Reader samaတို့ကျေးဇူးပြု၍nameလေးစဥ်းစားပေးကြပါ❤

Ep~6 Zawgyi

စစ္နတ္ဘုရားတျဖစ္လဲဧကရာဇ္Arbish...
​Quinxionတိုင္းျပည္ရဲ့ဧကရာဇ္...
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း၅၀၀တုန္းကက်ိန္စာတိုက္ခံလိုက္ရပီးစြတ္စြတ္ျဖဴေနတဲ့ေၾကာင္၀တုတ္ေလးအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္...
**********************************
ဓားထိပ္ကိုလက္မနဲ႔အသာထိလိုက္ေတာ့နီရဲရဲေသြးစက္တို႔ကခ်က္ခ်င္းထြက္လာသည္..
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကအထက္ကိုေကာ့တက္သြားပီးဇာမဏီမ်က္၀န္းေတြကေတာ့ေအးစက္ေနဆဲ....
Redin.....အနက္ေရာင္အေငြ့အသက္ေတြရစ္ပတ္ထားပီးတလက္လက္ေတာက္ေနတဲ့Redinကလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း၅၀၀ကအတိုင္းပဲအခုထိထက္ရွေနဆဲ..
သူRedinကိုျပန္သိမ္းလိုက္ပီးအခန္းထဲကိုမ်က္လံုးေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္လံုးထဲ၀င္လာတာကမွန္တင္ခံုေပၚမွာတင္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုေဘာင္ေလးတစ္ခု..
ေနြးေထြးၾကင္နာတတ္တဲ့ပံုေပၚတဲ့အမ်ိဳးသမီးႀကီးကၿပံဳးေနပီး သူမရဲ့ေဘးမွာေတာ့မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြမိွတ္က်သြားသည္အထိၿပံဳးေနတဲ့ကေလးေလး..
အနီရဲရဲ၀တ္စံုေလးကႏို႔ႏွစ္လိုၾကည္လင္ေတာက္ပေနတဲ့အသားအရည္ေလးနဲ႔လိုက္ဖက္ညီစြာ..
နီညိုေရာင္ဆံပင္လံုးလံုးေလးရယ္ ႏွာေခါင္းေသးေသးလံုးလံုးေလးရယ္..ၿပံဳးေနတာေၾကာင့္ျမင္ေနရတဲ့နီရဲရဲႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးေအာက္ကအစြယ္ျဖဴျဖဴေသးေသးေလးရယ္...
ပီးေတာ့ထိုကေလးေလးရဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့စြတ္စြတ္ျဖဴေနတဲ့ယုန္ေလး..
သူဓာတ္ပံုေလးထဲကေကာင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုလက္လွမ္းလိုက္ပီးအသာထိလိုက္ကာအၿပံဳးတစ္စကႏႈတ္ခမ္းထက္တြဲခိုလာသည္
"Karen..ေမာင္မင္းငယ္ငယ္ကခ်စ္စရာေကာင္းသားပဲ.."
သတ္ျဖတ္မႈေတြ၌သာေပ်ာ္ေမြ့ေနတတ္တဲ့စစ္နတ္ဘုရားတစ္ပါးျဖစ္တဲ့ဧကရာဇ္Arbishကဒီလိုႏူးႏူးညံ့ညံ့ၿပံဳးတတ္တယ္တဲ့လား..
*******************************
သူခဏေလာက္ေလ်ွာက္ၾကည့္ပီးတဲ့ေနာက္မွာေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကို၀င္ခဲ့လိုက္သည္..
ပူရိွန္းရိွန္းေခါင္းေလ်ွာ္ရည္အနံ႔ေလးကႏွာဖ်ား၀မွာလာေရာက္က်ီဆယ္လာသည္..
"Karenသံုးေနက်အနံ႔.."
အနက္ေရာင္၀တ္ရံုေတာ္ဟာေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းခင္းထက္မွာပံုလ်က္သား..
Bathtubeထဲမွာလဲေလ်ာင္းရင္းေက်ာက္စိမ္းလိုၾကည္လင္ေနတဲ့အသားအရည္ဟာဆပ္ျပာအျမႇဳပ္ေလးေတြေအာက္မွာဖံုးကြယ္ေနသည္..
​ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ေျခတံသြယ္လ်လ်ေတြဟာ Bathtubeရဲ့အျပင္ဘက္ထိေအာင္ထြက္ေနသည္..
Bathtubeထဲမွာခပ္ေလ်ွာေလ်ွာလွဲလိုက္ပီးမ်က္ႏွာကိုေရေအာက္ေရာက္ေစလိုက္သည္..
********************************
"ဧကရာဇ္ေၾကာင့္..ငါတို႔တိုင္းျပည္ႀကီးပ်က္ရတာဧကရာဇ္ေၾကာင့္.."
နန္းရင္ျပင္ထက္ကေနျမင္ေနရတဲ့သူ႔ရဲ့တိုင္းျပည္ႀကီး..စည္ပင္၀ေျပာပီးသိပ္ကိုသာယာလွပတဲ့တိုင္းျပည္ႀကီးကတစ္ေန့တည္းတစ္ညတည္းမွာပင္မထင္မွတ္ထားေလာက္ေအာင္ေျပာင္းလဲသြားသည္..
ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းမဟုတ္တဲ့ဆိုးေသာေျပာင္းလဲျခင္းနဲ႔ေပါ့..
ေနရာအႏွံ႔မွာမီးခိုးေငြ့ေတြတလူလူနဲ႔ ညစ္ေထးေထးေလထုထဲမွာလည္း​ျပာေတြကဝဲပ်ံေနသည္..
မီးစြဲေနဆဲစားေသာက္ဆိုင္ကိုအလုပ္သမားေတြကေရေတြနဲ႔အေျပးအလႊားေလာင္းေနၾကပီး..ပိုင္ရွင္ကေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ဘာမွမက်န္ေတာ့လုနီးပါးျဖစ္ေနတဲ့သူ႔ရဲ့ဆိုင္ကိုၾကည့္ကာငိုခ်င္ေနပံုရသည္..
တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ လမ္းမထက္မွာငုတ္တုတ္ေတြထိုင္ေနကာ မႈန္မိႈင္းေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြထဲမွာၪီးတည္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ဆံုးေနၾကသည္..
"ေမေမ..ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာအိမ္မရိွေတာ့ဘူး..ေနာက္ဆိုဘယ္မွာေနရေတာ့မွာလဲဟင္.."
ဆံစေတြဟာေခါင္းထက္မွာဖြာလန္ႀကဲလ်က္သား မ်က္ႏွာထက္မွာလည္းျပာမႈန္ေတြဟာညစ္ပတ္ေပလူးေနသည္..
သားငယ္ကိုလက္ကဆြဲလ်က္...တေျမ့ေျမ့မီးစြဲေလာင္ေနတဲ့ သစ္သားအိမ္ငယ္ေလးကိုၾကည့္ကာခ်ည့္နဲ႔ေနပါေသာခႏၶာကိုယ္ကိုၿပိဳလဲမသြားေအာင္မနည္းအားတင္းထိန္းေနရသည္...
မ်က္စိေရ႔ွမွာတင္ ႀကီးထြားသန္မာေနတဲ့သီးႏွံစိုက္ခင္းေတြ..အရည္ရႊမ္းေနတဲ့ ဖရဲသီးပင္ေတြ..အဆီအႏွစ္ေတျြပည့္၀ေနတဲ့ေရႊေရာင္စပါးခင္းေတြ...
အခုေတာ့..နီရဲနက္ေမွာင္ေနတဲ့မီးေသြးတစ္တံုးထက္မပိုေတာ့....
သူတို႔တိုင္းျပည္ႀကီးကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ခဲ့ေလပီ..
*********************************
ပလႅင္ေတာ္ထက္မွာမ်က္လံုးေတြကိုမိွတ္ကာထိုင္ေနတဲ့ဧကရာဇ္..
မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔ထားတာေၾကာင့္မ်က္ခံုးႏွစ္ခုဟာထိစပ္လုနီးပါး..
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့မိွတ္ထားတဲ့ဇာမဏီမ်က္၀န္းေတြဟာပြင့္လာပီးအစဥ္အၿမဲထက္ျမက္ရဲရင့္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့အၾကည့္ေတြဟာအခုအခ်ိန္မွာေတာ့ပင္ပန္းမႈေၾကာင့္အနည္းငယ္ေဖ်ာ့ေနသည္..
သို႔ေပမယ့္ တည္ၿငိမ္ပီးၾသဇာအာဏာေတြအျပည့္ပါ၀င္ေနဆဲ..
တင္းတင္းေစ့ထားပါေသာေအးစက္စက္ႏႈတ္ခမ္းေတာ္ကအဆံုးမွာေတာ့လႈပ္လာသည္..
"ဘ႑ာတိုက္ထဲမွာရိွတဲ့ အသီးအႏွံေတြနဲ႔စားနပ္ရိကၡာေတြကိုျပည္သူေတြကိုေဝေပးဖို႔ျပင္လိုက္..အိမ္ယာဆံုးရႈံးသြားတဲ့ျပည္သူေတြအတြက္နန္းေတာ္မွာယာယီအေဆာင္ေတာ္ေတြတိုးခ်ဲ့ေဆာက္လုပ္မယ္.."
"အရွင္.."
လက္ဝဲအမတ္ႀကီးကေရ႔ွတိုးလာပီးၪီးၫြတ္လိုက္ကာဆက္ေျပာလာသည္..
"အရွင္..ဘ႑ာတိုက္မွာစားနပ္ရိကၡာေတြကသံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ပဲက်န္ပါေတာ့တယ္..
ရဲမတ္ေတြကအလ်ွင္အျမန္မီးၿငိမ္းသတ္ဖို႔လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ မီးအရိွန္ကျပင္းလြန္းတာေၾကာင့္ဘယ္လိုမွယူလို႔မရခဲ့ပါဘူး..."
"ကိုယ္ေတာ္နားလည္ပီ....က်န္တာေတြအကုန္လံုးျပည္သူေတြကိုေဝမ်ွလိုက္ပါ.."
"အရွင္.."
"လက္ဝဲအမတ္ႀကီး Talinတိုင္းျပည္မွာရိွတဲ့အမေတာ္ဆီစာပို႔ပီးအကူအညီေတာင္းဖို႔ျပင္ဆင္ပါ..ညီလာခံနားမယ္.."
*****************************
ပင္ပန္းမႈေၾကာင့္အိပ္ေဆာင္ထဲကို၀င္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ပင္ပန္းတာထက္စိတ္ေတာ္ကပိုပီးပင္ပန္းတာေၾကာင့္မ်က္လံုးေတြကိုဘယ္လိုမွမိွတ္ထားလို႔မရေပ...တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ပလႅင္ေတာ္ထက္မွာထိုင္ရင္းမ်က္ခံုးရိုးကိုအသာႏိွပ္လိုက္သည္..
မ်က္လံုးမိွတ္လိုက္လ်ွင္မီးခိုးေငြ့တလူလူနဲ႔ျပည္သူေတြရဲ့ေသာကေဝေနတဲ့မ်က္ႏွာေတြကေပၚလာပီးသူ႔ကိုေျခာက္လန္႔ေနသည္
"ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ.."
"ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိုက္"
ေရႊေရာင္ခန္းဆီးလိုက္ကာကလူးလြင့္သြားပီးေနာက္မွာအနက္ေရာင္အတိ၀တ္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ကသူ႔ဆီလွမ္းလာသည္..
ေငြေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကိုစည္းေနွာင္ထားပီးေက်ာက္စိမ္းဆံထိုးကိုထိုးထားသည္..
ေရႊေရာင္မ်က္မွန္ေအာက္ကအစိမ္းေရာင္မ်က္လံုးေတြကေအးစက္ေနပီးေသမင္းရဲ့အေငြ့အသက္ေတြယွက္သိုင္းေနသည္..
"ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိုက္.."
ထိုလူကထပ္မံေျပာၾကားလာပီးသူ႔ထံေလ်ွာက္လွမ္းလာသည္..
"ေမာင္မင္း ဘယ္သူလဲ.."
"ကြၽႏ္ုပ္ကHuuriေတာင္ထိပ္ကလာတာ.."
"Huuriေတာင္ထိပ္??..."
ကိုယ္ေတာ္ငယ္စဥ္ကခမည္းေတာ္ေျပာတာၾကားဖူးတယ္Huuriေတာင္ထိပ္မွာစုန္းအိုႀကီးတစ္ေယာက္ေနထိုင္တယ္တဲ့..
ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္ေတာင္​ေပၚလာျခင္းမရိွတာမို႔ယံုၾကည္ခဲ့ျခင္းမရိွခဲ့ဘူး..
ကိုယ္ေတာ့္ေရ႔ွမွာရပ္ေနတဲ့ဒီလူကကိုယ္ေတာ္နဲ႔အသက္အရြယ္သိပ္ပီးကြာမယ့္ပံုမေပၚေပ..
"ေမာင္မင္းက.."
"ကြၽႏ္ုပ္ကGiyano.."
"Giyano..အသင္ကတကယ္ပဲHuuriေတာင္ထိပ္မွာေနထိုင္တဲ့Giyanoလား.."
ခမည္းေတာ္ေျပာတာေတာ့ထိုစုန္းအိုႀကီးကသိပ္ကိုအစြမ္းထက္တယ္တဲ့..
သူ႔မ်က္ႏွာထက္မွာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အရိပ္အေယာင္သန္းသြားပီးGiyanoဆိုတဲ့သူကိုၾကည့္လိုက္ကာ..
"ေမာင္မင္း ကိုယ္ေတာ့္ကိုကူညီမွာလား.."
"အဟက္!QuinXionတိုင္းျပည္ရဲ့ဧကရာဇ္Arbish..အသင္မသိေလေရာ့သလား..ဒီကပ္ဆိုးႀကီးကအသင့္ေၾကာင့္က်ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ.."
"ေမာင္မင္းဘာေျပာလိုက္တယ္.."
"ေသြးသားမလိုခ်င္တဲ့ဧကရာဇ္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့တိုင္းျပည္ကဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပ်က္စီးရမွာပဲ..အသင္ကေကာင္းကင္ဘံုရဲ့အလိုဆႏၵေတြကိုေဖာက္ဖ်က္ခဲ့တယ္..ေဒါသထြက္ပီးပူေဆြး၀မ္းနည္းေနတဲ့ျပည္သူေတြအစားကြၽႏ္ုပ္ကပဲအသင့္ကိုအျပစ္ေပးဖို႔လာခဲ့တာ.."
"ေမာင္မင္း..ေမာင္မင္းစကားေျပာေနတဲ့သူကQuinxionတိုင္းျပည္ရဲ့ဧကရာဇ္ဆိုတာသိပါေလစ..ေမာင္မင္းၪီးေခါင္းေျမခခ်င္ေလေရာ့လား.."
ထိုသူကေတာ့သူ႔ကိုမထီမဲ့ျမင္ၾကည့္လာပီးခပ္မဲ့မဲ့ၿပံဳးလာကာလက္ထဲမွာကိုင္ေဆာင္လာပါေသာအနက္ေရာင္နဲ႔ေရႊေရာင္ေရာစပ္ေနတဲ့တုတ္တံကိုေျမႇာက္လိုက္ပီး..
"Quinxionျပည္သူေတြရဲ့ကိုယ္စားကြၽႏ္ုပ္သင့္ကိုက်ိန္စာတိုက္တယ္..ဒီေန့ဒီအခ်ိန္ကစပီးဧကရာဇ္Arbish သင္ဟာေၾကာင္တစ္ေကာင္အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားရလိမ့္မယ္..စိတ္ႏွလံုးႏူးညံ့ပီးၾကင္နာတတ္တဲ့မိန္းမပ်ိဳေလးဆီကအခ်စ္စစ္ရဲ့အနမ္းကိုရမွသာလ်ွင္သင့္ရဲ့က်ိန္စာေျပလိမ့္မယ္.."
*****************************
"Thanks Eren..ငါလည္းေနေကာင္းသြားပီမို႔ေနာက္ေန့မင္းငါ့ကိုလာမႀကိဳနဲ႔ေတာ့.."
"Karen.."
"ငါသြားပီ Eren.."
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့လြယ္အိတ္ကိုခ်ရင္းအရင္ဆံုးလုပ္တာက၀တုတ္ေလးကိုရွာတာပင္..
"၀တုတ္ေလး.."
"၀တုတ္ေလး မင္းဘယ္မွာလဲ.."
အိပ္ယာေပၚမွာလည္းမရိွ မွန္ျပတင္းေပါက္နားမွာလည္းမဟုတ္ျပန္..သူမ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ႀကံဳ႔လိုက္ပီးအခန္းပတ္ပတ္လည္ကိုရွာၾကည့္ေပမယ့္လည္းမေတြ့..
"ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာမ်ားလား..."
အေတြးနဲ႔အတူေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ပူရိွန္းရိွန္းရွန္ပူနံ႔ကႏွာဖ်ား၀မွာ၀င္ေရာက္လာသည္..
"၀တုတ္ေလး.."
ေရစိုေနတဲ့၀တုတ္ေလးကအနည္းငယ္ရယ္ခ်င့္စဖြယ္ေကာင္းေနသည္...
သူဖြဖြရယ္လိုက္ကာ၀တုတ္ေလးကိုေပြ့လိုက္ေတာ့ေရစက္ေတြကသူ႔ကိုယ္ေပၚမွာကပ္ကုန္ပီးမလဲရေသးပါေသာေက်ာင္း၀တ္စံုေတြပါစိုကုန္ေလသည္..
"၀တုတ္ေလး..မင္းbathtube ထဲျပဳတ္ၾကထားတာလား..ဟမ္..အဟား.."
"တကယ့္ေကာင္ေလးပဲ..လာသြားရေအာင္ၾကာရင္အေအးပတ္သြားလိမ့္မယ္.."
သူေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္မလို႔ျပင္လိုက္ပီးမွမ်က္လံုးေထာင့္စြန္းမျွဖတ္ခနဲျမင္လိုက္ရတဲ့အရာေၾကာင့္မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔ပီးျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့ Bathtubeေဘးကေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းခင္းေပၚမွာပံုက်ေနတဲ့အနက္ေရာင္၀တ္စံု..
"ဒါငါ့ဟာမဟုတ္ပါဘူး...ဘယ္သူ႔ဟာကဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ.."
အခုမွေခါင္းထဲေရာက္လာသည္..သူအခန္းထဲ၀င္၀င္ခ်င္းတုန္းကရတဲ့ရွန္ပူနံ႔..
ၾကည့္ရတာတစ္ေယာက္ေယာက္ကသူ႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာေရ၀င္ခ်ိဳးပီးသူ၀င္လာေတာ့အျမန္ထြက္ေျပးသြားတာနဲ႔ အ၀တ္အစားေတြကိုေမ့သြားပံုရသည္..
"ဘယ္သူကမ်ားဒီေလာက္ရဲတင္းပီးသူ႔အခန္းထဲထိေရလာခ်ိဳးရတာလဲ.."
သူထို၀တ္ရံုကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ပီး အနည္းငယ္စူးစမ္းလိုက္သည္..
ႀကီးမားပီးရွည္လ်ားတဲ့၀တ္စံုအေနအထားအရထိုလူကေတာ္ေတာ္ေတာ့လူေကာင္ႀကီးမယ့္ပံုပင္..ဒီလို၀တ္စံုမ်ိဳးကသူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးေပမယ့္..တန္ဖိုးႀကီးမွန္းျမင္တာနဲ႔သိရသည္..
အထက္တန္းလႊာထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္??
Daddyအသိထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားအိမ္ကိုအလည္လာရင္းသူ႔အခန္းကိုမွား၀င္မိပီးေရခ်ိဳးသြားတာမ်ားလား...
ထိုအက်ႌကိုအ၀တ္ဗီဒိုထဲထည့္ခဲ့လိုက္ကာ၀တုတ္ေလးကိုအိပ္ယာေပၚမွာေစာင္နဲ႔လံုးတင္ထားပီး Aunty marrieကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္..
"ေဒါက္ေဒါက္ သခင္ေလး ကြၽန္မပါ.."
"၀င္ခဲ့.."
သူအက်ႌလဲပီးေတာ့၀တုတ္ေလးကိုပါတဘတ္နဲ႔သုတ္ေပးေနရင္းအခန္းထဲ၀င္လာတဲ့အန္တီmarrieကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ကာ..
"ဒီေန့ ဘယ္သူကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲ၀င္ေသးလဲ.."
"မ၀င္ပါဘူး..သခင္ေလး.."
သူမ်က္လံုးလွန္ၾကည့္လိုက္ပီး..
"တကယ္လား.."
"တ..တကယ္ပါသခင္ေလး.."
"အိမ္ကိုဧည့္သည္ေတြေရာလာေသးလား.."
"မလာပါဘူးသခင္ေလး.."
"မလာဘူးလား...ေကာင္းပီ သြားလို႔ရပီ.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ေလး.."
"အင္း..ခဏ..ႏြားႏို႔နဲ႔ၾကက္ဥေပါင္းယူလာေပး.."
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး.."
"ဘယ္သူမွမလာဘူးတဲ့လား..ဒါဆိုဘယ္သူကမ်ား..."
သူမ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔ပီးစဥ္းစားေနတာေၾကာင့္ ၀တုတ္ေလးကိုေရသုတ္ေပးေနတဲ့လက္ကခဏတန္႔သြားသလိုျဖစ္သြားသည္..
"ေျမႇာင္.."
"ေျမႇာင္.."
ကိုယ္ေတာ့္ကိုေရ႔ွထားပီးဘယ္သူ႔ကိုေတြးေနတာလဲ..သူKarenရဲ့ရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္လိုက္ေတာ့ ႏို႔ဆပ္ျပာနံ႔သင္းသင္းေလးကသူ႔ႏွာဖ်ား၀ကိုလာေရာက္က်ီဆယ္လာသည္..
သူထပ္ခါတလဲလဲထိုေကာင္ေလးရဲ့ရင္ခြင္ထဲကိုတိုးေဝ႔ွေနပီးထိုအနံ႔ေမႊးေမႊးေလးကိုရႉရိႈက္ေနမိသည္..
​ကိုယ္ေတာ္..Karenရဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကိုသေဘာက်တယ္..
"ေဟး..၀တုတ္ေလး..မင္းတကယ့္ငခြၽဲေလးပဲ..ဘာလို႔ငါ့ရင္ခြင္ထဲအတင္းတိုးေနတာလဲ မင္းရဲ့အေမႊးကေရေတြငါ့ကိုျပန္စိုကုန္ပီ.."
"ကဲလာ..ေရျမန္ျမန္ေျခာက္ေအာင္သုတ္လိုက္ရေအာင္ ေတာ္ၾကာအေအးပတ္ပီးဖ်ားေနၪီးမယ္..မင္းေဆးမထိုးခ်င္ဘူးမလား.."
****************************
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ညအေမွာင္မွာသူ႔ရဲ့မ်က္လံုးေတြကပြင့္လာခဲ့သည္..
သူ႔ရဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့၀င္သက္ထြက္သက္ေနြးေနြးေလးကရိုက္ခတ္လ်က္ရိွသည္..
Karen....နီညိုေရာင္ဆံႏြယ္ႏြယ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဟာျဖဴဥေနတဲ့မ်က္ႏွာထက္မွာဟိုတစ္စဒီတစ္စ..
အၿမဲတမ္းစူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္တတ္တဲ့အနက္ေရာင္မ်က္၀န္းေတြကိုမိွတ္ထားတာေၾကာင့္ရွည္လ်ားတဲ့မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္ေလးေတြဟာအထင္းသား..
နီေစြးေစြးႏႈတ္ခမ္းပါးေလးဟာ နန္းေဆာင္ကမိန္းမပ်ိဳေတြလို ေဆးမကူပါပဲနဲ႔နီရဲရဲေလးျဖစ္ေနသည္..
ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ကဘာလို႔မ်ားအဲ့ေလာက္ထိလွႏိုင္လြန္းရတာလဲ..
ဒါေပမယ့္..ထိုေကာင္ေလးကႏုဖတ္ေနပီးေပ်ာ့ညံ့ညံ့ေကာင္ေလးမဟုတ္ေပ..ကိုယ္ေတာ္Karenနဲ႔စေတြ့စကဆိုထိုေကာင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာမွာဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြအျပည့္
ထိုေကာင္ေလးကအၿမဲတမ္းမ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔ထားပီးသူ႔နားကိုဘယ္သူမွမကပ္ႏိုင္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္အလႊာပါးတစ္ခုကိုလည္းတပ္ဆင္ထားေသးသည္..ဒါေပမယ့္သူ႔ေရ႔ွမွာဆိုရင္ေတာ့Karenကသူ႔ရဲ့ပံုစံအမွန္ကိုသာျပေလ့ရိွသည္..
ကိုယ္ေတာ္အစတုန္းကKarenကိုအသံုးခ်ပီး စုန္းအိုႀကီးကိုရွာမလို႔လုပ္ခဲ့တယ္..
ဒါေပမယ့္..Karenနဲ႔အတူေနတာၾကာလာတာနဲ႔အမ်ွ ဒီေကာင္ေလးကသူ႔ရင္ထဲကိုတျဖည္းျဖည္း၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္..သူ႔ဘ၀မွာဘယ္သူ႔ကိုမွတြယ္တာဖူးတာမရိွခဲ့ဘူး ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့မိဘေတြအပါအ၀င္ေပါ့...
ရက္စက္တယ္..ေအးစက္တယ္..ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္..ေသြးေအးတယ္..ေတာ္တယ္..ထက္ျမက္တယ္..ဘယ္သူမွအနားမကပ္ႏိုင္ဘူး..ဒါကသူ႔ရဲ့ဝိေသသေတြ..
ဒါေပမယ့္သူ႔ရဲ့ေအးစက္တဲ့ႏွလံုးသားကအခုခ်ိန္မွာေတာ့အနည္းငယ္ယိမ္းယိုင္စျပဳလာေလပီ..
သူ႔ကိုၿပံဳးျပတတ္တဲ့ေကာင္ေလးရဲ့အစြယ္ျဖဴျဖဴေလးေတြ..ႏူးညံ့တဲ့မ်က္လံုးအိမ္ေလးေတြ...
ထိုေကာင္ေလးဆီကေနရတတ္တဲ့ပူရိွန္းရိွန္းေခါင္းေလ်ွာ္ရည္နံ႔ေလးေတြ...
ထိုေကာင္ေလးရဲ့အျပဳအမူတစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းကတံဆိပ္ခတ္ႏိွပ္ထားသလိုႏွလံုးသားမွာအရိပ္ထင္ေနသည္..
Karenကသဘာ၀ေလကိုသာႀကိဳက္တာမို႔ညအိပ္ခ်ိန္ဆိုမွန္ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္ထားေလ့ရိွသည္..
၀င္ေရာက္လာတဲ့ေလေျပေအးရဲ့က်ီဆယ္သြားမႈေအာက္မွာ..ထိုေကာင္ေလးဆီကပူရိွန္းနံ႔ေလးနဲ႔ေရာေနတဲ့ႏို႔ဆပ္ျပာနံ႔ေလးကပါ လူးလြင့္လာသည္...
မရည္ရြယ္ပါပဲ ဆံႏြယ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ထံမ်က္ႏွာအပ္ပီးနမ္းရိႈက္မိသြားသည္...
ကိုယ္ေတာ္ေတာ့Karenဆိုတဲ့အျဖဴေရာင္စုန္းေပါက္စေလးထံကက်ိန္စာတိုက္ခံလိုက္ရေလေရာ့လား...
တျဖည္းျဖည္းေက်ာအေနာက္မွာစိမ့္ေအးလာသလိုခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္ကိုထပီးပိတ္မလို႔ျပင္လိုက္သည္..
ဟုတ္သားပဲ....ကိုယ္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္မွာ၀တ္ရံုေတာ္မွမရိွပဲ...