Reader samaတို့ကျေးဇူးပြု၍nameလေးစဥ်းစားပေးကြပါ❤

Ep~7 Zawgyi

လေရာင္ကေက်ာက္စိမ္းသဖြယ္ၾကည္လင္ေနတဲ့အသားအရည္ေပၚျဖာက်ေနသည္..
စစ္နတ္ဘုရားတစ္ပါးရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကအၾကည့္မလႊဲႏိုင္ေအာင္ရင္သပ္ရႈေမာစရာေကာင္းလွသည္..
အဆီပိုမရိွက်စ္လစ္ေနတဲ့၀မ္းဗိုက္သား...
ေသသပ္စြာထုဆစ္ထားတဲ့လက္ရာေျမာက္ႂကြက္သားေတြဟာလည္းအေျမႇာင္းေျမႇာင္း..
ခါးစပ္နားမွာရိွတဲ့ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါးအမာရြတ္ဟာလည္း..တိုင္းျပည္အတြက္မည္မ်ွစြန္႔လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္းေဖာ္ျပေနတဲ့ဂုဏ္ယူစရာျပယုဒ္..
က်စ္လ်စ္ေတာင့္တင္းပီးရွည္လ်ားသန္မာတဲ့ေျခေထာက္..ပီးေတာ့..စစ္နတ္ဘုရားတစ္ပါးရဲ့ဂုဏ္ရည္နဲ႔အညီစံခ်ိန္ျပည့္၀လြန္းေနပါေသာေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္း...
ေငြမွင္ေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္ေတြဟာလူးလြင့္ေနပီး..
စူးရဲေနတဲ့ဇာမဏီမ်က္၀န္းေတြဟာလည္းညအေမွာင္ေအာက္မွာေတာက္ပေနသည္..
နီေစြးေစြးႏႈတ္ခမ္းကအထက္ကိုေကာ့ၫြတ္သြားပီးအာရံုမလႊဲႏိုင္စရာအၿပံဳးကိုခ်ိတ္ဆြဲထားသည္..
"Karen..ေမာင္မင္းေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ..ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့၀တ္ရံုေတာ္ကိုဖြက္ထားတယ္.."
*****************************
ေနရာအႏွံ႔ရွာပီးတဲ့ေနာက္မွာဗီဒိုထဲမွာခ်ိတ္ထားတဲ့သူ႔ရဲ့၀တ္ရံုေတာ္ကိုေတြ့လိုက္ရတယ္..
၀တ္ဆင္ပီးတဲ့ေနာက္မွာေလ​ေအးေတြစိတ္ရိွလက္ရိွ၀င္ေရာက္ေနတဲ့မွန္ျပတင္းေပါက္က္ိုပိတ္လိုက္ပီး အိပ္ယာေပၚမွာ၀င္လွဲလိုက္တယ္..
ပီးေတာ့ ညစဥ္ညတိုင္းျပဳလုပ္ေနၾကအတိုင္းအိပ္စက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲကိုထည့္ပီးဖက္ထားလိုက္တယ္...
နဖူးေလးထက္ကိုအနမ္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေႁခြလိုက္ပီးေတာ့ေပါ့...
*************************************
တီ📲📲📲
မ်က္ႏွာေပၚျဖာက်ေနတဲ့ေနေရာင္ကိုလက္နဲ႔ကာလိုက္ပီးထလိုက္ကာျမည္ေနတဲ့Phကိုလိုက္ရွာလိုက္သည္..
"Hello.."
"Hello Karen..မင္းေက်ာင္းမလာဘူးလား.."
သူအိပ္ယာထက္ကေနတိုင္ကပ္နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉နာရီ..
"အင္း..ငါဒီေန့အတန္းမတက္ေတာ့ဘူး.."
"Karen..စာေမးပြဲေျဖဖို႔တစ္ပတ္ပဲလိုေတာ့တာေနာ္.."
သူတစ္ခ်က္သန္းလိုက္ပီးမွ..
"ငါသိတယ္.."
"Karen...မင္းဘာလို႔အဲ့ဒီလိုလုပ္ေနရတာလဲ..အရင္တစ္ေခါက္စာေမးပြဲမွာလည္းမင္းက်ထားေသးတယ္ေလ.."
"အင္း..." "၀တုတ္ေလးထေတာ့.."
သူErenကိုျပန္ေျဖရင္းလံုးလံုးေလးအိပ္ေနေသးတဲ့၀တုတ္ေလးနားတိုးသြားလိုက္သည္..
"Karen..ငါဆရာလုပ္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..ဒါေပမယ့္ မင္းဒီလိုပံုစံနဲ႔ဆို.."
"ဒါပဲ Eren..ငါသြားစရာရိွေသးလို႔မင္းေျပာစရာရိွေသးရင္ ေနာက္မွphဆက္လိုက္ေတာ့.."
တတီတီျမည္ကာက်သြားပီျဖစ္တဲ့Phကိုၾကည့္ရင္း..
"Karen..ဒီေကာင္ေလးဟာေလ.."
အလြတ္ျဖစ္ေနတဲ့Karenထိုင္တဲ့ခံုဘက္ကိုသူတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ပီးအတန္းတက္ခ်င္စိတ္လည္းမရိွေတာ့တာမို႔ ခံုေပၚကလြယ္အိတ္ကိုေကာက္လြယ္လိုက္ပီးအခန္းအျပင္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္...
"woahhh...မိုက္တယ္..ေနာက္တစ္ေခါက္ ေနာက္တစ္ေခါက္.."
"ထပ္လုပ္ျပပါၪီး..."
"ေတာ္လိုက္တာ...ဒီလိုမ်က္လွည့္မ်ိဳးတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး..."
"ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔အဲ့ေလာက္ေတာ္တာ...heyခမ်ားဆရာကဘယ္သူလဲ.."
ဆူညံေနတဲ့လူအုပ္ႀကီးရဲ့အလယ္မွာရပ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္..
အသက္အရြယ္အားျဖင့္၂၄ ၂၅ခန္႔သာရိွေသးပံုေပၚသည္..
ေငြေရာင္ဆံႏြယ္ေတြကိုအထက္ကိုလွန္တင္ထားတာေၾကာင့္ရွင္းလင္းေျပျပစ္ေနတဲ့နဖူးျပင္ကိုအထင္းသားျမင္ေနရသည္..
တိက်ျပတ္သားတဲ့မ်က္ခံုးထင္းထင္း ေရႊေရာင္အနားကြပ္ထားတဲ့မ်က္္မွန္ေအာက္ကစူးရွေနတဲ့အစိမ္းေရာင္မ်က္၀န္း...
မာနႀကီးပီးအထက္စီးဆန္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကအထက္ကိုေကာ့ၫြတ္ေနသည္...
တကိုယ္လံုးအနက္ေရာင္အတိ၀တ္ထားပီးရွည္လ်ားတဲ့အရပ္ကလူအုပ္ၾကားထဲမွာထင္းထြက္ေနသည္..
ထိုလူကေမးလိုက္တဲ့သူထံကိုအၾကည့္တစ္ခ်က္ေတာင္မပို႔ပဲ..
"မရိွဘူး.."
ထိုအသံကၾသရွရွနဲ႔ေအးစက္စက္..
ထို႔ေနာက္သူလုပ္စရာရိွတာဆက္လုပ္ေနသည္...
မီးပန္းေတြကဖြာခနဲဖြာခနဲထြက္သြားပီး..ထိုမီးေတာက္ေတြၾကားထဲကေနယုန္ျဖဴေလးတစ္ေကာင္ထြက္လာသည္..
"မဟုတ္ေသးဘူး.."
ထိုလူကတိုးတိုးေရရြတ္လိုက္ပီးမ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ႀကံဳ႔သြားသည္..
ထို႔ေနာက္မီးပြားေတြကေနႏွင္းစက္ေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားပီး...ယုန္ေလးႏွစ္ေကာင္ထပ္ထြက္လာသည္..
"မဟုတ္ေသးဘူး..လြဲေနတယ္..လြဲေနတုန္းပဲ.."
သူ႔ဟာသူအလုပ္ရႈပ္ေနပံုရတဲ့ထိုလူေၾကာင့္လူေတြကလည္းဘာမွထပ္မေမးေတာ့ဘဲထြက္သြားေတာ့သည္..
"ဘာလို႔မရတာလဲ.."
မဟုတ္မွအသက္ႀကီးလာလို႔မ်ားသူ႔ရဲ့အစြမ္းေတြေလ်ာ့ကုန္တာလား..
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး...သူ႔အသက္ကအခုမွ၆၀၀ေက်ာ္ပဲရိွေသးတာပါ..
"Hey...ေဟ့လူ..ဒီမွာ.."
သူေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေတြနဲ႔ေကာင္ေလး..မ်က္ႏွာထက္ကအၿပံဳးေလးေတြကေနေရာင္ျခည္လိုပဲေနြးေထြးလွသည္..
"ဟုတ္သားပဲ..သူလိုေနတာ ေရႊအိုေရာင္ငွက္ေမႊး.."
အေျဖရသြား​တာေၾကာင့္သူ႔စိတ္ကၾကည္လာပီးသူ႔ထံလာေနေသာေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ကာ..
"ေျပာ.."
"ဒီမွာ..ခမ်ား ဒီမ်က္လွည့္ကိုဘယ္ကသင္ထားတာလဲ.."
"မ်က္လွည့္?.."
"အင္းေလ..မီးပြားေတြေရာႏွင္းစက္ေတြေရာ ကြၽန္ေတာ့္တစ္သက္မွာအဲ့ေလာက္ထူးဆန္းတဲ့မ်က္လွည့္မ်ိဳးတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး.."
ထိုေကာင္ေလးကရႊန္းစိုေတာက္ပေနပီးအထင္ႀကီးေလးစားတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔သူ႔ကိုၾကည့္လာသည္..
သူအနည္းငယ္ေက်နပ္သြားသလိုခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္
"အင္း..မင္းထပ္ၾကည့္ခ်င္ေသးလား.."
"ခမ်ားကထပ္ျပေပးမွာလား.."
"အင္း မင္းၾကည့္ခ်င္ရင္ေပါ့.."
"ကြၽန္ေတာ္အတန္းခ်ိန္ရိွေသးတယ္..ဒီလိုလုပ္ခမ်ားကဒီနားမွာအၿမဲေနတာလား..ေနာက္ေန့ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚပီးခမ်ားဆီကိုလာခဲ့မယ္.."
Karenလည္းဒီလိုမ်က္လွည့္ကိုျမင္ဖူးမွာမဟုတ္ဖူး..အံ့ၾသေပ်ာ္ရႊင္ေနမယ့္Karenရဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုစဥ္းစားမိေတာ့သူ႔ရင္ေတြေတာင္ခုန္သြားရသည္..
"ဟက္!ငါကမင္းကိုအခြင့္အေရးေပးတာကိုေတာင္ မင္းကမလိုခ်င္ဘဲ ေနာက္ေန့ဆိုတဲ့စကားကိုငါ့ေရ႔ွမွာလာေျပာရဲတယ္.."
"ဟမ္??.."
ထိုလူကသူ႔ကိုလွည့္မၾကည့္ပဲလမ္းၾကားထဲကို၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္..
"ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတဲ့လူပဲ...ဒါဆိုKarenဒီမ်က္လွည့္ကိုၾကည့္လို႔မရေတာ့ဘူးေပါ့.."
********************************
မနက္ကErenနဲ႔phေျပာပီးေတာ့ သူေရခ်ိဳးပီးတာနဲ႔ marketကိုသြားပီး လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြ၀ယ္ခဲ့လိုက္သည္...
မီးဖိုခန္းထဲကစားပြဲထက္မွာတင္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္လိုက္ကာ..
"Baking powder Milk..egg...Sugar..water...salt ပီးေတာ့..."
"အင္းအကုန္စံုပီ.."
ထို႔ေနာက္ph screenကိုဖြင့္လိုက္ကာမနက္ကdownloadဆြဲထားတဲ့မုန္႔လုပ္နည္းကိုၾကည့္လိုက္သည္..
ဒီေန့က၀တုတ္ေလးအိမ္မွာေရာက္တာတစ္လျပည့္တဲ့ေန့..
အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔သူကိုယ္တိုင္၀တုတ္ေလးအတြက္ကိတ္မုန္႔လုပ္ေပးမလို႔ျပင္ဆင္ေနျခင္းျဖစ္သည္..
"လုပ္နည္းကအဆင္ေျပသားပဲ.."
***************************
သူကိတ္လုပ္ပီးတဲ့ေနာက္မွာ၀ယ္လာတဲ့ေရာင္စံုcandleေလးေတြကိုကိတ္ေပၚမွာစိုက္လိုက္သည္..
"အင္း..အကုန္ပီးပီ.."
သူကိတ္မုန္႔ကိုယူလာပီးအခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ၀တုတ္ေလးကျပတင္းေပါက္နားမွာထိုင္ပီးေနပူဆာလႈံေနသည္..
ျဖာက်ေနတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႏွင္းလံုးေလးထိုင္ေနတဲ့ျမင္ကြင္းကအေတာ္ေလးခ်စ္စရာေကာင္းပံုေပၚေနသည္..
(ဧကရာဇ္ArbishကGong..ဧကရာဇ္Arbishက
Gong...ဖတ္ရင္းနဲ႔ေမ့သြားမွာစိုးလို႔(><❤️))
"၀တုတ္ေလး.."
သူေခၚလိုက္ေတာ့ေခါင္းေလးေစာင္းပီးသူ႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္..
"ဒီမွာလာၾကည့္လွည့္ ငါမင္းအတြက္ဘာလုပ္ထားလည္းဆိုတာ"
၀တုတ္ေလးကအိပ္ယာေပၚတက္လာပီး သူယူလာတဲ့ကိတ္မုန္႔ကိုျမင္သြားေတာ့သူ႔ရင္ခြင္ထဲကိုေခါင္းေလးတိုးပီး၀င္လာသည္..
"၀တုတ္ေလး..ဘာလဲစိတ္လႈပ္ရွားသြားပီလား.."
"ဒီေန့ကမင္းငါ့အိမ္မွာေရာက္တာ၁လျပည့္..အဲ့တာေၾကာင့္မင္းအတြက္ငါကိုယ္တိုင္ကိတ္မုန္႔လုပ္ေပးထားတာ.."
"မင္းႀကိဳက္တဲ့ႏို႔ေတြေရာ ၾကက္ဥေတြေရာအမ်ားႀကီးထည့္ေပးထားတယ္.."
ထို႔ေနာက္ရင္ခြင္ထဲက၀တုတ္ေလးရဲ့အေမႊးေလးကိုဖြလိုက္ပီး..
"၀တုတ္ေလး မင္းေမြးေန့မွာဘာလိုခ်င္လဲ.."
"ေျမႇာင္.."
"အဟား..ထားေတာ့မင္းကငါေျပာတာကိုဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ..ေနာက္ေန့က်မွမင္းအတြက္၀က္ေပါင္ေျခာက္ေတြအမ်ားႀကီး၀ယ္ထားလိုက္မယ္.."
"သြားျမည္းၾကည့္လိုက္ၪီး ၀တုတ္ေလး..ငါေခြၽးေတြနဲ႔နည္းနည္းေနရတာအဆင္မေျပျဖစ္ေနလို႔ေရခ်ိဳးလိုက္ၪီးမယ္.."
သူ၀တုတ္ေလးကိုအိပ္ယာေပၚခ်ေပးပီးေရအရင္ခ်ိဳးဖို႔ျပင္လိုက္သည္..
ဒီေန့မုန္႔လုပ္ေနတာနဲ႔တင္တစ္ေနကုန္သြားသည္..
အ၀တ္ဗီဒိုကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ဟိုေန့ကသူခ်ိတ္ထားခဲ့တဲ့၀တ္စံုကမရိွေတာ့..
"ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ..."
ပထမတစ္ေခါက္ကသူစိမ္းတစ္ေယာက္ကသူ႔အခန္းထဲထိလာပီးေရခ်ိဳးသြားတယ္..
အခုက်ေတာ့လည္းသူထားခဲ့တဲ့၀တ္စံုကေပ်ာက္သြားျပန္ပီ...
ဘာေတျြဖစ္ေနတာလဲ..တစ္ခုခုေတာ့ထူးဆန္းတာျဖစ္ေနပီ..
CCTVေတြကိုတစ္အိမ္လံုးမွာတပ္ထားေပမယ့္ သူ႔အခန္းတစ္ခုထဲမတပ္ထားတာျဖစ္သည္..
သူကလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရတာသေဘာက်တာမို႔CCTVကိုသူ႔အခန္းထဲမတပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္..
ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ထိုသူကသူ႔အခန္းထဲ၀င္ဖို႔ဆိုရင္တစ္အိမ္လံုးမွာရိွတဲCCTVေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ရမွာပဲေလ..
ဒါမွမဟုတ္ျပတင္းေပါက္ကေနတက္လာတာလား..
သူေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတဲ့ မွန္ျပတင္းေပါက္နားသြားပီးေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္..
မျဖစ္ႏိုင္..ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္..သူ႔အခန္းကအေပၚဆံုးအထပ္ျဖစ္တဲ့ေလးထပ္ေျမာက္မွာ..
ဒီေလာက္အျမင့္နဲ႔ထိုသူကူးသြားကူးလာလုပ္ေနဖို႔ဆိုတာလြယ္မွာမဟုတ္ေပ...
ပီးေတာ့ထိုသို႔တက္ႏိုင္တယ္ဆိုၪီးေတာ့ၿခံထဲမွာလည္းCCTVေတြရိွေသးတာမို႔ အလြယ္တကူေတာ့ျဖတ္ေက်ာ္သြားလို႔မရေပ..
ဒါဆိုျဖစ္ႏိုင္တာကထိုသူကနဂိုကတည္းကသူ႔အိမ္မွာရိွတဲ့သူ..
ဒါေပမယ့္ဘယ္သူကမ်ားအဲ့ေလာက္ရဲတင္းရတာလဲ..ပီးေတာ့တစ္ခါေတာင္မဟုတ္ဖူး..ႏွစ္ခါ..
ထားေတာ့ေရခ်ိဳးပီးတာနဲ႔CCTVေတြကိုသြားစစ္လိုက္မယ္..
***********************************
အိပ္ယာထက္ကကိတ္မုန္႔ကိုၾကည့္လိုက္ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားသူကိုၾကည့္လိုက္နဲ႔သူ႔ေခါင္းထဲမွာအေတြးေပါင္းစံု၀င္ေရာက္ေနသည္..
မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုဟာသူ႔ကိုေလွာင္ေျပာင္ေနဟန္တဒုတ္ဒုတ္ဆူညံကာေအာ္ဟစ္ေနသည္...
"ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့ႏွလံုးသားထဲကအမည္မသိတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကထူးဆန္းေနတယ္.."
စစ္ပြဲအလီလီဆင္ႏႊဲခဲ့ရခ်ိန္မွာေတာင္တည္ၿငိမ္ေနႏိုင္ခဲ့တဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုဟာအခုေတာ့တဒုတ္ဒုတ္ခုန္ျမည္ေနသည္..
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာတရားေတြ ေနြးေထြးမႈေတြမရိွပဲ အၿမဲတမ္းေအးစက္ေနပီးသတ္ျဖတ္ျခင္းေတြနဲ႔သာျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တဲ့ေက်ာက္စိမ္းႏွလံုးသားကအခုေတာ့သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းခံစားခ်က္ေတြစိမ့္၀င္ယိုဖိတ္ေနသည္...
Karen...ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့ႏွလံုးသားဟာထိုေကာင္ေလးထံပါးက်ရႈံးသြားခဲ့ရေလပီ...
********************************
ဒီေန့တေနကုန္သူအျပင္မွာပဲေလ်ွာက္သြားေနမိသည္..
Karenအတန္းမတက္တာမို႔သူလည္းတက္ခ်င္စိတ္မရိွ..
ရုပ္ရွင္တစ္ကားပီးေအာင္ၾကည့္ပီးတဲ့ေနာက္မွာအျပင္မွာထြက္လည္ရတာၿငီးေငြ့သြားပီျဖစ္တာမို႔အိမ္ျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္..
သူကားထဲ၀င္ခါနီးမွာမ်က္လံုးေထာင့္မွာျမင္လိုက္ရတဲ့ရင္းႏွီးေနတဲ့သူ..
မနက္ကသူေတြ့ခဲ့တဲ့ၾကည့္ေကာင္းလြန္းတဲ့ရုပ္ရည္ပိုင္ရွင္မ်က္လွည့္ဆရာ..
ထိုလူကေတာ့သူ႔ကိုျမင္ပံုမရ..မ်က္ေမွာင္ကိုသာႀကံဳ႔ထားရင္းတစ္ခုခုကိုသည္းႀကီးမည္းႀကီးေရရြတ္ေနသည္...
သူဖြင့္လက္စကားတံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ရင္းထိုသူ႔ထံေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္...
"Hila..badan guuris pota mafii.."
"က်စ္!မဟုတ္ေသးဘူး.."
"Hila...badan guuris posa pota mafii.."
"ဘာလို႔အခုထိမရေသးတာလဲ.."
သူေရႊအိုေရာင္ငွက္ေမႊးလည္းရထားပါပီ..
ဒါမွမဟုတ္ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္ေမႊးလား..ဒီလိုမွန္းသိမနက္ကေတြ့တဲ့ကေလးဆီကႏႈတ္ယူထားလိုက္ပါတယ္..
"ခမ်ားနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ထပ္ေတြ့ျပန္ပီေနာ္.."
အသံပိုင္ရွင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သူမနက္ကေတြ့ခဲ့တဲ့ကေလး..
အနည္းဆံုးေတာ့ကံတရားကသူ႔ကိုပစ္မထားဘူးပဲ..
သူထိုေကာင္ေလးထံသြားလိုက္ပီးေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေတြဆီကိုလက္လွမ္းလိုက္ေတာ့လမ္းတစ္၀က္မွာတင္သူ႔လက္ကထိုကေလးထံကဖမ္းကိုင္ျခင္းခံလိုက္ရသည္..
"မင္း..ဘာလုပ္တာလဲ..ဖယ္.."
ထိုေကာင္ေလးကမခ်ိဳမခ်ဥ္ၿပံဳးလိုက္ပီးသူ႔လက္ကိုလႊတ္မေပးေသးပဲ..
"ဒီမွာ အကိုႀကီး..နည္းနည္းေလးေတာ့မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ မထင္ဘူးလား..ခမ်ားကလည္းကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ေခါင္းကိုဘလိုင္းႀကီးလာထိဖို႔လုပ္ေသးတယ္..အခုေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ပီးရန္ရွာေနေသးတယ္.."
ၿပံဳးစစနဲ႔သူ႔ကိုေျပာေနတဲ့ေကာင္ေလး..
ဘယ္သူကသတၲိေတြေပးထားလို႔မ်ားသူ႔ကိုအခုလိုျပန္ေျပာရဲေနရတာလဲ..စစ္ဧကရာဇ္Arbishကိုေတာင္မွက်ိန္စာတိုက္ခဲ့တဲ့သူ႔ကိုမ်ားမ​ေလးမစားနဲ႔..
ထိုေကာင္ေလးလက္ထဲကသူ႔လက္ကိုရုန္းထြက္လိုက္ပီး.မ်က္မွန္ကိုင္းကိုပင့္တင္လိုက္ကာေအးစက္စက္စိုက္ၾကည့္လိုက္ပီး..
"ကေလး..ကိုယ္ကမင္းဆီကဆံပင္ေလးတစ္ပင္ေလာက္ယူခ်င္ယံုပါ..အခုလိုလုပ္တာကသိပ္ကိုရိုင္းျပလြန္းတယ္"
ထိုေကာင္ေလးကအံ့ၾသသြားတဲ့ပံုစံျဖစ္သြားပီးေနာက္မွာဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေတာ့သည္..
ေန၀င္ခါနီးအလင္းေရာင္ျဖျဖကထိုေကာင္ေလးအေပၚမွာျဖာက်ေနသည္..
ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေတြဟာလူးလြင့္ေနပီးေခ်ာေမာတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုေဖာ္ျပေနသည္
ႏွာတံစင္းစင္း..သြားတန္းျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ အနည္းငယ္ၿပံဳးယံုေလးနဲ႔ေတာင္ေပၚလာတတ္တဲ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြကအခုလိုရယ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ပိုပီးထင္းလင္းေနပီးရုန္းထြက္မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္တြယ္ၿငိယစ္မူးစရာေကာင္းလြန္းလွသည္
ထိုေကာင္ေလးကအားရေအာင္ရယ္ပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာသူ႔ကိုၾကည့္လာပီး..
"အကိုႀကီး အဲ့လိုအတည္ေပါက္ႀကီးနဲ႔မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ.."
သူ႔ကိုရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ထိုခပ္ေခ်ာေခ်ာအကိုႀကီးေၾကာင့္သူမ်က္ႏွာပိုးသတ္လိုက္ရင္း..
"တကယ္ႀကီးလား..ေကာင္းပီေလ ကြၽန္ေတာ္ခမ်ားကိုေပးမယ္.."
"ဒါေပမယ့္..ခမ်ားကြၽန္ေတာ့္အတြက္တစ္ခုလုပ္ေပးရမယ္.."
Giyanoဆိုတဲ့သူ႔ကိုဘယ္သူကမွအခုလိုမ်ိဳးအေပးအယူကိစၥမေတာင္းဆိုရဲဘူး..ဒီကေလးကသိပ္ကိုရဲတင္းလြန္းေနပီ..
"ခမ်ားကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာတစ္ပတ္တိတိလိုက္ေနေပး.."
"ဘာေျပာလိုက္တယ္.."
"ကြၽန္ေတာ္တကယ္ေျပာတာ..ခမ်ားကဘယ္ေလာက္အစြမ္းထက္လဲဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိတယ္..အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းနည္းနည္းေလာက္သင္ေပးပါလား.."
"အဟက္!ကိုယ့္ကိုကိုယ္အထင္ႀကီးလြန္းေနတဲ့ကေလးပဲ..ကိုယ္ကဒီဆံပင္ကိုမင္းတစ္ေယာက္တည္းဆီကရႏိုင္တယ္လို႔မ်ားထင္ထားေလသလား.."
"မဟုတ္ပါဘူး..ကြၽန္ေတာ္ခမ်ားကိုေတာင္းဆိုေနတာပါ..အၾကပ္ကိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး..ခမ်ားကတကယ္ကိုမိုက္လြန္းတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ခမ်ားဆီကနည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္သင္ခ်င္ယံုေလးပါ.."
"ထားပါ..ခမ်ားကမလိုက္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္းရပါတယ္.."
ထို႔ေနာက္ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ကိုသူ႔ဟာသူႏႈတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာကတစ္ခ်က္ရႈံ႔သြားပီးမွသူ႔ထံေပးလာကာ..
"ခမ်ားအတြက္.."
"က်စ္!ထားေတာ့ ငါမင္းအိမ္ကိုလိုက္ခဲ့ေပးမယ္..တပတ္ပဲေနာ္.."
"ဟမ္..တကယ္လား.."
"မင္းမလိုက္ေစခ်င္ရင္..."
ထိုေကာင္ေလးကသူ႔ရဲ့လက္ေမာင္းကိုရုတ္တရက္ဆြဲကိုင္လိုက္ပီး..
"မဟုတ္ဖူး..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..အကိုႀကီး.."
သူရဲတင္းလြန္းတဲ့ေကာင္ေလးကိုလစ္လ်ူရႈလိုက္ရင္း...
"သြားမယ္.."
"အင္း..ဒါနဲ႔အစ္ကိုႀကီးအသက္ဘယ္ေလာက္လဲ.."
"၆၀၀.."
"အဟား...မထင္ရဘူးခမ်ားကေနာက္တတ္တာပဲ.."
"မင္းေတာ္ေတာ္စကားမ်ားတဲ့ကေလးပဲ.."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..ဒါေပမယ့္အကိုႀကီး ကြၽန္ေတာ္ကကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္..၁၈ႏွစ္ျပည့္ပီးပီ.."
"အဟက္!"
"တကယ္ေျပာတာ.."