SYSTEM 04 [COMPLETED] [စေတန်ရဲ့ နှောင်ကြိုး]

36

[A/N ဒီအပိုင္းကိုေသခ်ာဖတ္ေပးပါ]

ေကာ္ဖီခြက္ခ်သံမွတစ္ပါး ေမဘယ္လ္၏
ရံုးခန္းအတြင္း၌ တိတ္ဆိတ္ေနေလသည္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနၾကေသာ လူေလးေယာက္တြင္
သံုးေယာက္မွာ စဥ္းစားစရာကိုယ္ဆီကိုယ္ငွျဖင့္
မသာမယာ႐ွိလွ၏။ တစ္ေယာက္တည္းကသာ
အစားစားလိုက္ အေအးေသာက္လိုက္ႏွင့္ ပင္။

"မင္းတို႔မွာငါ့ကိုေျပာစရာမ႐ွိဘူးလား "

ေမဘယ္လ္၏ ပကတိတည္ၾကည္ေသာအသံသည္
အေျခအေနအားလႈပ္ႏိႈးလိုက္ေခ်၏။
စဝ္သြန္းႏွင့္ စဝ္လြန္း သည္ကား မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ထား
လ်က္ပင္ သင္ျပင္းကိုယ္စီခ်မိေလ၏။ သူတို႔ဘာကို
ေျပာရမည္နည္း။ ဘာကိုမ်ားေျပာဖို႔သင့္သနည္း။
ထို႔ေနာက္ စဝ္လြန္းကပင္ဦးေဆာင္ကာ မသာမယာ
မ်က္ႏွာေပးႏွင့္

"တကယ္ေတာ့ ဒီကိစၥကိုငါအရင္ကတည္းကသိခ့ဲတာ။
ဒါေပမယ့္ငါၾကားခ့ဲတာနားစြန္နားဖ်ားေလးတင္ဆို
ေတာ့ ေဒၚေလးကဒီေလာက္ႀကီးအတည္ယူမယ္
မထင္ခ့ဲဘူး။ ငါလည္း ဒီေလာက္ကိစၥႀကီးျဖစ္မယ္လို႔
မထင္ခ့ဲဘူး။ ေဒၚေလးက႐ုတ္တရတ္ျပန္ၿပီးဆင့္ေခၚ
လိုက္တာက ဒီကိစၥေၾကာင့္မွန္း ငါလည္းမေန႔ကမွ
သိခ့ဲတာ။ "

"မင္းကဘယ္လိုသိတာလဲ။ ဒါဆို သူခိုးကိုလည္းမင္း
သိမွာေပါ့ "

"မဟုတ္ဘူး! မဟုတ္ဘူး! ငါၾကားခ့ဲတာက
အသက္ဓာတ္အျမဴေတေတြယာယီထိန္းသိမ္းရမယ္
ဆိုတ့ဲစကားပဲ ။ က်န္တာငါဘာမွမၾကားခ့ဲဘူး။
မွတ္မွတ္ရရ အ့ဲေန႔က ေသြးနီရပ္ဝန္းကိုေရာက္တာ
တစ္လေတာင္မျပည့္ေသးဘူး။ ငါလည္းပ်င္းပ်င္းနဲ႔
ေလ်ွာက္သြားရင္း တားျမစ္အေဆာင္ေတြနားေရာက္
သြားတာ။ အ့ဲမွာ ထိပ္သီးအႀကီးအကဲေတြစုၿပီးစကား
ေျပာေနတာကိုငါဖ်တ္ခနဲၾကားလိုက္ရံုတင္။
ငါတကယ္ဘာမွမသိဘူးေနာ္ ေမဘယ္လ္..။ အာ့!
အမ ငါ့ကိုဘာလို႔လာ႐ိုက္ေနတာလဲ "

ေဘးနားကပ္လ်က္ထိုင္ေနေသာ စဝ္သြန္းသည္ပင္
သည္းမခံႏိုင္စြာ စဝ္လြန္းအား နားရင္းထ႐ိုက္ေတာ့
ေလ၏။ ေမႊတာက လက္လန္လြန္းသည္။

"႐ိုက္မွာေပါ့! နင္လုပ္တာေတြကေရာအခ်ိဳးေျပလို႔
လား။ တားျမစ္အေဆာင္ေတြနားေတာင္သြားလိုက္
ေသးတယ္တ့ဲ။ နင့္ကိုယ္နင္ဘာမ်ားမွတ္ေနသလဲ။"