SYSTEM 04 [COMPLETED] [စေတန်ရဲ့ နှောင်ကြိုး]

24

ေနသာေသာ ေန႔တစ္ေန႔ပင္ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း
႐ွင္း ရ့ဲေခါင္းေပၚ၌သာကြက္၍ မိုးသည္းထန္ေနသလို
ခံစားေနရသည္။ တကယ္ေတာ့ မိုးသည္းထန္တ့ဲ
အဆင့္ေတာင္မဟုတ္ဘူး မုန္တိုင္းဝင္ေနတ့ဲအဆင့္ဘဲ။

ဧည့္သည္မွာထားသည့္ အေမရိကာႏိုကိုလွမ္းေပး
လိုက္ရင္း ဆိုင္ေလး၏ ေထာင့္မက်တက်ေနရာတြင္
လပ္ေတာ့တစ္လံုးႏွင့္ထိုင္ေနသည့္ ေမဘယ္လ့္ဆီ
ဘူၾကည့္ၾကည့္ေပးလိုက္သည္။

ျမင္ျပင္းကပ္စရာေကာင္းလွစြာ အလုပ္ဟူသေရြ႔ကို
ရံုးမွာမလုပ္ပဲ ႐ွင္း႐ွိရာဆိုင္ေလးသို႔သယ္လာၿပီး
သူ႔အိမ္သူ႔ယာလိုလုပ္ေနသည္။ ခုနေလးတင္
ရံုးျပင္ပအစည္းအေဝးဟုဆိုကာ ခန္းနားႀကီးက်ယ္လွ
ေသာ အစည္းအေဝးအခန္းႀကီးကိုပစ္ကာ
သာမေညာင္ည ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲ၌ အုပ္လိုက္ႀကီး
အစည္းအေဝးလာလုပ္သြားၾကေသးသည္။

႐ွင္း သာ ေမဘယ္လ္ရ႕ဲအလုပ္သမားသာဆိုရင္
႐ူးၿပီးေသေလာက္သည္။ တည္တင္းေနတ့ဲ
မ်က္ႏွာေၾကာေၾကာင့္အသက္႐ွဴရက်ပ္လွသည္။

ေဘးလူေတာင္ ထိုမ်ွ ဖိအားမ်ားလ်ွင္ ဝန္ထမ္းမ်ားဆို
ေျပာဖြယ္ရာမ႐ွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ွင္းသည္ ထိုသူမ်ားအား
စာနာသနားေသာအားျဖင့္ မွာသမ်ွေသာက္စရာမ်ား
အထဲ၌ သၾကားမ်ားမ်ားထည့္ေဖ်ာ္ေပးလိုက္သည္။

အခ်ိဳစားရင္ စိတ္ဖိအားေလ်ာ့တယ္ေလ
အစ္ကိုတို႔ အစ္မတို႔ရ႕ဲ။ ဖိုက္တင္း ။

အစည္းအေဝးၿပီး၍ အကုန္ျပန္သြားၾကေသာ္လည္း
ေမဘယ္လ္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ပင္ ထိုင္၍
က်န္ရစ္ခ့ဲသည္။ ဆိုင္ပိုင္႐ွင္အမသည္လည္း
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
႐ွင္းကေတာ့မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေဆာင္ႏိုင္ခ့ဲ။

စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေမဘယ္လ္၏ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကို
လက္သီးခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ထိုးႏွက္ေနေသာ္လည္း
လက္ေတြ႔တြင္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းမ်ားသာထိုးႏိုင္ေပ၏။

"ဒီမွာ! မိုခါး တစ္ခြက္လို႔ "

"အာ..!ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဧည့္သည္။
မိုခါး တစ္ခြက္ေနာ္။ ရပါမယ္။ "