HIRÇIN VE DENİZ |SUSKUN SERİSİ-II

🌹ATMIŞINCI BÖLÜM🌹

22.01.2022

🌹 Sayfa sonundaki küçük yıldızı doldurmayı unutmayınız lütfen.

🌹 Bölüm ile ilgili duygularınızı bölün sonunda belirterek ufacık bir yorum bırakırsanız beni çok mutlu edersiniz.

🌹 ATMIŞINCI BÖLÜM🌹

Kucağımda birleştirdiğim ellerimin titremesine engel olamazken önüne geçemediğim göz yaşlarım sicim sicim süzüyordu yanaklarımdan. Kafasını yarmıştım. Sevdiğim adamın hiç acımadan kafasını yarmıştım. Nasıl bir kadın olmuştum ben böyle. Nasıl sorgusuzca kafasına geçirirdim o bibloyu.
"Anneciğim.... Güzel kızım yapma böyle. Üzme kendini."
"Anne ben... Ben hır.... Anne...."

Dudaklarımdan kopan sert hıçkırıklar nefesimin kesilmesini sağlarken şefkatli kolları sırtıma dolanmış omuzlarımın sarsılışı durmak ne bilmiyordu. Avaz avaz, hıçkıra hıçkıra anne bildiğim kadının göğsüne başımı yaslamış ağlarken gür kirpiklerim gözlerimi gizlemiş başından süzülen kan şekillenmişti zihnimde.
"Şhhhh. Ağlama. Ağlayacak bir şey yok annem. Ben konuştum babanla hiç bir şey yokmuş. İyiymiş Karan. Ağlama böyle..."

Mideme giren ani kasılmayla aynı anda dudaklarımdan güçlü bir öğürtü kopmuş hızla ayaklandırdığım bedenimle odanın sol çaprazında kalan banyoya yönelmiştim. Ezra anne ve Eslina'nın endişeli bakışlarını gerimde hissederken açık duran kapıyı güçlükle itmiş çökmüştüm zemine. Boğazımın cayır cayır yandığını hissederken yanaklarımdan süzülen göz yaşlarım çeneme yol alıyordu.
"Ezellll. Ezel annecim iyi misin gelebilir miyim?"

Lavabonun mermer yüzeyine yasladığım avcum ile doğrulmuş ardımda kalan kapının tereddütle aralandığını hissetmiştim.
"Ezel'im. Güzel kızım gelebilir miyim?" Belli belirsiz salladığım başımla avuçlarıma doldurduğum suyu yüzüme çarpmış sert soluklarım firar ediyordu dudaklarımdan. Nazik dokunuşları sırtımda tasasızca dolanırken naif sesini işitmiştim.
"Korkmaa... Titremesin yüreğin. Ağlama böyle annem. İyi Karan. Hiç bir şeyi yok."
"Anne yemin ederim bile isteye yapmadım. Ben.. ben hırsız sandım. Bebeğimize bir şey yapaca...."
"Olmayacak öyle bir şey sakın korkma. Gel bakalım sen tutun bana uzan biraz. Dinlen."
"İstemiyorum. Gelmiyorlar mı daha? Bir şey olmadı dimi anne.." Dikkatle uzanmama yardımcı oldukları yatağımın ardından Eslina elindeki uzun su bardağını bana uzatmış tüm bedenim hala daha korku ve panikle titriyordu.
"Olmadı tabiki. Kontrol amaçlı tutuyorlar sadece. Bir sey olmasın diye tamam mı?"
"Çok kan vardı ama... Çok kan vardı anne. Canı yanıyordur dimi."

"Böyle ağlarsan olmaz ama Ezel. Bebeğini düşünmen lazım anneciğim. O her şeyi anlıyor, hissediyor üzme onu olur mu? Minicik canıyla sımsıkı sana tutunmuş yapma olur mu?" Hızla karnıma kayan parmaklarım ile bakışlarım yüzüne yükselmiş karnıma uzanan elimin üzerine gülümseyerek elini uzatmıştı.
"Burada. Sımsıcacık bir his belki şimdi. Ama orada annecim. Kanınla, canınla besleniyor. Yediğin, içtiğin her şey nasıl ona şifaysa hüznün, kaygın, gözyaşlarında zehir. Hadi yat...

Kapat gözlerini. Uyu... Buradayım ben korkma olur mu?" Derin bir solukla kabaran göğsümle yavasça kayarak yerime uzanmış başım yastığa yaslanmıştı.
"Gelince seslenirsin değil mi?"
"Seslenirim elbet. Yanında
beklememi ister misin?" İkı yana olumsuzca salladığım başım ile ardımdan kapıya ilerleyen adımlarını hissetmiş odayı aydınlatan lamba kapanmıştı.

Nefesimin bile hala daha titrediğini hissederken karşımda duran yastığı çekip almış kokusu kirpiklerimin sessizce kapanmasını sağlamıştı.
"Hiç bir sey olmayacak...
Hiç bir şey olmayacak...
Hiç bir sey olmayacak....."