HIRÇIN VE DENİZ |SUSKUN SERİSİ-II

🌹KIRK DOKUZUNCU BÖLÜM🌹

13.08.2021

🌹 Sayfa sonundaki küçük yıldızı doldurmayı unutmayınız lütfen.

🌹 Bölüm ile ilgili duygularınızı bölün sonunda belirterek ufacık bir yorum bırakırsanız beni çok mutlu edersiniz.

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹 KIRK DOKUZUNCU BÖLÜM🌹

"F... Furkan'la alakalı. Bilmeniz gerekenler var.

Ben Furkan'ın ablasıyım, konuşmamız gerek."

***

Önümde dikilen bedeninin taş kestiğini hissederken titreyen avuçlarım geniş sırtına yaslanmış güç almak istercesine tutunmuştum. Soluğumun sıkıştığını, boğazımın yandığını hissederken göğsüm derin bir solukla kabarmış Deniz'in katı sesi dolmuştu kulaklarıma.
"Bizim kimseyle konuşacak bir şeyimiz yok. Hem siz nasıl sorunsuz girebildiniz bu siteye."

Usulca havalanan bakışlarım erkeksi yüz hatlarında gezerken dişlerini sıktığını çenesinin gerginliğinden anlayabiliyordum.
"Sitenin ardında kalan girişten girdim. Zor olmadı lütfen. Fazla vaktinizi almak değil niyetim. Sadece konuşmak istiyorum, bilmediğiniz şeyler var size bir zararım olmayacak endişe etmeyin."
"Hemen buradan gidin polisi aramak durumunda bırakmayın bizi?"
"Karan bey lütfen. Emin olun benim size kötülük yapma gibi bir isteğim yok. İstediğim sadece bir beş dakika endişe etmeyin lütfen... Güvenin...."

Dudaklarımda beliren gerçek dışı minik tebessümle saklandığım bedenin ardından gözükmüşken parmaklarım arasındaki parmaklara uyguladığım sert baskıdan bile bir haberdim. Sesimde öyle ağır öyle büyük bir külfet vardı ki gözlerini kaçırışından bile anlamıştım gözlerimde gizli o yaralı kadını görebildiğini.
"Aklımıza hayalimize sığmayacak kötülükleri sizin ailenizden gördük biz. Ne güveni bu bahsettiğiniz?"
"Ezel ben..."
" Lütfen... Hemen şimdi terk edin evimi. Biz Mardin'den geldik. Uzaklaşmak, bir nebzede olsa unutmak istedik lütfen... Lütfen gidin. Çok fazla artık... Bu kadarı çok fazla."

Sesimin çatallı çıkmasına engel olamazken dişlerim bir birine geçmiş kardeşinin bir eşi gözlerinde geziyordu gözlerim. Tiksinerek bakıyordum ona, görsün bilsin istiyordum. Ne kadar yaktıklarını, ne kadar yandığımı bilsin istiyordum.
"Ezel öfkelisin anlayabiliyorum ama..."
"Neyi anlıyorsun.... Sen beni anladığını mı sanıyorsun? Cevap verin lütfen neyimi anlıyorsunuz siz benim?"
"Ezel sakin ol bebeğim."
"Olmayacağım. ARTIK SAKİN FALAN OLMAYACAĞIM DENİZ, OLMAK İSTEMİYORUM. Sakin olmak için savaştıkça kim olduğumu unutuyorum ben.

DAYANAMIYORUM ARTIK. HİÇ BİR SUÇUM OLMAMASINA RAĞMEN BANA REVA GÖRDÜKLERİ BU ZULME DAYANAMIYORUM. NE İŞİNİZ VAR SİZİN BURADA! Sizin benim evimde, benim bahçemde, benim karşımda ne işiniz var. Bu zulüm neden... Neden bitmiyor bir türlü bu nefret? Kimsiniz siz... Ne yaptım ben size, ailenize ha cevap verin suçum neydi?"
"Suçlu sen değil Fur.."
"YETER!!! YETER ARTIK. ANMAYIN ŞU HERİFİN ADINI. DUYMAK İSTEMİYORUM, HATIRLAMAK İSTEMİYORUM SUSUN. SUSUN ARTIK, KESİLSİN SESİNİZ. ÜSTESİNDEN GELMEK İÇİN SAVAŞTIKÇA DAHA DİPE ÇEKİLİYORUM. Sizin yüüzünden. Tüm bunların suçlusu sizsiniz. BOĞULUYORUM GÖRMÜYOR MUSUN?"
"Ezel'im güzelim..."
"Ezel bak savunmak değil amacım ama tüm suç babamın. Fur... Kardeşimin suçu yok o sadece baba...."
"Kardeşinin suçu yok.... Yok öyle mi?" Dudaklarımdan firar eden kahkahaya engel olamazken omuzlarım kuvvetle sarsılıyor sesim çınlıyordu bahçemizde.