"က်စ္!ဒီလူလူမွဟုတ္ရဲ့လား.."
မွန္ထဲမွာေပၚေနတဲ့အသားအရည္ေပၚကအနီကြက္ေတြကိုလက္နဲ႔ထိၾကည့္လိုက္ရင္းက်စ္တစ္ခ်က္စုတ္လိုက္ကာ..
"ဟုတ္တယ္..တကယ္လည္းလူမွမဟုတ္တာ..Arbishအဲ့ဒီလူကမေကာင္းဆိုးဝါးႀကီး!.."မ်က္ႏွာသစ္ပီးထြက္လာေတာ့Arbishကကုတင္ေခါင္းရင္းကိုအက်အနမွီရင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုယူဖတ္ေနသည္..
စူးရွတဲ့မ်က္၀န္းတစ္စံုကစာအုပ္ထံသာအၾကည့္ပို႔ထားပီးနီေစြးေစြးႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့ကာတစ္စံုတစ္ခုကိုအာရံုစိုက္ေနတဲ့ပံုဘာလို႔မ်ားအဲ့ေလာက္ေတာင္ၾကည့္လို႔ေကာင္းလြန္းေနရတာလဲေလ..
မပိတ္ရေသးတဲ့ျပတင္းေပါက္ထံမွေလျပည္ၫွင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကတိုး၀င္လာေတာ့ထိုလူ႔ရဲ့ေငြမွင္ေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကအမတနတ္ဘုရားတစ္ပါးအလားလူးလြင့္ေနပီးေခ်ာေမာခန္႔ညားတဲ့မ်က္ႏွာကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းေဖာ္ျပေနျပန္သည္..
ကြၽီ!
တံခါးပိတ္လိုက္သံက်ယ္သြားသည္ထင္Arbishကစာအုပ္ဖတ္ေနရာမွသူ႔ထံအၾကည့္ပို႔လာသည္..
ဖတ္လတ္စစာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ပီးစာၾကည့္စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည့္လႈပ္ရွားမႈေလးကစ
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးေတြတျဖည္းျဖည္းေကာ့ၫြတ္သြားကာၿပံဳးျပလာသည္အဆံုး..
ထိုလူ႔ရဲ့အရာရာတိုင္းကသိပ္ကိုၾကည့္ေကာင္းလြန္းေနျပန္သည္..
က်စ္!ဘာေတြေတြးေနတာလဲKaren!!
ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္ရင္းထိုလူ႔နားေလ်ွာက္သြားလိုက္ကာ..
"ခမ်ားကိုယ့္အခန္းကိုယ္မျပန္ဘူးလား.."
Arbishကေခါင္းကိုသာခါယမ္းျပပီးအိပ္ယာထက္ပုတ္ျပလာကာ..
"ဒီနားလာကေလးငယ္..."
"က်စ္!မလာပါဘူး..ခမ်ားသာကိုယ့္အခန္းကိုယ္..Ar..Arbish!.."
ရုတ္တရက္သူ႔လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့ယိုင္နဲ႔နဲ႔ခႏၶာကိုယ္ကထိုလူ႔ရင္ခြင္ထဲတန္းခနဲ..
"Arbish ခမ်ားဘာလုပ္တာလဲ ဖယ္!..Arbishကြၽန္ေတာ္တကယ္ေျပာေနတာ.."
Arbishလက္ေတြေျပေလ်ာ့သြားတာကိုအခြင့္ေကာင္းယူပီးထိုလူ႔ရင္ခြင္ထဲကေနအျမန္ထြက္လိုက္ကာ..
"ခမ်ား ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ေတာ့.."
"Karen..ေမာင္မင္းသိပ္ရက္စက္တယ္..ကိုယ္ေတာ့္ကိုတာ၀န္မယူပဲစားပီးနားမလည္လုပ္တယ္..ကိုယ္ေတာ္တကယ္ရင္နာရတယ္သိလား.."
"ဘာ..ဘာကို..ဘယ္သူလဲ!ကြၽန္ေတာ္လား.."
သူ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လက္ၫွိုးထိုးလိုက္ပီးေျပာေတာ့Arbishကမ်က္ေတာင္ေလးကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပရင္း
"အင္း..."
ေသာက္က်ိဳးနည္းခ်ီးတဲ့မွပဲ!!ရုတ္တရက္နားထင္အထိေသြးေတြေဆာင့္တက္လာသလိုပဲ..
"ေနပါၪီး..ခမ်ား..ဘာေပါက္ကရေတြေျပာတာလဲ..ခံရတာကြၽန္ေတာ္ဗ်!!!"
တကယ္ပါ..အံ့ေၾသာလြန္းလို႔ေသြးေတာင္အန္မိေတာ့မယ္..
"အဲ့တာဆိုလည္းကိုယ္ေတာ္Karenကိုတာ၀န္ယူမယ္ေလ..ေနာ္.."
သူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုလွမ္းဆြဲလာကာပါးနဲ႔ထိကပ္လိုက္ရင္း..
"ကိုယ္ေတာ္ေမာင္မင္းကိုတာ၀န္ယူပါရေစကေလးငယ္.."
ထို႔ေနာက္သူ႔လက္ကိုႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖြဖြနမ္းရိႈက္လိုက္ေတာ့..
"ခ..ခမ်ား!!မလိုဘူး..သြား..ျပန္ေတာ့ဗ်ာ..ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ေတာ့.."
ဘယ္လိုႀကီးလဲ..ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ..သူ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးပူထူလာသလိုပဲ..Karenဆိုတဲ့သူကအဲ့ေလာက္ထိအေရျပားပါးတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး..
Arbishကညစ္က်ယ္က်ယ္တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ပီးအိပ္ယာထက္လွဲလိုက္ကာ
"ကိုယ္ေတာ္ေတာ့ဒီေနရာေလးကပိုပီးအိပ္ရတာအဆင္ေျပတယ္လို႔ထင္တယ္.."
"ခမ်ား!တကယ္အရွက္မရိွတဲ့သူ...ေကာင္းပီကြၽန္ေတာ္တျခားအခန္းသြားအိပ္မယ္.."
ေသာက္က်ိဳးနည္းခါးကနာေနပါတယ္ဆိုမွ!ဒီလူဒုကၡေပးလို႔ကိုမပီးႏိုင္ဘူး..
ကိုယ္ေတာ့္ကိုေျပာခ်င္ရာေျပာပီးခါးေလးကိုင္ကာလႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔တံခါးနားသြားေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းရင္းထလိုက္ပီး..
"Arbish!!ခမ်ား ဘာလုပ္တာလဲ ျပန္ခ်!ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ခ်ေပး.."
ရင္ခြင္ထဲမွာအတင္းရုန္းပီးလႈပ္ယမ္းေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ကာ..
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနကေလးငယ္..ေမာင္မင္းအဲ့လိုလႈပ္ေနလို႔ျပဳတ္က်သြားရင္ကိုယ္ေတာ့္အျပစ္မဟုတ္ဖူးေနာ္.."
"ခမ်ား!ဟြန္း.."
ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ေပမယ့္သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာတကယ္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးေၾကာင့္သူ႔မွာအသည္းေတြေတာင္ယားလာရသည္..
တကယ္ပါ..ဒီေကာင္ငယ္ေလးကကိုယ္ေတာ့္ရဲ့အသက္..
ေကာင္ငယ္ေလးကိုျငင္သာစြာအိပ္ယာထက္ခ်လိုက္ပီးနဖူးေလးထက္အသာအယာအနမ္းေႁခြလိုက္ကာ..
"မအိပ္ခင္တစ္ခုခုစားပါၪီးလားကေလးငယ္..မနက္ကတည္းကဆိုေတာ့ဗိုက္ေတြဆာေနေရာ့ေပါ့.."
ေကာင္ငယ္ေလးထံမွစကားတစ္ခြန္းေတာင္ဆိုမလာ..
တကယ္ပဲစိတ္ဆိုးသြားတာလား...
တစ္ဖက္လွည့္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုျငင္သာစြာဆြဲယူလိုက္ကာသူ႔ဘက္လွည့္ေစလိုက္ေတာ့ေကာင္ငယ္ေလးကအၾကည့္ေတြကိုတျခားပို႔ထားျပန္သည္..
"ကေလးငယ္..ကိုယ္ေတာ္ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး..အဲ့လိုႀကီးေတာ့စိတ္မဆိုးပါနဲ႔..ကိုယ္ေတာ္တကယ္မေနတတ္လို႔ပါ..."
ေကာင္ငယ္ေလးကေတာ့အၾကည့္ေတြလႊဲထားဆဲ..
"ေကာင္းပါပီကေလးငယ္သေဘာပါ...မအိပ္ခင္ေလးေတာ့တစ္ခုခုစားလိုက္ၪီးေနာ္.."
"ေကာင္းေသာညပါကေလးငယ္.."
"ကိုယ္ေတာ္ဟိုဘက္အခန္းမွာပဲသြားအိပ္လိုက္ပါ့မယ္..စိတ္ေအးလက္ေအးသာအိပ္ပါကိုယ္ေတာ္အေနွာင့္အယွက္မေပးေတာ့ပါဘူး..."
သူ႔ေဘးနားကထိုလူ႔ရဲ့ေနြးေထြးမႈေလးေပ်ာက္သြားမွသူၾကည့္လိုက္ေတာ့တံခါးဖြင့္ကာထြက္သြားပီျဖစ္တဲ့ေအးစက္စက္ေနာက္ေက်ာတစ္စံုကိုသာျမင္လိုက္ရသည္...
ဒုတ္!ဒုတ္!ဒုတ္!..
"မင္း..ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း..ဘာလို႔Arbishနဲ႔ေတြ့တိုင္းအဲ့ေလာက္ခုန္ခ်င္ေနရတာလဲ.."
ရင္ဘတ္ထဲကေကာင္ကိုတစ္ခ်က္ပုတ္ကာသတိေပးလိုက္ရင္း..
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္Arbishနဲ႔ေဝးေဝးေနမျွဖစ္ေတာ့မယ္..မဟုတ္ရင္း..အဟက္!မဟုတ္ရင္..."
[N/ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့ေကာင္ေလးကဘယ္လိုမွ၀န္မခံရဲဘူးျဖစ္ေနတာပါ..ပီးေတာ့သူ႔ကိုယ္သူလည္းေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုလက္မခံႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာ..အဲ့တာေၾကာင့္လည္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အနမ္းကအက်ံဳးမ၀င္ဘူးျဖစ္ေနတာ..Karenသာလက္ခံလိုက္ရင္ကိုယ္ေတြရဲ့ကိုယ္ေတာ္လည္းျမန္ျမန္က်ိန္စာျပယ္ပီကို..ughh..Karenရက္စက္တယ္!!!]
*************************************
"စားေလKaren..ဘာလို႔တို႔စိတို႔စိလုပ္ေနတာလဲ.."
"ေအးေလကြာ..ဒီေလာက္နည္းနည္းေလးပဲစားေနရင္အာဟာရမျပည့္၀ပဲေနမယ္.."
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနတဲ့Sinnကအသားလႊာကိုေသသပ္စြာလွီးျဖတ္လိုက္ပီးပါးစပ္ထဲထည့္လ္ိုက္ရင္းေျပာလာသည္..
ဟုတ္ပါတယ္..မနက္ေစာေစာစီးစီးသူမ်ားအိမ္ကိုေရာက္လာပီးခပ္တည္တည္နဲ႔breakfast၀င္စားေနတဲ့သူ႔သူငယ္ခ်င္းေခြးေကာင္ႏွစ္ေကာင္ပါ..
"ေနပါၪီး..မင္းတို႔အခုအခ်ိန္မွာစား၀င္ေသးတာလား.."
"ဟမ္..ဘာကိုလဲ.."
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြကိုနားရင္းအုပ္ခ်င္စိတ္ကိုႀကိတ္မိွတ္ၿမိဳသိပ္လိုက္ရင္း..
"မင္းတို႔အေဖငါ့ကို ေျဖရွင္းခ်က္ေလးမ်ားမေပးခ်င္ၾကဘူးလားကြ..ဟမ္.."
"ေျဖရွင္းခ်က္?..အင္း..ေပးရမွာေပါ့..ဒါေလးအရင္စားလိုက္ၪီးမယ္.."
"Hey karen..ဒီအသားလႊာကဘယ္ကမွာထားတာလဲ..ေနာက္တစ္ခါငါ့အတြက္ပါပိုမွာထားေပးသားႀကီး.."
"Fu*k!!..လာခဲ့မင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္လံုး..အခုခ်က္ခ်င္း!..ဆက္မစားနဲ႔ေတာ့.."
တကယ္ေသာက္ေရးမပါတာေတြေျပာေနၾကတာ..သည္းခံစိတ္ေတြကဒီဂရီတစ္ခုကိုေရာက္သြားပီ..
"Ugh?Karenမင္းကလည္းကပ္စီးနည္းလိုက္တာကြာ.."
"မလာေသးဘူးလား!.."
"လာပီလာပီ.."
"ေျပာ.."
ကုတင္ေပၚမွာမ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ထိုင္ေနတဲ့ႏွစ္ေကာင္ကိုၾကည့္ကာေျပာလိုက္ေတာ့သနားစရာေကာင္းစြာေမာ့ၾကည့္လာပီး..
"Karen..အဲ့ဒါကေလ.."
"ေျပာ.."
"ဟို..ငါတို႔ကမင္းပင္ပန္းေနတာေတြေပ်ာက္သြားေအာင္လုပ္ေပးခ်င္တာပါကြာ..ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့လူကေရာက္လာပီးမင္းဖင္ေလးကိုလုပ္သြားမယ္လို႔ထင္မွာလဲကြ..."
"ငါတို႔မွားပါတယ္Karenရာ..ပီးေတာ့အဲ့ဒီလူကလည္းမင္းကိုတာ၀န္ယူမွာပါတဲ့..ဒါေပမယ့္ေလာေလာဆယ္ေတာ့အဲ့ဒီလူဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲငါတို႔လည္းမသိေသးဘူး.."
"ဟက္!မင္းတို႔ေကာင္ေတြ..ငါ..လုပ္လိုက္ရင္မေကာင္းရိွေတာ့မယ္..ထားေတာ့..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါကေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ပဲဒီေလာက္နဲ႔ဘာမျွဖစ္မသြားဘူး.."
"ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္..ေတြ့လားSinnငါေျပာသားပဲKarenကဟိုလူ႔ကိုမႀကိဳက္ပါဘူးဆိုတာ...ငါတို႔ရဲ့Karenကေယာက္်ားစစ္စစ္ကြ.."
"ေခြးေကာင္..ငါကေယာက္်ားစစ္စစ္ေပါ့ကြ.."
"ဟီး..အဲ့တာဆိုမင္းငါတို႔က္ိုစိတ္မဆိုးေတာ့ဘူးမလား..."
"ထားေတာ့..ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့မင္းတို႔ေကာင္ေတြရဲ့ဖင္ကိုစုတ္ျပတ္သြားေအာင္ကန္ပစ္မယ္.."
"Okok ေဘဘီ့သေဘာ.."
"ခ်ီးပဲ..ေဘဘီ.."
"Karenမင္းတကယ္ပဲအဆင္ေျပရဲ့လား..."
"ဟမ္..ဘာကိုလဲ.."
Simonကသူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့ပံုနဲ႔အေလးအနက္ေျပာလာေတာ့..
"ငါအဆင္ျပပါတယ္.."
"အဲ့ဒီလူနဲ႔မင္းနဲ႔တကယ္မသိဘူးလား..."
"ဟမ္..မသိ..မသိပါဘူး..အဟား..ငါကဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲကြ.."
"ေအးေလSinnမင္းကလည္းဘာေတြေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လုပ္ေနတာလဲ..."
"အင္းပါ မသိရင္လည္းပီးတာပါပဲ မင္းအဆင္ေျပရင္ပီးတာပါပဲ..ဒါေပမယ့္.."
"ဒါေပမယ့္?.."
"အဲ့ဒီလူကေတာ့မင္းကိုအလြတ္ေပးမယ့္ပံုမေပၚဘူး.."
"အဟား..အလြတ္မေပးေတာ့လည္းဘာလုပ္ႏိုင္မွာမလို႔လဲ..ဒီလူေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ရဲလက္အပ္လ္ိုက္မွာေပါ့ကြ..မင္းကေတာ့ေလတကယ္မဟုတ္တာေတြေတြးပူေနျပန္ပီSinnရာ..."
"Karen.."
"ဟမ္..ေအးေလ..ဘာမွပူစရာမလိုပါဘူး.."
"ေဒါက္!ေဒါက္!သခင္ေလး"
"၀င္ခဲ့.."
အန္တီmerrieက၀တုတ္ေလးကိုေပြ့ထားကာသူတို႔နားေလ်ွာက္လာပီး..
"ဟို..သခင္ေလး..၀တုတ္ေလးကေလအစာေကြၽးတာလည္းဘာမွမစားဘူး...ၿခံထဲမွာေဆာ့ဖို႔ခ်ေပးေတာ့လည္းမေဆာ့ပဲဒန္းေပၚမွာပဲထိုင္ေနတယ္..အဲ့ဒါ..၀တုတ္ေလးမ်ားေနမေကာင္းျဖစ္ေနလားလို႔.."
သူအန္တီMerrieလက္ထဲက၀တုတ္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ကိုယ္ေတာ္ကေခါင္းေလးငံု႔ေနသည္..
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...သူဗိုက္မဆာလို႔ေနမွာပါ..ေနခ်င္သလိုေနပေလ့ေစလႊတ္ထားလိုက္..."
"ရွင္.."
"ဘာရပ္ေနတာလဲသြားေတာ့ေလ.."
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး..."
"ေနၪီး.."
"က်စ္!Simonမင္းဘာလုပ္မလို႔ေလ.."
Simonကသူ႔ေဘးနားကေနထသြားပီး၀တုတ္ေလးကိုခ်ီလိုက္ကာ..
"ရပီခမ်ားသြားေတာ့..ဒီေကာင္ေလးကိုကြၽန္ေတာ္တို႔ေခၚထားလိုက္မယ္.."
Aunty merrieကသူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာေတာ့သူေခါင္းသာၿငိမ့္ျပလိုက္ရင္း..
"အင္း..သြားေတာ့.."
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး..."
Simonက၀တုတ္ေလးကိုခ်ီလာကာအိပ္ယာထက္ထိုင္လိုက္ပီး..
"Karenမင္းဘယ္တုန္းကေၾကာင္ေမြးထားလိုက္တာလဲ.."
"မၾကာေသးဘူး..ေပးSimonမကိုင္နဲ႔ညစ္ပတ္တယ္.."
သူSimonလက္ထဲက၀တုတ္ေလးကိုယူဖို႔လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ေခြးေကာင္ကသူ႔လက္ကိုေရွာင္လိုက္ပီး..
"ဘယ္မွာညစ္ပတ္လို႔လဲ..ဒီေလာက္ႏွင္းလံုးေလးလိုျဖဴေဖြးေနတဲ့ဟာကို.."
ထို႔ေနာက္အေမႊးျဖဴျဖဴေလးေတြကိုပါလက္နဲ႔ဖြလိုက္ပီး..
"Karenဒီေကာင္ေလးကိုမင္းမလိုခ်င္ရင္ငါ့ကိုေပးလိုက္ေလ..Jullyကအေကာင္ေလးေတြဆိုခ်စ္တတ္ေတာ့ဒီေကာင္ေလးကိုသေဘာက်မွာ.."
ဒီေခြးေကာင္!!သူဘယ္လိုမ်ားArbishရဲ့အေမႊးကိုထိရဲရတာလဲ..
Arbishမ်ားရုတ္တရက္ထကုတ္လိုက္ေလမလားလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းကိုယ္ေတာ္ကသူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းSimonရင္ခြင္ထဲမွာၿငိမ္ၿငိမ္ကုတ္ကုတ္...
Simonက၀တုတ္ေလးရဲ့နားရြက္ေလးကိုပါဆြဲၫွစ္လိုက္ပီး..
"ဘယ္လိုလဲ Karenငါ့က္ိုေပးမွာလား..မင္းလိုခ်င္တာျပန္၀ယ္ေပးမယ္ေလ.."
"မလိုဘူး.."
သူSimonရင္ခြင္ထဲက၀တုတ္ေလးကိုဆြဲေခၚလိုက္ပီးသူ႔ရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္ကာ..
"ဒီေကာင္ကအရမ္းဆိုးတယ္..ကုတ္လည္းကုတ္တတ္တယ္..မင္းျမင္တယ္မလား..အန္တီmerrieလက္ကကုတ္ရာႀကီးေလ..အဲ့တာဒီေကာင္ကုတ္ထားတာ.."
"Ugh..ဟုတ္လားဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါငါ့ညီမကအေကာင္ေလးေတြကိုဘယ္လိုထိန္းရမလဲသိပါတယ္.."
"မင္းမသိလို႔ေနာ္..ဒီေကာင္ကအရမ္းလည္းညစ္ပတ္ေသးတယ္...ေရလည္းမခ်ိဳးဘူး..အစာခြက္ေတြကိုလည္းေမွာက္ပစ္ေသးတယ္..ပီးေတာ့.."
"ေတာ္..ေတာ္ပါပီကြာ..ငါမယူေတာ့ပါဘူး..ဒါနဲ႔အဲ့ေလာက္ဆိုးတဲ့ေကာင္ကိုမင္းဘာလို႔ေမြးထားေသးလဲ.."
သူ၀တုတ္ေလးရဲ့အေမႊးႏုေလးေတြကိုဖြလိုက္ရင္း..
"ahaa..ဒီတိုင္း..တျခားသူေတြဒုကၡေရာက္မွာစိုးလို႔.."
"LOL..ဟုတ္ပါပီကရုဏာရွင္ႀကီးရယ္.."
"အဟား..ဒါနဲ႔မင္းတို႔ေကာင္ေတြမျပန္ၾကေသးဘူးလား.."
"ဘာလဲ မင္းကငါတို႔ကိုႏွင္ထုတ္ေနတာလား.."
"ဟုတ္တယ္.."
"ေခြးေကာင္..ကဲျပန္ေတာ့မယ္အဲ့ဒါဆိုလည္း.."
"ေဟး..စတာပါကြမင္းတို႔ကလည္း.."
"အဟား..သိပါတယ္..ငါတို႔လည္းသြားစရာရိွေသးလို႔.."
"ေအးပါ..ေကာင္းေကာင္းျပန္ၾက..ေနာက္မွေတြ့မယ္.."
"OK..Bye karen.."
ထို႔ေနာက္သူ႔ရင္ခြင္ထဲက၀တုတ္ေလးကိုၾကည့္လာပီး..
"သြားပီေကာင္ေလး..မင္းသခင္ကမင္းကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္သိလား...ငါေတာင္းတာေတာင္မေပးခ်င္ဘူး..."
"ေခြးေကာင္!ေပါက္ကရေတြ..သြားမွာျဖင့္သြားေတာ့.."
"အဟား..okokသြားပီ.."
"တကယ့္ခ်ီးထုပ္ေတြ..."
ဟိုေကာင္ေတျြပန္သြားေတာ့သူ႔ရင္ခြင္ထဲက၀တုတ္ေလးကရုတ္တရက္ခုန္ဆင္းသြားပီးတံခါးနားကိုထြက္သြားသည္..
တံခါးကမပိတ္ထားတာေၾကာင့္ခပ္ဟဟပြင့္ေနတဲ့အေပါက္ေလးက္ိုလက္နဲ႔တြန္းပီးအျပင္ဘက္ကို
မရရေအာင္ထြက္သြားသည္...
[=_=]]??
ေနပါၪီး..သူအခုပလစ္ခံလိုက္ရတာလား???
YOU ARE READING
Reader samaတို့ကျေးဇူးပြု၍nameလေးစဥ်းစားပေးကြပါ❤
РазноеFic nameလေးအတိုင်းပါပဲ ဖတ်ပီးရင် nameလေးကူပီးစဥ်းစားပေးကြပါဦး... အဟား..စတာပါ.. လိုက်ပါစီးမျောပေးကြပါဦး.❤️ ဖတ်ရှုပေးတဲ့သူအားလုံးကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်.. [တကယ်လို့Fic nameလေးစဥ်းစားမိရင်လည်းပြောလို့ရတယ်နော်٩(๑'3｀๑)۶❤️] Fic nameေလးအတိုင္းပါပဲ ဖတ္ပ...
