HIRÇIN VE DENİZ |SUSKUN SERİSİ-II

🌹ELLİ DOKUZUNCU BÖLÜM 🌹

🌹 Sayfa sonundaki küçük yıldızı doldurmayı unutmayınız lütfen.

🌹 Bölüm ile ilgili duygularınızı bölün sonunda belirterek ufacık bir yorum bırakırsanız beni çok mutlu edersiniz.

🌹 ELLİ DOKUZUNCU BÖLÜM🌹

Aralanan dudaklarıma yaklaştırdığım lavaş ekmeğinden geniş bir ısırık almış uzun bardağımda duran sütümden yudumluyordum. Kavradığım tatlı bıçağı ile çikolatayı tuttuğum lavaş ekmeğine yedirirke. merdivenlerden gelen adım seslerine çevrilmişti bakışlarım. Giydiğim sabahlığın açik yakasına uzayan parmaklarım usulca tenimi gizlemiş uyku mahmuru kısık maviler karşılamıştı beni...
"Ezo'm... Ne yapıyırsun sen burada?"
" Karnım acıktı."

Şefkatle yumuşayan yüzü içimi çekmeme neden olurken sütümden bir yudum daha almış yanı başıma oturmuştu. Önümde duran peynir tabağıma uzanan çatalım ile yanımdaki bedenini görmezden geliyordum.
"Çikolata, peynir ve süt. Nasıl güzel oluyor mu?"
"İdare ediyor..."
"Çok aşsan bir seyler pişireyim mi sana?"
"Gerek yok. Midem kazındı atıştıriyorum sadece.' Omuzlarımdan dökülen saçlarıma uzayan parmaklarınının özenli dokunuşunu tenimde hissederken yorgun gözüküyordu.
"Ezel iyisin değil mi sen? Ağrın, sızın yok...."

Dudaklarımın üzerinde gezdirdiğim peçetenin ardından ayaklanmış dağıttığım yeri temizleyerek evyeye yönelmiştim. Belime dolanan kolları ile avuçlarım tezgaha yaslanmış gözlerim kapanmıştı.
"Yapma.... Nefret ediyorum bundan yapma. Yanıtsız, sensiz bırakma beni...."
"Bırak...."
"Bırakmam.... Ben seni bırakamam ki?"
"Bıraktın ama...." Öfkeyle harmanlanan bedenimle gözümden süzülen iri yaşa engel olamamış kolları arasında hareketlendirdiğim bedenimle ellerim göğsüne yükselmiş sertçe itmiştim onu...
"SEN BENİ BIRAKTIN AMA. ARDINDA KALDIM BEN SENİN "
"Şhhhh. Sevgilim bağırma. Herkes uyuyor.... Ben bırakmadım seni."
"Anlamıyorum biliyor musun? Çözemiyorum ben Deniz..."

"Yapma... Doldurma gözlerini. Yapma bebeğim..."
"Ben anlamıyorum ya..." Gözlerime hücum eden yaşlara engel olamazken bana sarılmak istemiş itmiştim tekrardan.
"Bişey olduğunda, bir şeyler yolunda gitmediğinde neden herkez bana arkasını dönüyor. Neden hep geride kalan ben oluyorum Deniz... Bu kadar kolay mı? Senin için bu bu kadar kolay mı?"
"Bebeğim...."
"Bebeğim falan deyip durma bana. Ben değilim senin bebeğin. Bak burada, uğruna benim gibi bir yalancıya bile katlandığın bebeğin burada."

Sertçe kavradığım avcunu karnıma
yaslamış engel olamıyordum süzülen yaşlarıma.
"Ezel yapma. Saçmalıyorsun ben seni seviyorum, seni sevdiğim için yanındayım..."
"Nasıl sevgi bu. Böyle bir şeymi sevmek.... Canımı yaka yaka mı seviyorsun Deniz beni... Sevgimi sorgulayarak mı? Boşanalım diyerek mi seviyorsun sen beni...."
"Ezel ben çok öfkeliydim. Biliyorsun ben çok istiyirdum öyle birden o hapları görünce...."

"Ben senin gözünün önünde bir evlat kaybettim... Gözünün önünde yandım, kavruldum."
"Bilmiyordum.... Bilmeme izin vermedin...."
"Niye anlamadın.... Ha NEDEN ANLAMADIN. Ben seni senin gözünün bebeğinden, sesinin tınısından anlarken sen neden anlamadın. YA HER ŞEYİ SÖYLEMEM Mİ GEREKİYOR, BEN AĞRIDAN KIVRANIRKEN ÇALIŞMA ODASINDAKİ İŞLERİN ÇOKMU ÖNEMLİYDİ... Ben sarsılan omuzlarımla giden masum meleğime yanarken sen doğmasını istediğin bebeğimizle olan hayallerini anlatıyordun bana."
"Ezel...."

"Çok mu şey istedim ben senden. Malını, mülkünü, servetinimi? Ne istedim Deniz ben senden. Sadece sev istedim. Anla beni, hisset istedim.... Ama sen gittin. Herkez gibi... İşine gelince sende döndün bana sırtını."
"Özür dilerim."
"Dileme..." Sertçe çekiştirdiğim burnum ile avuçlarım yüzümde gezinmiş göz yaşlarımı yok etmiştim.
"Dileme çünkü hiç bir işe yaramıyor senin özrün. Benim bu sözlerim bile önemsiz belki senin için.... Boş bor serzeniş belki de. Uykum var benim. Bundan sonra sende yanımda yatmayacaksın. Duydun mu?
"NE! Hayatta olmaz? Bu mümkün değil Ezel..."