Reader samaတို့ကျေးဇူးပြု၍nameလေးစဥ်းစားပေးကြပါ❤

Ep~11 Zawgyi

ေနေရာင္စူးစူးကတဲထဲထိ၀င္ေရာက္လာသည္..
သူမ်က္လံုးကိုလက္နဲ႔ကာလိုက္ပီးဇစ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္..
"Karenႏိုးပီလား.."
"အင္း.."
Erenကေစာေစာႏိုးေနပံုရပီးမီးေမႊးထားကာready madeအသားဗူးေတြကိုေနႊးေနသည္..
"ဟိုနားေလးမွာေခ်ာင္းရိွတယ္..ငါညကထင္းရွာရင္းေတြ့ခဲ့တာ.."
"အင္း..."
"မင္းမ်က္ႏွာသြားသစ္လိုက္ ခဏေနစားပီးရင္ေတာင္ထိပ္သြားရေအာင္.."
"အင္း.."
သူၿပံဳးလိုက္ပီးအခုထိအိပ္ခ်င္ေျပပံုမရေသးတဲ့ေကာင္ေလးဆီေလ်ွာက္သြားလိုက္ကာငွက္သိုက္လိုဆံပင္ပြပြေလးကိုသပ္ေပးလိုက္ပီး..
"အခုထိအိပ္ေရးမ၀ေသးဘူးလား.."
သူမ်က္လံုးကိုပြတ္လိုက္ပီးတစ္ခ်က္သန္းရင္းျပန္ေျဖလိုက္သည္
"အင္း.."
"အဟား...Karen ညကအိပ္ရတာအဆင္မေျပဘူးလား.."
"ညက?.."
Arbishရဲ့ႏႈတ္ခမ္းထက္သူကိုယ္တိုင္အနမ္းေႁခြခဲ့တဲ့ပံုရိပ္ေတြကေပၚလာေတာ့ေခါင္းကိုယမ္းလိုက္ရင္း..
"အိပ္ရတာအဆင္ေျပပါတယ္.."
"ဟုတ္ပါပီ..မင္းမ်က္ႏွာသြားသစ္ေတာ့ေလ ခဏေနစားပီးရင္ေတာင္ေပၚတက္ရေအာင္.."
"အင္း.."
အိပ္မႈန္စံုဖြားနဲ႔ထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးရဲ့ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ပီးသူဖြဖြရယ္လိုက္သည္..
သူျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့Karenရဲ့တဲထဲကေနထြက္လာတဲ့၀တုတ္ေလး..
၀တုတ္ေလးကသူ႔ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနပီးKarenေနာက္ကေနလိုက္သြားေတာ့သည္..
"ေနပါၪီး..ငါဘာအမွားလုပ္မိထားလို႔ပါလိမ့္.."
*************************************
ေတာင္ထိပ္ကိုတက္ဖို႔ကားလမ္းမရိွတာမို႔ကားကိုေတာင္ေျခမွာသာထားခဲ့ပီးေျခလ်ွင္တက္ခဲ့လိုက္သည္..
အေကြ့အဝိုက္ေတြကထင္မထားေလာက္ေအာင္မ်ားတာမို႔ေတာင္ေပၚေရာက္ဖို႔၂နာရီေလာက္လမ္းေလ်ွာက္လိုက္ရသည္...
"ေရာက္ပီ.."
ေအးျမတဲ့ေလေတြကလူကိုလန္းဆန္းသြားေစသည္..
ေတာင္ထိပ္မွာအမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ေရာင္စံုပန္းေတြလည္းအမ်ားႀကီး..
သူတစ္ခါမွမေတြ့ဖူးတဲ့ၾကက္ေသြးေရာင္ပန္းပြင့္ႀကီးေတြ အဝါေရာင္ပြင့္ဖတ္ေလးဖတ္ပါပီးခ်ိဳအီအီအနံ႔ရိွတဲ့ပန္းပြင့္ေတြ..စြတ္စြတ္ျဖဴေနတဲ့ပန္းပြင့္ေသးေသးေလးေတြ..
ေနာက္ပီးေတာ့ အရည္ရႊမ္းေနတဲ့မက္မြန္သီးေတြကလည္းသစ္ပင္ထိပ္မွာတြဲလဲခိုေနၾကသည္...
Berrieသီးေလးေတြကလည္းအေရာင္စံု...
ႏႈတ္သီးခြၽန္ခြၽန္နဲ႔အျပာေရာင္ငွက္ေတြကလည္းတက်ိက်ိေအာ္ျမည္ေနသည္...
လက္နဲ႔ႏိွပ္ရတဲ့ေရဘံုဘိုင္ေလးကိုႏိွပ္လိုက္ေတာ့ေရပိုက္ေခါင္းသ႑ာန္ဝါးဆစ္ေလးကေနေက်ာက္ေရကန္ေလးထဲကိုေရေတြစီး၀င္ကုန္သည္..
သူေရကိုလက္ခုပ္ေလးနဲ႔ခပ္လိုက္ပီးမ်က္ႏွာသစ္လိုက္ေတာ့ လန္းဆန္းေအးျမသြားမႈကပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြက္ိုယူပစ္သလိုေပ်ာက္သြားေစသည္..
"ဒီေနရာကေတာ္ေတာ္သာယာတာပဲကြာ.."
Erenကပတ္၀န္းက်င္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနရင္းေျပာလာသည္..
"အင္း.."
အခုမွမ်က္ႏွာသစ္ထားတာေၾကာင့္ထင္မ်က္ႏွာေလးကၾကည္လင္ပီးပုလဲဥေလးလိုျဖဴျဖဴဥဥေလးျဖစ္ေနသည္..
နဖူးထက္မွာေရစတခ်ိဳ႕ကတြဲလဲခိုေနပီးနီညိုေရာင္ဆံစတို႔ကကပ္ၿငိေနသည္..
ထိုဆံႏြယ္ေလးေတြကိုဖယ္ရွားေပးခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ပီးေခါင္းသာအသာခါယမ္းလိုက္ရင္းၿပံဳးလိုက္ကာ..
"ျဖစ္ႏိုင္ရင္အခ်ိန္ေတြကိုဒီေနရာမွာပဲရပ္တန္႔ထားခ်င္မိတယ္.."
"ဟမ္..sryေစာနကမင္းဘာေျပာလိုက္တာလဲEren.."
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး.."
"karenမင္းၾကည့္ရတာတစ္ခုခုကိုရွာေနပံုပဲ ဟိုၾကည့္လိုက္ဒီၾကည့္လိုက္နဲ႔ငါေျပာတာကိုလည္းအာရံုရပံုမေပၚဘူး.."
သူပတ္၀န္းက်င္ကိုမ်က္လံုးတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ပီးမွErenကိုျပန္ေျဖလိုက္သည္.
"ughh..sryအဲ့လိုျဖစ္သြားတာလား.."
"အင္း.."
"ဒီတိုင္းပဲ ငါကဒီေနရာမွာဘာေတြမ်ားထူးဆန္းတာရိွေနမလဲလို႔သိခ်င္လို႔ပါ.."
"အဟား..karen..ေတာင္ေပၚမွာေနတဲ့စုန္းအိုႀကီးေတြဘာေတြမ်ားေတြ့မလားလို႔လား..အဟား..မထင္ရဘူးkarenရာ.."
"အင္း..အဟား.."
သူနားထင္ေလးကိုလက္ၫွိုးနဲ႔အသာပြတ္လိုက္ရင္းရယ္လိုက္ကာ..
ဒီErenဆိုတဲ့ေကာင္ဘယ္လိုေတာင္ကြက္တိမွန္ေအာင္ေျပာလိုက္တာလဲဟ..
"ဒါနဲ႔ Karen ဟိုနားေလးကေက်ာက္လိုဏ္ဂူကလူေနလို႔ရေလာက္တယ္.."
"ေက်ာက္လိုဏ္ဂူ??"
Arbishေျပာတဲ့စုန္းအိုႀကီးေနတဲ့ေနရာဆိုတာပဲျဖစ္ရမယ္...
"အင္း karen..မင္းရွာေနတဲ့စုန္းအိုႀကီးေတြဘာေတြရိွခ်င္ရိွေနမွာ..အဟား.."
သူေျပာသမ်ွအကုန္မွန္ေနတာကိုမသိတဲ့Erenကေတာ့သူ႔ကိုစလို႔ေကာင္းတုန္း..
Erenကိုလစ္လ်ူရႈလိုက္ပီးအခုထိဒီနားကိုမေရာက္ေသးဘဲေနာက္မွာက်န္ေနခဲ့တဲ့Arbishကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့..ကိုယ္ေတာ္ကလံုးလံုးလံုးလံုးနဲ႔ေအးေအးေဆးေဆးလာေနသည္...
အျဖဴေရာင္အေမႊးလံုးႀကီးလိွမ့္လာေနတဲ့အတိုင္းပဲ..
သိပ္ကိုေခ်ာေမာပီးေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့စစ္ဧကရာဇ္တစ္ပါးကဒီလိုပံုမ်ိဳးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို႔ဘယ္သူကထင္မွာလဲ..
သူရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းၿမိဳသိပ္လိုက္ရင္း..
"Arb..အဟမ္း..၀တုတ္ေလး ျမန္ျမန္လာေတာ့..ေတြ့ပီ.."
"ဘာကိုေတြ့တာလဲ Karen.."
"စုန္းအိုႀကီး.."
"Karen မင္းဟာေလ..ငါ့ကိုလာေနာက္ေနျပန္ပီ.."
သူအခုမွအနားေရာက္လာတဲ့Arbishကိုေပြ့လိုက္ပီး..
"စတာ...ဒါနဲ႔Erenမင္းေျပာတဲ့ေက်ာက္ဂူကဘယ္နားမွာလဲ.."
Erenကသူ႔ကိုမင္းေနာက္ေနတာလားဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ၾကည့္လာပီး
"ဟိုမွာေလကြာ.."
သူErenျပတဲ့ေနရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ႀကီးမားတဲ့နီညိုေရာင္သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ပဲေတြ့ရသည္..
"Eren..ေတာ္ေတာ့ ငါမင္းကိုအတည္ေမးေနတာ.."
"ငါအတည္ေျဖတာပဲေလ Karenရာ ေဟး...ဒီလိုေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္ ငါတစ္ေယာက္ပဲျမင္ႏိုင္စြမ္းရိွတာလို႔ အဟား..မင္းဒီေန့ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းေနတယ္karen ေတာ္ပီမေနာက္နဲ႔ေတာ့သြားရေအာင္.."
"Erenဘာေတြေျပာေနတာလဲ..အဲ့ဒီနားမွာဘာလိုဏ္ဂူမွမရိွတာကို တကယ္ပဲErenတစ္ေယာက္ပဲျမင္ႏိုင္တာလား..."
"ေျမႇာင္.."
သူရင္ခြင္ထဲကArbishကိုၾကည့္လိုက္ရင္း..
"Arbish မင္းေရာျမင္ရလား.."
"ေျမႇာင္.."
"ထားေတာ့ ခုခ်ိန္မွာမင္းဘာေျပာေျပာငါမွနားမလည္တာ.."
"Karen မလာေသးဘူးလား.."
အေရ႔ွကိုေရာက္ေနပီျဖစ္တဲ့Erenကေနာက္ကိုျပန္လွည့္လာပီးေအာ္ေျပာလာသည္..
"လာပီ.."
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္Erenေနာက္ကလိုက္သြားရင္တစ္ခုခုေတာ့ရွာေတြ့မွာပဲ...
************************************
လိုဏ္ဂူထဲေရာက္ေနပီျဖစ္တဲ့Erenကအေပါက္၀မွာ၀င္လို႔မရျဖစ္ေနတဲ့သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လာပီး..
"Karen ၀င္ခဲ့ေလ.."
"ငါ၀င္လို႔မရဘူး.."
တကယ္လည္းသူအထဲကို၀င္ဖို႔လုပ္ေပမယ့္ မျမင္ရတဲ့တစ္ခုခုကဟန္႔တားထားပံုနဲ႔ျပန္ျပန္ကန္ထြက္လာသည္..
"အဟား..karen မင္းကေတာ့ေလ လာခဲ့.."
ထို႔ေနာက္သူ႔လက္ကိုကိုင္ပီးအထဲကိုဆြဲေခၚလိုက္သည္..
ထိုအခါမွသာ ေလ်ွာေလ်ွာရႉရႉနဲ႔အထဲကိုေရာက္သြားေတာ့သည္..
ဒီလိုဏ္ဂူကိုအျပင္လူေတြမျမင္ေအာင္ဖြက္ထားပံုပဲ..
ၾကည့္ရတာတကယ္ပဲဒီလိုဏ္ဂူကErenနဲ႔သက္ဆိုင္ေနတာပဲ..
လိုဏ္ဂူထဲမွာေတာ့အနည္းငယ္ေအးစိမ့္စိမ့္ႏိုင္သည္..
ဘာမွေတာ့ေထြေထြထူးထူးရိွပံုမေပၚ
ေအးစက္စက္ေက်ာက္သားကုတင္တစ္လံုးရယ္လိုဏ္ဂူမ်က္ႏွာၾကက္ေပၚမွာေတာ့ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲေတြ..
ေက်ာက္သားနံရံေတြထက္မွာလည္းသေကၤတတခ်ိဳ႕နဲ႔ပံုေဖာ္ထားတဲ့စာသားေတြ..
ပီးေတာ့ေက်ာက္စားပြဲအဝိုင္းေပၚမွာဖုန္တက္ေနပီျဖစ္တဲ့စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕..
"Karen ဒီမွာလာၾကည့္.."
သူErenနားကိုသြားပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ သစ္သားစင္ေလး..
အထပ္သံုးထပ္ရိွပီး...ဖန္ပုလင္းဝိုင္းေလးေတြကိုအစီအရီတင္ထားသည္..
ပီးေတာ့ဖန္ပုလင္းေလးေတြမွာလည္းသူမသိတဲ့ဘာသာစကားေတြနဲ႔ေရးထားသည္..
အမ်ိဳးအစားခြဲထားတဲ့စာေတျြဖစ္ပံုရသည္...
"Karen..ဒီေနရာကနည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းသား..hey..တကယ္ႀကီးစုန္းေတြဘာေတြမရိွေလာက္ပါဘူးေနာ္"
"ဘာလို႔လဲ တကယ္လို႔စုန္းေတြရိွရင္မင္းေၾကာက္လို႔လား.."
"အဟား..မေၾကာက္ပါဘူးကြာ..ငါကဒီအတိုင္း သိခ်င္ယံုပဲ..သူတို႔ကဘယ္လိုပံုေတြမ်ားျဖစ္ေနမလဲလို႔..ကာတြန္းကားေတြထဲကလိုရင္ဘတ္ထိရွည္တဲ့မုတ္ဆိတ္ျဖဴၾကီးေတြနဲ႔အနက္ေရာင္ၪီးထုပ္ခြၽန္ခြၽန္ႀကီးေတြေဆာင္းထားတဲ့ရုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ႏွာေခါင္းေကာက္ေကာက္ပံုႀကီးေတြမ်ားျဖစ္ေနမလား..အဟား..မပါမျဖစ္တံျမက္စည္းပ်ံႀကီးေတြနဲ႔ေလ.."
သူ႔ဟာသူေျပာပီးသေဘာေတြက်ေနတဲ့Erenကိုၾကည့္ပီးေခါင္းအသာယမ္းလိုက္ကာ..
"ကေလးကလားနဲ႔.."
"ငါကမင္းေပ်ာ္ေအာင္စတာပါကြာ..မေန့ကတည္းကမင္းကိုၾကည့္ရတာစိတ္မၾကည္တဲ့ပံုမလို႔ ဘယ္လိုလဲအခုအဆင္ေျပသြားပီလား.."
"မင္းအေတြးလြန္ေနပီ..ငါစိတ္မၾကည္တာမရိွဘူး.."
"အဟား..ထားပါ..ဒါနဲ႔karenမင္းဘယ္လိုစီစဥ္ထားလဲ.."
"ဘာကိုလဲ.."
"ဒီေနရာမွာဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေနဖို႔စဥ္းစားထားလဲ.."
"မသိဘူး.."
ဟုတ္တယ္..အတိအက်သူလည္းမသိဘူးစုန္းအိုႀကီးကဒီေနရာကိုဘယ္ေတာ့ေရာက္လာမလဲဆိုတာ..
"အာ..."
သူ႔ကိုနားမလည္သလိုၾကည့္ေနတဲ့Erenကိုၾကည့္လိုက္ပီး..
"ဘာလို႔လဲ..မင္းကိုငါအစကတည္းကေျပာသားပဲ မလိုက္ခဲ့ပါနဲ႔လို႔..အခုမင္းျပန္ခ်င္.."
"မဟုတ္ဖူး.."
"ဟမ္.."
"ငါကသိခ်င္လို႔ေမးလိုက္ရံုပါ..ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ..တစ္လလား..တစ္ႏွစ္လား..ကိစၥမရိွဘူး..မင္းသာအဆင္ေျပရင္ငါကမင္းနဲ႔အတူတူေနဖို႔အဆင္သင့္ပဲ.."
သူ႔ကိုနားမလည္သလိုၾကည့္ေနတဲ့karenကိုၿပံဳးျပလိုက္ရင္း..
"ထားေတာ့..ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး..အခ်ိန္လည္းမေစာေတာ့ဘူးဆိုေတာ့တစ္ခုခုစားဖို႔ျပင္လိုက္ၪီးမယ္.."
ေက်ာက္လိုဏ္ဂူကတစ္ခါ၀င္ခြင့္ရပီးတာနဲ႔
အဟန္႔အတားေတြကေပ်ာက္သြားပံုရတယ္..အခုတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ဘာအတားအဆီးမွမရိွပဲအျပင္ကိုထြက္လို႔ရသလိုေက်ာက္ဂူထဲကိုလည္းျပန္၀င္လို႔ရသည္..
တျဖည္းျဖည္းေမွာင္စပ်ိဳးလာတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးထက္မွာ
ၾကယ္ေရာင္ျပျပေလးေတြေတာင္ေပၚလာေလပီ..
Erenရွာထားတဲ့ထင္းေျခာက္ေတြနဲ႔မီးေမႊးလိုက္ပီး ေရႏြေးအိုးတစ္အိုးတည္ရင္းလိုဏ္ဂူေရ႔ွမွာသံုးေယာက္သားထိုင္ေနၾကသည္...
ေဆာ္ေသြးတိုက္ခတ္သြားတဲ့ေလႏုေအးေလးကခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေပမယ့္ လတ္ဆတ္ေအးျမမႈကိုပါေပးစြမ္းေနသည္..
ႏွာဖ်ား၀မွာလာေရာက္က်ီဆယ္တဲ့ပန္းေလးေတြရဲ့ေမႊးပ်ံ့ခ်ိဳအီတဲ့အနံ႔ေလးေတြ..
တစီစီေအာ္ေနတဲ့ပုရစ္သံေလးေတြ...
ေရဘံုဘိုင္ဝါးဆစ္ေလးကေနေက်ာက္ေရကန္ထဲကိုေရက်သံတေတာက္ေတာက္ေလးရယ္..
အရာရာကသိပ္ကိုတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းလြန္းလွသည္....
မ်က္လံုးေလးေတြမိွတ္ပီးမီးပံုနားမွာထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလး..
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုက္ခတ္သြားတဲ့ေလျပည္ၾကားမွာနီညိုေရာင္ဆံႏြယ္ေလးေတြကလူးလူးလြင့္လြင့္...
ပကတိၾကည္လင္ေနတဲ့မ်က္ႏွာရွင္းရွင္းေလးကသူ႔အတြက္ေတာ့ဘယ္ေသာအခါမွအာရံုမလႊဲဖယ္န္ိုင္စရာ..
Karen...သူဒီ့ထက္ပိုပီးထိုေကာင္ေလးနဲ႔နီးစပ္ခြင့္ရခ်င္ပီ..
"Eren..ညဥ့္လည္းနက္ေနပီဆိုတာအထဲ၀င္ရေအာင္.."
ေကာင္ေလးကမ်က္လံုးေလးဖြင့္လာပီးသူ႔ကိုေျပာလာသည္..သို႔ေပမယ့္ အာရံုကေတာ့သူ႔ထံမွာမရိွ...အေစာပိုင္းကတည္းကသူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာအိပ္ေနတဲ့၀တုတ္ေလးကိုဖြဖြေလးပုတ္ပီးႏိႈးေနပံုရသည္..
"အင္း..သြားမယ္ေလ.."
ေက်ာက္ဂူအျပင္ဘက္မွာမီးေမႊးထားခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာက္နံရံေတြကႀကီးပီးထူတာမို႔ အျပင္ကအလင္းေရာင္ကအထဲထဲထိအမ်ားႀကီးေဖာက္မ၀င္ႏိုင္တာေၾကာင့္ေမွာင္ေနလိမ့္မယ္လို႔ေတြးထားခဲ့တာ..
ခုေတာ့သူတို႔ထင္ထားတာနဲ႔တျခားစီ...
ေက်ာက္ဂူအတြင္းမွာတလက္လက္ေတာက္ေနတဲ့နံရံမွာျမဳပ္ေနတဲ့ေရာင္စံုေက်ာက္ေလးေတြဆီကေနအလင္းေရာင္ေလးေတြထြက္ေနသည္..
ေန့လည္တုန္းကအေရာင္မထြက္ေတာ့သတိမထားမိခဲ့တာ..တကယ္ႀကီးကိုလွတာပဲ...
ဒါေပမယ့္Erenကေတာ့သတိထားမိပံုမေပၚေက်ာက္ကုတင္ကိုသာေတြေတြႀကီးၾကည့္ေနသည္..
"Eren..ဘာလို႔လဲ..မင္းႏွစ္ေယာက္မအိပ္တတ္လို႔လား.."
"ဟမ္..မဟုတ္..မဟုတ္ပါဘူး..အိပ္ရေအာင္ေလ..ေနာက္က်ေနပီ.."
"အင္း.."
Karenသာသတိထားၾကည့္မိမယ္ဆိုရင္Erenရဲ့မ်က္ႏွာထက္ကပံုမွန္မဟုတ္တဲ့နီေစြးေစြးအရိပ္အေယာင္ေလးကိုေတြ့ႏိုင္ေလာက္ပါရဲ့...
သူ႔ရဲ့ေဘးနားမွာထြက္ေပၚေနတဲ့အသက္ရႉသံတိုးတိုးေလး..
ထိုလူသားကkarenဆိုေသာအသိနဲ႔တင္သူ႔ရဲ့ရင္တစ္ခုလံုးဝုန္းဒိုင္းႀကဲဖို႔ရာလံုေလာက္ေနပီ..
တစ္နာရီနီးပါးၾကာသြားတာေတာင္ဘယ္လိုမွအိပ္လို႔မေပ်ာ္ႏိုင္...
လႈပ္စိလႈပ္စိလုပ္ေနတဲ့သူ႔ေၾကာင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးႏိုးသြားမွာစိုးရသည္..
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုသူၾကည့္ခ်င္တယ္...
အခုန္ျမန္ေနတဲ့ႏွလံုးသားေလးကိုအသာဖိကိုင္ရင္း..ႏွလံုးသားေစရာအတိုင္းေနာက္ကိုတိတ္တိတ္ေလးလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..
ဒါေပမယ့္သူျမင္လိုက္ရတာကအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာေလးမဟုတ္ပဲ..
သူ႔ကိုေအးစက္စက္စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့အနီေရာင္မ်က္၀န္းတစ္စံု...
"What the!..အာ..၀တုတ္ေလးပဲ.."
karenကလည္းတစ္ဖက္လွည့္အိပ္ေနပံုရတာေၾကာင့္သူလည္းတစ္ဖက္ျပန္လွည့္ပီးအိပ္လိုက္ေတာ့သည္..
ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ..ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ့အၾကည့္ေတြကဘာလို႔မ်ားအဲ့ေလာက္စူးရဲပီးေၾကာက္စရာေကာင္းေနရတာလဲ..
ရင္ခုန္တာေလးေတြေတာင္ေပ်ာက္သြားသလိုပဲ..
*******************************
"သခင္.."
သူ႔နားကိုအေျပးေလးေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေလး ျဖဴစြတ္စြတ္အသားအရည္ေလးကအျပာေရာင္ဆံႏြယ္ေလးနဲ႔လိုက္ဖက္ညီစြာ..
ပတၲျမားလံုးေလးေတြထည့္ထားတဲ့အတိုင္းႀကီးမားတဲ့အနီေရာင္မ်က္လံုးဝိုင္းေလးေတြကအေရာင္တလဲ့လဲ့..
ၪီးေခါင္းထက္မွာေတာ့ေငြေရာင္ခ်ိဳေသးေသးေလး..
"memo.."
ၪီးေခါင္းထိပ္ကိုအသာပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးေလးေတြေမွးပီးသူ႔လက္ဖဝါးအထိအေတြ့ကိုခံစားေနသည္..
သူ႔လက္ကိုဖယ္ရွားလိုက္ေတာ့ မ်က္ေမွာင္ေလးကမေက်နပ္သေယာင္နည္းနည္းေလးႀကံဳ႔သြားေပမယ့္ခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့အနက္ေရာင္အိတ္ေလးထဲကတစ္စံုတစ္ခုကိုသူ႔ထံထုတ္ေပးလာပီး..
"သခင္..memo သခင္ရွာခိုင္းတဲ့Fila crystalကိုရခဲ့ပီ.."
"အင္း.."
သူေကာင္ေလးထံကcrystalေလးကိုလွမ္းယူလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကခ်ီးမြမ္းခံခ်င္ေသးပံုနဲ႔မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္ေလးေတြနဲ႔သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္..
"ေတာ္တယ္ Memo.."
"အင္း အင္း.."
ေခါင္းေလးကိုအဆက္မျပတ္ၿငိမ့္ပီးေျပာလာသည္..
အစိမ္းေရာင္တလဲ့လဲ့ေတာက္ေနတဲ့Fila crystalကိုလက္ဖဝါးထဲမွာထည့္ပီးေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္
Fila crystalေတြကblue pearlေလာက္မရွားပါးေပမယ့္ ေရခဲေတာင္ထိပ္မွာေပါက္တဲ့အနက္ေရာင္ၾကာပန္းရဲ့အစိမ္းေရာင္အေစ့ေလးေတြကေနျဖစ္ေပၚလာသည္...
ပီးေတာ့ႏွစ္ေပါင္း၅၀၀မွတစ္ခါေတြ့ရသည္..
Fila/ sinoya /blue pearl /..သူလိုအပ္တာေတြအကုန္လံုးရသြားပီမို႔ လျပည့္ညအမွီေတာင္ေပၚျပန္ပီး အိတ္ေဆာင္Crystalျပဳလုပ္ရမည္..
"သခင္..သခင္.."
သူအေတြးလြန္ေနရာကေနထြက္လိုက္ပီး...
"အင္း.."
"သခင္..သခင္..memoကိုရွာခိုင္းထားတဲ့Filaနဲ႔ဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္.."
သူအစိမ္းေရာင္crystalတံုးေလးကိုအိတ္ထဲထည့္လိုက္ပီး...
"အိတ္ေဆာင္Crystal.."
"အိတ္ေဆာင္crystal.."
သူ႔ေနာက္ကေနတိုးတိုးေလးလိုက္ေျပာလာပီးမ်က္လံုးေလးေတြကေတာ့နားမလည္ဟန္အထင္းသား
သူသိတာေပါ့ Memoဘာလို႔ဒီလိုပံုစံျဖစ္သြားလဲဆိုတာ..
"သခင္..memoနားမလည္ဘူး..သခင္ကအိတ္ေဆာင္crystalကိုမွမလိုအပ္တာ.."
"အင္း.."
အိတ္ေဆာင္crystal...အဲ့ဒီပစၥည္းေလးကိုေဆာင္ထားမယ္ဆိုရင္..က်န္းမာေရးအထူးေကာင္းမြန္ပီးကံေကာင္းေစတယ္..စိတ္ၾကည္လင္လန္းဆန္းေစတယ္..အသားအရည္ေခ်ာမြတ္ႏုပ်ိဳလာေစတယ္.
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့Lucky crystalသေဘာမ်ိဳးေပါ့..
သူ႔လိုမ်ိဳးစုန္းအိုႀကီးတစ္ေယာက္အတြက္ဒီလိုပစၥည္းမ်ိဳးကမလိုအပ္ဆံုးပဲေလ..
ဒါေၾကာင့္လည္းMemoကအံ့ၾသေနတယ္ဆိုတာမထူးဆန္းဘူး..
"သခင္.."
ထိုေကာင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလးကအခုေတာ့အနည္းငယ္နီေရာင္သန္းေနပီးသူ႔ကိုမရဲတရဲေလးၾကည့္ေနသည္...
ဒီေကာင္ေလးေတာ့နားလည္မႈလြဲေနပီထင္တယ္..
"သခင္..အဲ့ဒီcrystalေလးက memoကိုေပးမလို႔လားဟင္.."
ထင္တဲ့အတိုင္းပဲဒီေကာင္ေလးတလြဲေတြေတြးေနပီ..
သူေခါင္းယမ္းလိုက္ေတာ့ေကာင္ေလးရဲ့မ်က္လံုးထဲမွာအနည္းငယ္၀မ္းနည္းရိပ္ေလးေတြစြန္းထင္းသြားသည္..
"ေနာက္ခါမင္းအတြက္လုပ္ေပးမယ္.."
"တကယ္..တကယ္လား..သခင္ကmemoအတြက္လုပ္ေပးမွာလား.."
"အင္း.."
ေကာင္ေလးကထိုအခါမွမ်က္လံုးေလးေတြအေရာင္ျပန္ေတာက္လာပီး..
"အဲ့တာဆို..သခင္အခုဘယ္သူ႔အတြက္လုပ္ေပးမလို႔လဲဟင္.."
"ဘယ္သူ႔အတြက္??.."
သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာေပၚလာတဲ့ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေလးနဲ႔ေကာင္ေလး..ခ်ိဳၿမိန္ေနြးေထြးတဲ့ပါးခ်ိဳင့္နက္နက္ေလးေတြကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ေကာင္ေလး.
ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႔တင္ႏွလံုးသားတစ္စံုကတဒုတ္ဒုတ္ခုန္ျမည္လာသည္..
Eren.....
သခင္ၿပံဳးလိုက္တာလား...
Memoတကယ္ကိုအံ့အားသင့္သြားရသည္..သခင္ကၿပံဳးတတ္သည္တဲ့..
သူသခင့္အနားမွာေနခဲ့တာႏွစ္ေပါင္း၂၀၀ေက်ာ္ပီ..တစ္ခါမွသခင္ၿပံဳးတာမျမင္ဖူးဘူး...
သခင္ကအၿမဲတမ္းေလးနက္တည္ၾကည္လြန္းတယ္ ေအးစက္လြန္းတယ္...memoကိုသခင္ေမြးစားလိုက္တုန္းကဆိုရင္သခင့္နားကိုကပ္ရမွာေတာင္ေၾကာက္ခဲ့တာ..
အခုေတာ့သူ႔ရဲ့သခင္ကၿပံဳးလိုက္သည္တဲ့လား...
စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္ပဲဆိုေပမယ့္ သခင့္ရဲ့အၿပံဳးကသိပ္ကို...သိပ္ကို..memoမသိေတာ့ဘူး ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုတာ ဒါေပမယ့္ memoေျပာႏိုင္တာတစ္ခုေတာ့ရိွသည္..သခင့္ရဲ့အၿပံဳးကိုေနာက္ထပ္ျမင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္memoဘာမဆိုလုပ္ႏိုင္သည္...
"သခင္.."
"ေတာ္ပီ စကားမမ်ားနဲ႔ေတာ့ ေတာင္ေပၚသြားမယ္.."
"ဟုတ္ကဲ့သခင္.."
*******************************

​