ama şimdilik öğrenmek istediğim şey oğlumuz hakkında bilmem gereken ne var?"