KAPAK TASARIMI🗝Sehrialem
BİR KADIN DÜŞÜNÜN LÜTFEN .
Yüksek bir uçurumun tam ucunda titreyen bedeniyle birlikte göz yaşlarını usul usul dökerken aldığı nefesin nasıl canını yaktığını düşünün.
Umudunuzun, hayallerinizin, heveslerinizin tek bir gece...
Oldukça uzun ve oldukça ağlatan bir bölüm ile geldim size. Bu bölümde sizden özel bir isteğim var. Bölümü lütfen yukarıya braktığım şarkı eşliğinde okursanız hissettiğim duygular belki bir nebze olsun geçer size. Ben tüm bölümü noktasından virgülüne kadar Ünzile eşliğinde yazdım. Her satırına Ezel'in acısı, onun feryadına hıçkırıklarım karıştı sizleri seviyorum.
🌹Sayfa sonundaki küçük yıldızı doldurmayı unutmayınız lütfen.
🌹 Bölüm ile ilgili duygularınızı bölün sonunda belirterek ufacık bir yorum bırakırsanız beni çok mutlu edersiniz.
⛤⛤⛤⛤⛤⛤⛤⛤⛤⛤⛤⛤⛤⛤
Yeni kapağımız. Nası buldunuz?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌼 OTUZ BİRİNCİ BÖLÜM🌼
Gözlerim kapalıydı...
Yorgundum...
Bitkindim.
Canım yanıyor, canım sökülüyordu. Bedenim büyük bir boşlukta savrulurken burnuma iğrenç bir koku doluyordu. Sızlayan göz kapaklarım duyduğum hafif tıkırtıların etkisiyle aralanırken tüm bedenim ağrıyor tenim sızlıyordu.
Zorlukla araladığım gözlerimle birlikte bakışlarım bulunduğum odada gezmeye başlamış yere fırlatılırcasına atılmış gelinliğim çekmişti dikkatimi. Ne umutlarla giymiştim oysa ben onu. Yanağımdan sertçe kayan damla kurumuş dudaklarımı bulmuş dermanı olmayan kollarıma yaslanarak dogrulmuştum yattığım yerden.
Gözlerim odaklandığı boşluktan asla ayrılmazken kulaklarıma anlamlandıramadığım tıkırtılar doluyordu. Havalandırdığım elim sıkıntıyla enseme yükselmiş komadinin üzerindeki silah çekmişti dikkatimi. Hareketlenen adımlarım ile silahı kavramış beyaz çarşafı kirleten kızıllığa çevrilmişti bakışlarım.
Masumluğum vardı orda. Deniz'le yürüdüğümüz o yolda kirlenmişliğim vardı. Hissizdim. Gram tepki yoktu yüzümde dona kalmış bir buz kütlesi gibiydim. Tüm hislerim, bedenimi kuşatan dayanılmaz sancılar bile çekmiyordu dikkatimi. Bitmiştim ve en acısıda bittiğimi biliyordum.
"Ne o güzellik. Yine mi kendi canını almaya çalışacaksın." Duyduğum sesi ile bakışlarım gözlerine çevrilmiş küçümseyici gözleri üzerimde geziyordu. Beline doladığı uzun bir havlu ile karşımda öylece dikilirken tekli koltuğun üzerindeki baş havlusuna uzanmış saçlarındaki suyu aldırıyordu. Ben bitmiştim, beni bitirmişti peki ya o. Ya o ne kadar hakediyordu yaşamayı ?
