Reader samaတို့ကျေးဇူးပြု၍nameလေးစဥ်းစားပေးကြပါ❤

Ep~22 Zawgyi🚨🚨

အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ကေလးေတြေက်ာ္သြားၾကပါ><❤️

"ဒါဆို..အဓိကကိုသြားၾကေတာ့မလား..."
ေငြမွင္ေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကမ်က္ႏွာထက္ျဖာက်ေနပီး..ဇာမဏီမ်က္၀န္းအိမ္ထဲမွာပံုမွန္လိုစူးရွေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ေအးစက္ေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပဲ..အနည္းငယ္ရီေဝေဝႏိုင္လွပီးၫွို႔ငင္ေနသလိုမ်ိဳး..နီေစြးေစြးႏႈတ္ခမ္းကအထက္ကိုတျဖည္းျဖည္းေကာ့ၫြတ္သြားတာကအစမေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္လိုမ်ိဳးထိုသူ႔ထံမွဘယ္လိုမွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္စြမ္းမရိွေအာင္ဆြဲေဆာင္ထားေလသည္...
တံေတြးကိုအသာၿမိဳခ်ပီးေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ေတာ့ေျပးစရာနယ္ေျမမရိွေတာ့သည့္အလားဆိုဖာနဲ႔သူ႔ေက်ာနဲ႔ကကပ္လ်က္..
"Arb..Arbish.."
ထိုသူကၿပံဳးလိုက္ပီးသူ႔အေပၚအုပ္မိုးလာကာ..
"ကေလးေလး..မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္..."
သူ႔ၪီးေနွာက္ထဲမွာဘာမွမရိွေတာ့သလိုမ်ိဳးဘာဆိုဘာမွစဥ္းစားႏိုင္စြမ္းမရိွေတာ့...
ထိုလူ႔ရဲ့ႏူးညံ့တဲ့အနမ္းေတြေအာက္စီးေမ်ာလိုက္ပါရင္းလက္က်န္အသိေတြကိုဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္....
"အင္း...ဟင့္..Arbish..ကြၽန္ေတာ္..ဟင့္.."
"ရႉး..ကေလးေလးဒီတိုင္းပဲကိုယ့္ေနာက္ကေနလိုက္ခဲ့ပါ..."
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထက္ကေနဖယ္ခြာသြားပီး...
သူ႔ရဲ့လည္တိုင္တစ္ေလ်ွာက္..သူ႔ရဲ့ၫွပ္ရိုးေပၚသို႔...ထိုမွတစ္ဆင့္ခ်ယ္ရီပြင့္လႊာထက္ခဏေျခခ်ပီးမွ..ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေပၚသို႔...
ထို႔ေနာက္သူ႔ရဲ့ေပါင္တံသြယ္လ်လ်ကိုညင္သာစြာကိုင္ေျမႇာက္လိုက္ပီး...
"အ့..ဟား..Arbish..ဟ့.."
ထိုလူ႔ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းကသူ႔ရဲ့ေပါင္သားေတြတစ္ေလ်ွာက္ပြတ္ဆြဲကာနမ္းလိုက္ေတာ့..
သူ႔ရင္ထဲကအမည္မသိမီးေတာက္ေလးေတြကရပ္တန္႔လို႔မရႏိုင္စြာတဟုန္းဟုန္း...
ထိုသူကသူ႔ရဲ့ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကိုပါလ်ွာဖ်ားေလးနဲ႔တို႔တိပီးရစ္ပတ္ကာ..ငံုစုပ္လိုက္ေတာ့..
မေနတတ္စြာေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္ရင္း..
"မလုပ္..မလုပ္နဲ႔ေတာ့..အင့္..Arbish..ေတာ္ေတာ့.."
သူ႔ရဲ့အနမ္းေအာက္မွာအရွက္သည္းေနတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးကိုၾကည့္ပီးေျပာမျပတတ္တဲ့ၾကည္ႏူးမႈတစ္မ်ိဳးကသူ႔ရဲ့ရင္ထဲမွာလိႈက္ခနဲ...
ျမတ္ႏိုးရတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးရဲ့အရာရာတိုင္းကသူ႔အတြက္ေတာ့ခ်စ္ခင္ဖြယ္အတိ...
ကိုယ္ေတာ့္အတြက္လည္းပထမဆံုးျဖစ္သလိုေကာင္ငယ္ေလးအတြက္လည္းပထမဆံုးမို႔..
ထိန္းခ်ဳပ္မရႏိုင္တဲ့သူ႔ရဲ့ၾကမ္းတမ္းမႈေတြေၾကာင့္ေကာင္ငယ္ေလးထိခိုက္သြားမွာကိုမလိုလားေပ..
ထို႔ေၾကာင့္လည္းေကာင္ငယ္ေလးအဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့အထိအတတ္ႏိုင္ဆံုးသူထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့ရတာ..
သြယ္လ်လ်ေပါင္တံေလးထံျမတ္ႏိုးလြန္းစြာအနမ္းတစ္ပြင့္ခ်လိုက္ပီး..
"ကေလးေလး..ကိုယ္ေတာ့္ကိုယံု..."
ေကာင္ငယ္ေလးကမ်က္လံုးေလးကိုစံုမိွတ္ရင္းေခါင္းကိုသာျပဳတ္ထြက္မတတ္ညိတ္ျပေနေတာ့သူျမတ္ႏိုးရတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာခပ္ဟဟရယ္လိုက္ရင္း...
ေပါင္တံေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုညင္သာစြာကိုင္ေျမႇာက္လိုက္ေတာ့..
ခ်စ္စရာေကာင္းပီးႏူးညံ့တဲ့ပန္းႏုေရာင္ခ်ယ္ရီတြင္း၀ေလးကအသဲယားဖြယ္ေပၚလာသည္...
တကယ္ပါ..ဒီေကာင္ေလးရဲ့အရာရာတိုင္းကကိုယ္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ျမတ္ႏိုးဖြယ္အတိ..
ပထမဆံုးလက္တစ္ေခ်ာင္းကိုထိုတြင္း၀ေလးထံၪီးတည္လိုက္ေတာ့..
"အ့.."
ႏူးညံ့ေနြးေထြးလြန္းတဲ့တြန္း၀ေလးရဲ့အထိအေတြ့ကသူ႔လက္ေခ်ာင္းတစ္ခုလံုးကိုဝါးၿမိဳထားသည္..
ႏူးညံ့လြန္းတယ္..ပီးေတာ့တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေလး...
ခပ္ဟဟျဖစ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးထံဖိကပ္နမ္းရိႈက္လိုက္ရင္းလ်ွာဖ်ားေလးကိုပါရစ္ပတ္စုပ္ယူလိုက္သည္..
နမ္းရိႈက္ေနရင္းမွလက္တစ္ေခ်ာင္းထပ္တိုးလိုက္ေတာ့...
"အြန္႔..Arb..ish..နာတယ္.."
"ကေလးေလး..စိတ္ေလ်ွာ့ေနာ္..ကိုယ္ေတာ့္ကိုယံု.."
"ဒါေပမယ့္..အြန္႔.."
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုထပ္မံထိကပ္လိုက္ရင္းအနမ္းေတြကိုနက္ရိႈင္းေစလိုက္သည္..
သံုးေခ်ာင္းေျမာက္လက္ေခ်ာင္းကိုထည့္သြင္းပီးတဲ့ေနာက္မွာတြင္း၀ေလးကအနည္းငယ္ေနသားက်လာပီမို႔..လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုဖယ္လိုက္ေတာ့...
"Arbish..ဘာလို႔ဖယ္လိုက္တာလဲ.."
"အဟြန္း..ကိုယ္ေတာ့္ညီေလးလာေတာ့မွာမလို႔ေလ.."
"ဟမ္..Arb..အ့..နာတယ္..Arbish..နာတယ္ဗ်.."
သူ...သူArbishရဲ့ဆြဲေဆာင္မႈေတြေနာက္ပါသြားခဲ့တာလား..သတိ၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာႀကီးမားတဲ့တစ္စံုတစ္ရာကသူ႔အေနာက္ေပါက္ေလးထံ၀င္ေရာက္ေနပီ...
"ကေလးေလးခဏသည္းခံ..ကိုယ္ေတာ့္ကိုယံု.."
"အ့..မယံုဘူးဗ်..အ့...နာတယ္..ေသေလာက္ေအာင္နာတယ္ဗ်..ဖယ္ေတာ့..အ့..Arbish..ကြၽန္ေတာ္ေျပာ..အ့.."
"ကေလးေလး..ဟ့..အရမ္းႀကီးဆြဲၫွစ္မထားနဲ႔ေလကြာ..ကိုယ္ေတာ့္ကို၀င္ခြင့္ျပဳပါေနာ္.."
သူေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ခါယမ္းလိုက္ရင္း..
"ဟင့္အင္း..ေသေလာက္ေအာင္နာတယ္ဗ်..ခမ်ားလာခံၾကည့္ပါ့လား..ခ်ီးကိုသည္းခံပါ့လား..အ့..ေတာ္ပီဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး.."
"ကေလးေလး..ကိုယ္ေတာ့္ကိုသနားပါကြာ..ဒီမွာၾကည့္ၪီးေအာက္ကေကာင္ကကေလးေလးအထဲကို၀င္ခ်င္လြန္းလို႔ရူးေတာ့မယ္.."
သူ႔ရဲ့တြင္း၀မွာဆက္မ၀င္ရေသးဘဲရပ္ေနတဲ့Arbishရဲ့အငယ္ေလးကိုသူၾကည့္လိုက္ေတာ့ထိုအေကာင္ႀကီးကအေၾကာတၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနပီး၀င္ခ်င္လြန္းလို႔တရႉးရႉးတရွဲရွဲမာန္ဖီေနတဲ့ပံုေပၚေနသည္..
"ကေလးေလး..ေနာ္...ကိုယ္ေတာ့္ကိုယံုအစပိုင္းေလးပဲနာတာ..ေနာက္ပိုင္းကေလးေလးသာယာသြားေစရမယ္.."
"ခ်ီးကိုသာယာ.."
"ကေလးေလး.."
"ကိုယ္ေတာ့္ကိုယံု..ကေလးငယ္ကိုကိုယ္ေတာ္ကနာက်င္ခြင့္မျပဳဘူး.."
"က်စ္!မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္စထားပီးမွေတာ့အဆံုးသတ္ရေတာ့မွာပဲ..၀င္ဗ်ာ!.."
"အင္း..ကိုယ္ေတာ့္ကေလးေလး.."
Arbishကႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးေတြေကာ့တက္သြားသည္အထိၿပံဳးလိုက္ပီးသူ႔နဖူးထက္အနမ္းတစ္ပြင့္ေႁခြပီးမွသူ႔ရဲ့ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း..
"အ့..ကေလးေလး..စိတ္ေလ်ွာ့ပီးကိုယ္ေတာ့္ကို၀င္ခြင့္ေပး..ဟ့..အရမ္း..အရမ္းမၫွစ္ထားနဲ႔...ဟင္း.."
Arbishရဲ့အေကာင္ႀကီးကသူ႔ရဲ့အတြင္းထဲထိပိုမိုနက္ရိႈင္းစြာ၀င္ေရာက္လာပီးအဆက္မျပတ္တိုး၀င္ေနေတာ့သည္..
"ဟ့..အတြင္းသားေလးေတြကႏူးညံ့ေနတာပဲ..ဟင္း..ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့ကေလးေလး..အ့..ဟင္း..ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ပူေနြးစြတ္စိုေနရတာလဲ..ဟ့..ႏူးညံ့တယ္...ဟင္း.. "
"အ့..ဟင္း..ခမ်ား..ခမ်ားပါးစပ္ကိုပိတ္ထား..ခမ်ား..ဟ့...အရွက္မရိွတဲ့ဘုရင္..ဟင္း..အ့.."
Arbishရဲ့အေကာင္ႀကီးကသူ႔အတြင္းထဲကတစ္ေနရာကိုထိမိသြားေတာ့လ်ွပ္စီးနဲ႔တို႔ထိလိုက္သလိုမ်ိဳးတစ္ကိုယ္လံုးတုန္တက္သြားပီးေျပာမျပႏိုင္ေလာက္တဲ့ခံစားမႈတစ္မ်ိဳးကသူ႔ကိုတိမ္ေတြထဲေခၚသြားသလိုမ်ိဳး...
ေသခ်ာေပါက္ကိုအစပိုင္းမွာေသမေလာက္နာက်င္ခဲ့ရေပမယ့္တျဖည္းျဖည္းအသားက်လာေတာ့သာယာမႈလိႈင္းကခႏၶာကိုယ္ထဲအလံုးအရင္း၀င္ေရာက္လာေတာ့သည္..
"ဟ့..ဟုတ္တယ္..အဲ့နားေလး..အင့္..Arbish..ျမန္ျမန္ေလး..ဟင္း..အ့.."
"ဒီနားေလးလားကေလးေလး.."
"ဟုတ္တယ္..အ့..ဟင္း..ျမန္ျမန္..ဟ့..ျမန္ျမန္ေလး.."
Arbishကအားမရေတာ့သည့္အလားသူ႔ရဲ့ခါးကိုတင္းၾကပ္စြာဆြဲေပြ့လိုက္ပီးအဆက္မျပတ္တိုး၀င္ေတာ့သည္..
"ဟ့..ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့ကေလးေလး..အ့..ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္တင္းၾကပ္ေနရတာလဲ..ဟ့..အင္း.."
"ခမ်ား..ဟ့.."
"..ဟ့...ကိုယ္ေတာ့္နာမည္ကိုညည္းေပးပါ..ကေလးငယ္..ဟ့...ဟင္း.."
"Arbish..ဟ့..Arbish..နည္းနည္းေလ်ွာ့ၪီး.."
"ဟုတ္တယ္..ကိုယ္ေတာ့္နာမည္ကိုေခၚေပး..ဟ့..အင္း..ကေလးငယ္..ဟ့..ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့ကေလးငယ္..ဟင္း"
"Arbish..ကြၽန္ေတာ္ပီးေတာ့မယ္..ဟ့.."
Arbishကသူ႔ႏႈတ္ခမ္းထက္စုပ္ယူနမ္းရိႈက္ေနပီးေအာက္ကလည္းရပ္တန္႔ျခင္းမရိွအဆက္မျပတ္လႈပ္ရွားေနေတာ့သည္....
အခ်က္၆၀ေလာက္အဆက္မျပတ္လႈပ္ရွားပီးသြားမွသူ႔ရဲ့အငယ္ေကာင္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ထိုသူ႔ရဲ့ပီးဆံုးျခင္းအရည္ေတြကသူ႔ရဲ့ဗိုက္သားထက္စီးက်ကုန္ေတာ့သည္..
Arbishကသူ႔ရဲ့နဖူးထက္ထပ္မံနမ္းရိႈက္လိုက္ရင္းရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ့ထားလိုက္ကာ..
"ကိုယ္ေတာ္..ေမာင္မင္းကိုျမတ္ႏိုးတယ္..
ကေလးငယ္ကကိုယ္ေတာ့္အတြက္ေတာ့အရာရာပါ...ပင္ပန္းသြားပီကေလးငယ္..အနားယူလိုက္ပါ.."
Arbishရဲ့အသံေတြကသူ႔နားထဲ၀င္တစ္ခ်က္မ၀င္တစ္ခ်က္..မ်က္လံုးအစံုကိုမိွတ္လိုက္ေတာ့ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပင္ပန္းထားသည္မသိအသိစိတ္ေတြကခ်က္ခ်င္းလြင့္ပါးသြားပီးေမွာင္က်သြားေတာ့သည္....
ႏူးညံ့စြာအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ကေလးငယ္ကိုေထြးေပြ့ထားရင္းသူ႔ရင္ထဲမွာေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းငွာမတတ္ႏိုင္တဲ့စိတ္လႈပ္ရွားၾကည္ႏူးမႈေလးကခို၀င္လာသည္...
စစ္ပြဲအလီလီကိုေအာင္ႏိုင္ခဲ့တုန္းကေက်နပ္ပီတိျဖစ္မႈမ်ိဳးလည္းမဟုတ္သလို..
ရန္သူစစ္သူႀကီးရဲ့ၪီးေခါင္းကိုျဖတ္ခဲ့စဥ္ကရရိွခဲ့တဲ့ေက်နပ္အားရမႈမ်ိဳးလည္းမဟုတ္...
ဒီခံစားခ်က္ေလးကေနြးေထြးလြန္းတယ္..ရင္ထဲကိုတသိမ့္သိမ့္လႈပ္ခတ္ေစတာမ်ိဳး...ထိုကေလးငယ္ကသူ႔အပိုင္ျဖစ္သြားပီဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကသိပ္ကိုေက်နပ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္...
အိပ္စက္ေနတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးရဲ့ပါးေလးကိုသူ႔ရဲ့ပါးနဲ႔ဖိကပ္လိုက္ရင္း..
"ေမာင္မင္းကကိုယ္ေတာ့္အပိုင္..."
"ဒုန္း!!!Karen..Karen..တံခါးဖြင့္စမ္း!!!.."
"အင့္..ဟင္း.."
ႏိုးလာပံုေတာ့မရေပမယ့္ေကာင္ငယ္ေလးကမ်က္ခံုးေလးေတြတြန္႔ခ်ိဳးပီးအနည္းငယ္လူးလြန္႔လာေတာ့..
သူ႔ရဲ့၀တ္ရံုေတာ္ကိုေကာင္ငယ္ေလးရဲ့ကိုယ္ေပၚဖံုးအုပ္လိုက္ရင္းသူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ေအာက္ခံေဘာင္းဘီရွည္ကိုသာေကာက္၀တ္လိုက္ပီးတံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္...
"Karen!တံခါးဖြင့္..Karen.."
"ရႉး..ေမာင္မင္းတို႔ေတြသိပ္ဆူလြန္းတယ္..ကေလးငယ္ႏိုးသြားလိမ့္မယ္.."
ရုတ္တရက္တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လာတဲ့လူေၾကာင့္သူတို႔ႏွစ္ေကာင္လံုးေၾကာင္သြားမိသည္..
အစကေတာ့Karenစိတ္ပင္ပန္းေနတာေတြေပ်ာက္ေအာင္သူတို႔စီစဥ္ေပးထားခဲ့တာ...
Sinnကကားေပၚမွာက်န္ခဲ့တာတစ္ခုခုရိွလို႔သြားယူတဲ့အခ်ိန္Karenအတြက္သူတို႔စီစဥ္ေပးထားတဲ့ေကာင္မေလးကတျခားအခန္းထဲ၀င္သြားတာကိုေတြ့လိုက္ရတာ..
က်စ္!ဘာလဲေပါ့..ဒီေကာင္မေလးကဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲဆိုပီးသူတို႔သြားပီးေမးၾကည့္ေတာ့မွေကာင္မေလးကေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ငိုပါေလေရာ..
Karenမ်ားတစ္ခုခုလုပ္လိုက္မိလို႔လားလို႔အစကထင္ထားခဲ့တာေနာက္ေတာ့မွေကာင္မေလးကေျပာလာတာ..Karenကတျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔အခန္းထဲမွာအတူရိွေနတဲ့အေၾကာင္း...
သူတို႔လည္းၾကားၾကားခ်င္းမွင္သက္မိသြားပီးမွေနာက္ေတာ့ထိုအခန္းဆီကိုအျမန္ေျပးလာခဲ့ၾကတာ..
သူတို႔သူငယ္ခ်င္းKarenသာတစ္ခုခုျဖစ္သြားလို႔ကေတာ့ထိုလူကိုတစ္သက္လံုးေထာင္ထဲကထြက္မလာႏိုင္ေအာင္လုပ္ပစ္မယ္..ဘယ္လိုႏွာဗူးမ်ိဳးကမ်ားအဲ့ေလာက္ထိရဲတင္းလြန္းရတာလဲ!!
တံခါးလာဖြင့္တဲ့ထိုလူကထင္မထားရေလာက္ေအာင္ရုပ္ရည္ကေတာ္ေတာ္ေလးကိုၾကည့္ေကာင္းေနသည္..
မ်က္ခံုးအစံုကိုစိတ္မရွည္ဟန္တြန္႔ခ်ိဳးထားတာ​ေတာင္ေခ်ာေမာမႈကေလ်ာ့ပါးသြားျခင္းမရိွ..
ေငြမွင္ေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္ေတြမ်က္ႏွာထက္ျဖာက်ေနပံုကမေသမ်ိဳးနတ္ဘုရားတစ္ပါးအလား..
ပီးေတာ့ထိုသူပထမဆံုးေျပာလာတဲ့စကားက..
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..သူအမွားလုပ္မိသြားပါတယ္..ခြင့္လႊတ္ေပးပါ.."ဆိုတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ
karenႏိုးသြားလိမ့္မယ္တဲ့လား...
ထိုသူ႔ရဲ့ေမာက္မာပီးေအးစက္စက္မ်က္၀န္းေတြကသူတို႔ကိုစိုက္ၾကည့္လာေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ၾကက္သီးေတြေတာင္ထမိသြားသည္..
ထိုသူ႔ရဲ့ဗလာက်င္းေနတဲ့အေပၚပိုင္းကိုအၾကည့္ပို႔မိေတာ့ ေတာင့္တင္းတဲ့ခႏၶာကိုယ္ႂကြက္သားေတြထက္မွာနီရဲရဲကုတ္ျခစ္ရာေတြ...
သူ႔အထက္အရင္အသိ၀င္လာတဲ့Sinnကထိုလူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ပီး..
"ခ.ခမ်ား.."
ထိုလူကဘာလဲဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ကိုပင့္ျပလိုက္ေတာ့
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲkarenနားက္ိုသာအေျပးသြားၾကည့္ေတာ့သည္..
"Karen..Karen..ေခြးေကာင္ေလးထစမ္း!.."
ေကာင္စုတ္ေလးကေတာ့တစ္ဖက္ေစာင္းပီးေတာင္အိပ္သြားလိုက္ေသး..
တကယ္ပါ..သူတို႔တကယ္ကိုလြန္သြားခဲ့ပီလား..အခုေတာ့သူတို႔ရဲ့သနားစရာသူငယ္ခ်င္းေလးကဘယ္သူမွန္းမသိတဲ့လူဆီမွာသူ႔ရဲ့ေနာက္ေပါက္ေလးကိုေပးဆပ္လိုက္ရပီ...
လည္ပင္းထက္မွာလည္းနီညိုေရာင္Markingရာေတြ..အနည္းငယ္ေလ်ွာက်ေနတဲ့အက်ႌေအာက္ကေနတစြန္းတစေပၚေနတဲ့ရင္ဘတ္ေပၚကအမွတ္အသားေတြ...
ဒီလူ!ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ငါတို႔ရဲ့karenေလးကိုႏိွပ္စက္ထားတာလဲ!!!ခံျပင္းေဒါသထြက္မႈနဲ႔ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ထိုသူကေတာ့ဂရုမထားစြာအိပ္စက္ေနတဲ့karenမ်က္ႏွာကိုသာမမိွတ္မသုန္ၾကည့္ေနသည္..
သူတို႔ကိုၾကည့္တုန္းကလိုေအးစက္စက္မဟုတ္ေတာ့..ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးနဲ႔တကယ္ကိုခ်စ္ရည္ရႊမ္းေနတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔....
သူ႔ရဲ့အေတြ့အႀကံဳေတြအရဒီလူကတကယ္ပဲသူတို႔ရဲ့Karenေလးကိုသေဘာက်ေနတာလား...
မသိေတာ့ဘူး..စိတ္ထဲမွာ၀မ္းနည္းလာသလိုမ်ိဳး..ကိုယ့္ရဲ့သမီးငယ္ေလးကိုေယာက္်ားေပးစားလိုက္ရသလိုခံစားခ်က္မ်ိဳး...
အိပ္စက္ေနတဲ့ေခြးေကာင္ေလးကိုအက်ႌနဲ႔ျပန္ၿခံဳေပးလိုက္ပီး စိတ္တင္းထားတဲ့ပံုနဲ႔ထိုလူ႔နားေလ်ွာက္သြားလိုက္ကာ...
"ခမ်ား..."
"ေျပာ.."
ရုတ္တရက္ႀကီးဟိုလူ႔ေရ႔ွကိုေလ်ွာက္သြားပီးလက္ၫွိုးေငါက္ေငါက္ထိုးေနတဲ့Sinnေၾကာင့္သူ႔မွာအျမန္ေျပးသြားလိုက္ပီး..
"Sinnမင္းဘာလုပ္မလို႔လဲ.."
သူ႔ေရ႔ွကထိုမေကာင္းဆိုးဝါးလူထြားႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ပီးမွSinnရဲ့နားနားတိုးကပ္လိုက္ကာ...
"ငါသိပါတယ္..မင္းKarenအတြက္စိတ္ပူေနတယ္ဆိုတာ..ငါလည္းစိတ္ပူတာပဲ..ဒါေပမယ့္ ဒီလူႀကီးကိုငါတို႔ဘယ္လိုမွႏိုင္မွာမဟုတ္ဖူးေလကြာ..ေနာ္..ေလာေလာဆယ္ေတာ့Karenကိုပဲအိမ္ျပန္ေခၚသြားပီးမွဒီလူ႔ကိုရဲလက္အပ္ခိုင္းလိုက္ၾကတာေပါ့..ဒီလူဒီကေနထြက္မေျပးႏိုင္ပါဘူး..စိတ္ခ်..ဘယ္လိုလဲ သေဘာတူတယ္မလား...မင္း..မင္းလက္ႀကီးခ်လိုက္ေတာ့.."
"ကိုယ္ေတာ္အကုန္ၾကားတယ္.."
Karenကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔တျခားစီသူတို႔ကိုစိမ္းစိမ္းႀကီးစိုက္ၾကည့္လာပီးေအးစက္စက္ေျပာလာတဲ့ထိုလူေၾကာင့္အေယာင္ေယာင္အမွားမွားပါးစပ္ေတြေတာင္ပိတ္မိသြားသည္..
"ခမ်ား.."
က်စ္!ထိုေခြးေကာင္ကေတာ့နားမလည္ေသးဘူး..
"Sinn..ေဟ့ေရာင္..ေတာ္ေတာ့လို႔..Sinn.."
"ခမ်ား..ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့Karenကိုတာ၀န္ယူ..."
"ဟမ္..."
အံ့ၾသသြားတာသူတင္မဟုတ္ထိုလူကပါSinnကိုစိုက္ၾကည့္လာပီးမွခပ္ဟဟရယ္လိုက္ကာ..
"ေကာင္းပီ..ကိုယ္ေတာ္တာ၀န္ယူမယ္..."

Note//ဒီခ်ီးထုပ္အသည္းကြဲေနလို႔ မေန့ကမတင္လိုက္တာပါ:')
အဆင္ေျပရင္ဒီေန့ညတစ္ပိုင္းထပ္တင္ေပးပါ့မယ္..
အားလံုးပဲေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္
Have a nice day guys❤️

မဆံုတဲ့ဖူးစာကိုတစ္ေနကုန္ဆိုေနပါတယ္////