Reader samaတို့ကျေးဇူးပြု၍nameလေးစဥ်းစားပေးကြပါ❤

Ep~9 Zawgyi

ph screenကိုသာမမိွတ္မသုန္စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလး...
ေနေရာင္ျခည္ေနြးေနြးေအာက္မွာ ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေတြဟာလြင့္လူးေနသည္..
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ပါးျပင္ထက္ကပါးခ်ိဳင့္ေလးကေပ်ာက္ဆံုးေနပီးထိုအစားစိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ေနတဲ့မ်က္၀န္းတစ္စံုကိုသာလ်ွင္ျမင္ေနရသည္..
တစ္ပတ္...တစ္ပတ္တိတိသူထိုေကာင္ေလးအိမ္မွာလိုက္ေနခဲ့ပီး..ဒီေန့ကသူဒီအိမ္ကထြက္သြားရမယ့္ေန့..
Ph screenထက္ကအၾကည့္မလႊဲေသးတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ပီး..
"ေကာင္ေလး...ကိုယ္သြားေတာ့မယ္.."
"ဟမ္?...အာ sry ကြၽန္ေတာ္ခမ်ားကိုေမ့သြားတယ္.."
ေကာင္ေလးကသူ႔ကိုၿပံဳးျပလာေတာ့ႏွလံုးသားထဲကိုငွက္ေမႊးေလးနဲ႔တို႔လိုက္သလိုမ်ိဳးယားယံလာသည္..
က်စ္!သူကအသက္600ေတာင္ေက်ာ္ေနတဲ့စုန္းတစ္ေယာက္ပါ..သူ႔ရဲ့အစြမ္းေတြကိုဟိုးအရင္ကေရာအခုထိပါဘယ္သူမွယွဥ္ႏိုင္စြမ္းမရိွခဲ့ဘူး..
ဒီေကာင္ေလးကဘယ္လိုက်ိန္စာမႏၲန္ေတြကိုသံုးထားလို႔မ်ားဒီေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္တိုင္းသူ႔ႏွလံုးသားေလးကတဒုတ္ဒုတ္ခုန္လာရတာလဲ...
ေကာင္ေလးကPhေလးကိုလႈပ္ျပလာရင္း..
"Karenေလ..ကြၽန္ေတာ္သူ႔phကိုေစာင့္ေနတာ..ခမ်ားသင္ေပးထားတဲ့မ်က္လွည့္ေတြကိုကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုျပမလို႔..သူေပ်ာ္သြားမွာေသခ်ာတယ္..အဟား..ဒါေပမယ့္ သူေမ့ေနတယ္ထင္တယ္..2နာရီေတာင္ရိွသြားပီ သူေရာက္မလာေသးဘူး.."
ဟုတ္တယ္..ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာသူသိလာရတာတစ္ခုရိွတယ္..ပီးေတာ့ထပ္တလဲလဲၾကားေနရတဲ့အမည္နာမတစ္ခုလည္းရိွတယ္..
Karenတဲ့...
Karenဆိုတဲ့ေကာင္ေလးအေပၚထားတဲ့ထိုေကာင္ေလးရဲ့ေမတၲာေတြကိုသူအတိုင္းသားျမင္ေနရတယ္..
မနက္စာစားပီဆိုရင္လည္းထိုေကာင္ေလးေျပာတဲ့စကားကKarenကဘာႀကိဳက္တတ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး...
တစ္ခါကသူစင္ေပၚမွာအစီအရီတင္ထားတဲ့ဆုတံဆိပ္ေလးေတြကိုၾကည့္ေနတုန္းေကာင္ေလးကသူ႔ေဘးနားေရာက္လာပီး..သူ႔ေရ႔ွတည့္တည့္ကဒိုင္းဆုေလးကိုယူလိုက္ပီး..
"ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာအေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ကဒီဆုေလးကိုရတဲ့အခ်ိန္ပဲ.."
သူမ်က္ခံုးပင့္လိုက္ရင္း.ထိုေကာင္ေလးလက္ထဲကဒိုင္းဆုေသးေသးေလးကိုၾကည့္လိုက္သည္..
ဒီဆုေလးရတာဘယ္ေလာက္မ်ားေပ်ာ္စရာေကာင္းေနလို႔လဲ..
သူ႔ရဲ့အေတြးေတြကိုဖတ္မိတဲ့အတိုင္းေကာင္ေလးကၿပံဳးလာပီး..
"ဒီဆုေလးကိုယူတုန္းကကြၽန္ေတာ္Karenရဲ့ေဘးနားမွာပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ရပ္ေနခြင့္ရခဲ့တယ္..."
အၿပံဳးေတြကသိပ္ကိုခ်ိဳလြန္းလို႔ပုရြက္ဆိတ္တက္မွာေတာင္စိုးရတယ္...
သူနဲ႔ေလ့က်င့္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာဆိုရင္လည္းဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းပန္း..အၿမဲတမ္းၿပံဳးေနပီးသူေျပာတဲ့စကားက..Karenေပ်ာ္ရင္ရပီတဲ့..
အဟား!ဘယ္ေလာက္ေတာင္သိသာထင္ရွားလြန္းေနတဲ့ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ေမတၲာေတြလဲ.
"ကိုယ္သြားပီ.."
"အင္း..ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ.."
တီ📲
ျမည္လာတဲ့phကိုၾကည့္လိုက္ရင္းထိုေကာင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာထက္မွာအၿပံဳးေလးေပၚလာသည္..
"ခဏ.."
"Hello Karen..."
သူphေျပာေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုေက်ာခိုင္းလိုက္ပီးထြက္လာခဲ့လိုက္သည္...
နာလိုက္တာ.....သူ႔ရဲ့ႏွလံုးသားကဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိနာေနရတာလဲ..
အစြမ္းေတြေလ်ာ့လာလို႔ထင္ပါရဲ့...
Huuriေတာင္ထိပ္ကိုျပန္ေတာ့မယ္...ေနာက္တစ္ခါသူHuuriေတာင္ထိပ္ကထြက္လာတဲ့အခါက်ရင္10ႏွစ္..ဒါမွမဟုတ္အႏွစ္20လည္းၾကာခ်င္ၾကာသြားႏိုင္တယ္..ဒါမွမဟုတ္သူ႔တစ္ဘ၀လံုးဒီေနရာကိုျပန္မလာေတာ့တာလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္...
"အင္း...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့....အဟား..ငါအဆင္ေျပပါတယ္..ငါလည္းတကယ္ေတာ့ဒီေန့လုပ္စရာေတြရိွေနတာနဲ႔အျပင္သြားလည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုပီးမင္းကိုေျပာမလို႔ပဲ.အင္း..ဒါပဲေနာ္Karen.."
ph screenေလးအေမွာင္က်သြားတဲ့အထိသူ႔ၾကည့္ေနမိသည္..
ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူလက္ေလ်ွာ့မွာမွမဟုတ္တာ..
"ဟုတ္သားပဲ..Giya..no"
သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ထိုလူကမရိွေတာ့ဘူး..
"အာ...မရိွေတာ့ဘူးပဲ.."
သူလိုက္ပို႔မလို႔ဟာကို ဒီလူကေတာ့မေျပာမဆိုနဲ႔ထြက္သြားပီ..
************************************
Summer Holidays~
ေနာက္ဆံုးေတာ့ေက်ာင္းသားတိုင္းေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့ေနြရာသီ​ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္လာပီ..
"Karen..မင္းပိတ္ရက္ေတြမွာဘယ္သြားဖို႔အစီအစဥ္ရိွလဲ.."
သူလြယ္အိတ္ေပၚေမွာက္အိပ္ေနရင္းမွေဘးနားေရာက္လာတဲ့Erenေၾကာင့္ပ်င္းတိပ်င္းရြဲတစ္ခ်က္သန္းလိုက္ပီးထလိုက္ကာ
"အစီအစဥ္?.."
"အင္း..Karen..တကယ္လို႔မင္းမွာဘာအစီအစဥ္မွမရိွေသးရင္ငါနဲ႔အတူတူခရီးထြက္.."
"ရိွတယ္.."
"ရိွပီးသားလား..ဒါဆိုမင္းဘယ္ကို.."
သူErenရဲ့ပခံုးကိုပုတ္လိုက္ပီး လြယ္အိတ္ေကာက္လြယ္လိုက္ကာ.
"Eren ငါသြားေတာ့မယ္..ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.."
"Karen..ဆရာေတြကေျပာစရာရိွေသးလို႔ေက်ာင္းသားေတြကိုမျပန္ခိုင္းေသးဘူးေလ..."
ေကာင္ေလးကေတာ့သူ႔ကိုလွည့္မၾကည့္ပဲေနာက္ျပန္လက္ျပကာထြက္သြားေလပီ..
****************************
သူအိမ္မျပန္ခင္marketတစ္ခ်က္၀င္ပီးခရီးထြက္ရင္လိုအပ္မယ့္ပစၥည္းေတြ၀ယ္လိုက္သည္..
[လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္ကErenနဲ႔အျပင္ထြက္ပီးေလ်ွာက္လည္မယ့္ေန့]
"Huuriေတာင္ထိပ္?.."
"အင္း.."
ထိုသူကအိပ္ယာေပၚမွာထိုင္ေနရင္းသူ႔ကိုျပန္ေျဖလာသည္..
အိပ္ယာေပၚမွာေျခေထာက္ခ်ိတ္ပီးထိုင္ေနတဲ့ထိုလူကဒီတိုင္းပဲေနတာေတာင္မျမင္ရတဲ့အရိွန္အဝါေတြဖံုးလႊမ္းေနသည္..
ေငြမွင္ေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကျဖာက်ေနပီးအၿပံဳးသဲ့သဲ့ကႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာခ်ိတ္ဆြဲထားသည္..
သူ၀န္မခံခ်င္ေပမယ့္ ထိုလူကတကယ္ႀကီးၾကည့္ေကာင္းလြန္းပီး..ေခ်ာေမာလြန္းသည္.
"အဲ့ေတာ့ ခမ်ားေျပာတာကခမ်ားကိုက်ိန္စာတိုက္သြားတဲ့စုန္းအိုႀကီးကHuuriေတာင္ထိပ္မွာေနတာလို႔လား.."
"ဒါဆိုခမ်ားသူ႔ကိုအဲ့ေနရာမွာဘာလို႔သြားမရွာတာလဲ.."
"ကိုယ္ေတာ္ရွာပီးပီ..ဒီစုန္းအိုႀကီးကကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္တာေတာ္လြန္းတယ္..ကိုယ္ေတာ္Huuriေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ဘယ္သူမွမရိွတဲ့ေတာင္အလြတ္ႀကီးကိုပဲေတြ့ခဲ့ရတယ္.."
"ဒါဆိုခမ်ားကအခုမွဘာလို႔အဲ့ေနရာကိုျပန္သြားရွာခ်င္ရတာလဲ.."
"ကိုယ္ေတာ္ဟိုေန့ကစုန္းအိုႀကီးကိုေတြ့လိုက္တယ္..."
"အင္းကြၽန္ေတာ္သိပီ..ခမ်ားေပ်ာက္သြားတဲ့ေန့ကမလား.."
"ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့Karenေလးကေတာ္လိုက္တာ.."
သူထိုရိသဲ့သဲ့လုပ္လြန္းတဲ့ဘုရင္ကိုလစ္လ်ူရႈလိုက္ပီး..
"ခမ်ားေျပာပံုအရဆိုရင္.."
"Arbish...ကိုယ္ေတာ့္ကိုArbishလို႔ေခၚဖို႔ေျပာထားတယ္ေလ.."
"ထားပါ..အဲ့ေတာ့Arbish ခမ်ားေျပာပံုအရဆိုရင္ စုန္းအိုႀကီးကဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီမွာပဲမဟုတ္ဖူးလား..ဘာကိစၥHuuriေတာင္ထိပ္ကိုသြားခ်င္ရတာလဲ.."
Arbishကၿပံဳးလိုက္ပီး..
"ကိုယ္ေတာ္အဲ့ေန့တုန္းကေတြ့ေတာ့စုန္းအိုႀကီးရဲ့ပံုကအားနည္းေနတဲ့ပံုပဲ..ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနေနသူHuuriေတာင္ထိပ္ကိုျပန္သြားမွရမယ္..Huuriေတာင္ထိပ္မွာေပါက္တဲ့ေဆးပင္ေတြကသူတို႔စုန္းမ်ိဳးႏြယ္ေတြအတြက္အာဟာရပဲ.ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္စုန္းအိုႀကီးကလတ္တေလာအတြင္းမွာေသခ်ာေပါက္Huuriေတာင္ထိပ္ကိုျပန္ရမွာပဲ...သူမေရာက္ခင္ကိုယ္ေတာ္တို႔ကHuuriေတာင္ထိပ္ကိုအရင္ေရာက္ႏွင့္ေနရမယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပီ..ဒါေပမယ့္ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္စုန္းအိုႀကီးကHuuriေတာင္ထိပ္ကိုျပန္လာမွာပဲဆိုတာသိေနရင္ခမ်ားဘာလို႔အဲ့မွာပဲထိုင္ေစာင့္မေနရတာလဲ.."
သူအေမးအျမန္းထူလြန္းတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ပီးၿပံဳးလိုက္ကာ..
"ကိုယ္ေတာ္ေစာင့္တယ္..10ႏွစ္ေလာက္အထိကိုယ္ေတာ္ေတာင္ထိပ္မွာေစာင့္ေနခဲ့တယ္....ဒါေပမယ့္စုန္းအိုႀကီးကေတာ့ေပၚမလာခဲ့ဘူးေလေနာက္ေတာ့ကိုယ္ေတာ္လည္းမေစာင့္ေတာ့ပဲေတာင္ေပၚကျပန္ဆင္းပီးသူအရင္ကေျပာတဲ့နည္းအတိုင္းက်ိန္စာေျဖဖို႔သြားလုပ္တယ္.."
"ခမ်ားမိန္းမပ်ိဳေလးေတြကိုသြားရွာတာလား.."
"ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့Karenေလးကသ၀န္တိုေနတာလား.."
"ေမးတာပဲေျဖပါ.."
"အဟား.. ဟုတ္ပါပီ..ဒါေပမယ့္ အခုKarenျမင္တဲ့အတိုင္းပဲေလ ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့က်ိန္စာကမွမ​ျပယ္ေသးတာ.."
"ကိုယ္ေတာ္လည္းေတာင္ေပၚကိုထပ္သြားပီးသြားရွာတယ္..ဒါေပမယ့္ကိုယ္ေတာ္အဲ့ဒီကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာစုန္းအိုႀကီးကေရာက္ပီးသြားလို႔ျပန္ေတာင္ထြက္သြားပီ.."
"ကိုယ္ေတာ္ကလူမဟုတ္ေတာ့အဲ့ေတာင္ထိပ္ကိုတစ္ခါသြားဖို႔အေရးခြန္အားေတြအမ်ားႀကီးသံုးရတယ္.."
"အဲ့ေတာ့ခမ်ားကလက္ေလ်ွာ့လိုက္ပီး က်ိန္စာေျဖရမယ့္အစားဒီမွာလာပီးအေလလိုက္ေနတာေပါ့.."
"Karenေလးကိုယ္ေတာ့္ကိုဘာလို႔အဲ့လိုေျပာရတာလဲ.."
သူArbishကိုတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္ပီး
"လာမယ့္mondayစာေမးပြဲေျဖပီးရင္Huuriေတာင္ထိပ္ကိုသြားၾကမယ္..."
သူArbishကိုျမန္ျမန္က်ိန္စာျပယ္ေအာင္ကူညီပီးအိမ္ကထြက္သြားေအာင္လုပ္ရမယ္..
Flash back end#
***************************
ေနေရာင္ျခည္ျဖျဖကမွန္ျပတင္းကေနတဆင့္၀င္ေရာက္လာသည္..
မ်က္လံုးကိုျဖည္းၫွင္းစြာဖြင့္လိုက္ေတာ့သူ႔မ်က္စိ​ေရ႔ွမွာေပၚလာတဲ့ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ရင္ခြင္ႀကီး..
"What the!!.."
သူထမလို႔လုပ္လိုက္ေတာ့ဘယ္ကတည္းကသူ႔ခါးေပၚမွာဖက္ထားလဲမသိတဲ့Arbishရဲ့လက္ႀကီးကျပန္ပီးဆြဲခ်လိုက္ေတာ့အိပ္ယာထခါစမို႔အနည္းငယ္မႈန္တိမႈန္ဝါးျဖစ္ေနဆဲလူကArbishရဲ့ရင္ဘက္ထက္မ်က္ႏွာအပ္လ်က္သား..
အနီးကပ္ျမင္ေနရတဲ့ေမးရိုးထင္းထင္း..
ေက်ာက္စိမ္းလိုၾကည္လင္ေနတဲ့အသားအရည္ေပၚမွာယွက္သန္းေနတဲ့ေသြးေၾကာစိမ္းေတြ..
ခြၽန္ျမျမႏွာတံစင္းစင္း..အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ေခ်ာေမာမႈေတြကေလ်ာ့ပါးသြားျခင္းမရိွတဲ့
ထိုလူကအမတနတ္ဘုရားတစ္ပါးအလား...
တေမ့တေမာေငးေမာၾကည့္ေနဆဲမွာပင္..
ဇာမဏီမ်က္၀န္းေတြကပြင့္လာပီး..
နီေစြးေစြးႏႈတ္ခမ္းပါးကအထက္ကိုေကာ့ၫြတ္သြားကာ..
"ဧကရာဇ္တစ္ပါးကိုဒီလိုၾကည့္ေနရဲတာ ေမာင္မင္းကိုအျပစ္ေပးမျွဖစ္ေတာ့မယ္.."
ထိုလူကရုတ္တရက္ထလိုက္ပီးသူ႔(K)ကိုသူ႔(A)ရင္ခြင္ေအာက္ဆြဲသြင္းလိုက္သည္..
ထိုလူ႔ရဲ့၀င္သြက္ထြက္သက္ေနြးေနြးကသူ႔မ်က္ႏွာထက္ရိုက္ခတ္ေနသည္..
"ခမ်ား!!.."
"Arbish...ကိုယ္ေတာ့္ကိုArbishလို႔ေခၚ.."
ၿပံဳးစစေျပာလာတဲ့ထိုလူ..ေငြမွင္ေရာင္ဆံႏြယ္ေတြကေနေရာင္ေအာက္မွာျဖာက်ေနပီး.
ဇာမဏီမ်က္၀န္းေတြကႏူးညံ့ေနြးေထြးေနသည္..
"က်စ္!Arbish ေဘးဖယ္ေတာ့.."
"ကိုယ္ေတာ္ေမာင္မင္းကိုအျပစ္ေပးမယ္လို႔ေျပာထားတယ္ေလ..ေနာက္ေနတယ္လို႔မ်ားေမာင္မင္းကထင္ေနေလေရာ့လား..."
"က်စ္!Arbish ကြၽန္ေတာ္ေျပာ.."
သူ႔ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းထက္ထိကပ္နမ္းရိႈက္လာတဲ့အနမ္းေတြ..
တတိတိရစ္ပတ္ငံုေထြးေနပီး..ထိုလူ႔ရဲ့လ်ွာဖ်ားကက်ူးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာဖို႔ႀကံစည္ေနေတာ့သူဖြင့္မေပးပဲႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့ထားလိုက္သည္..
"အဟက္!ေမာင္မင္းကတကယ္ဆိုးတာပဲ.."
သူထိုေကာင္ေလးရဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဆတ္ခနဲသြားေလးနဲ႔ကိုက္လိုက္ေတာ့ နာက်င္သြားဟန္တစ္ခ်က္ရႈံ႔သြားပီးပါးစပ္ေလးကအနည္းငယ္ပြင့္ဟလာသည္..
ထိုအခိုက္အတန္႔ေလးအတြင္းမွာသူ႔ရဲ့လ်ွာဖ်ားေလးကိုထိုေကာင္ေလးအာခံတြင္းထဲ၀င္ေရာက္ေစလိုက္သည္..
ေရွာင္ရွားခ်င္ေနတဲ့လ်ွာဖ်ားေလးကိုအတင္းအၾကပ္ရစ္ႏႊယ္လိုက္ပီး အနမ္းေတြကိုပိုမိုနက္ရိႈင္းေစလိုက္သည္...
ထိုေကာင္ေလးအသက္ရႉၾကပ္လာေတာ့မွသူလႊတ္ေပးလိုက္ပီးသူကိုက္လိုက္တာေၾကာင့္ေပါက္သြားတဲ့နီေစြးေစြးႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလ်ွာေလးနဲ႔ဖြဖြလ်က္လိုက္ပီး..
"Karenထေတာ့ ကိုယ္ေတာ္တို႔ဒီေန့Huuriေတာင္ထိပ္ကိုသြားရမွာ.."
"Fu*k!..."
လူကိုလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားတဲ့Arbish..
သူေခါင္းအံုးနဲ႔လွမ္းေပါက္လိုက္ပီး..
"ခမ်ား ေနာက္ဆိုမေျပာမဆိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲ၀င္မလာနဲ႔!!!.."
ေနာက္မ်က္စိပါသလားလို႔ထင္ရေလာက္ေအာင္ထိုလူကကိုယ္ကိုအနည္းငယ္တိမ္းေစာင္းလိုက္ပီးေခါင္းအံုးကိုေရွာင္လိုက္ကာ..သူ႔ဘက္လွည့္ၾကည့္လာပီး..
"ဧကရာဇ္ကိုေနာက္ကေနလုပ္ႀကံတာဘယ္ေလာက္ေတာင္အျပစ္ႀကီးလည္းဆိုတာေမာင္မင္းမသိဘူးလား...တန္ေတာ့..ေမာင္မင္းကိုယ္ေတာ့္ဆီကအျပစ္ေပးခံရတာကိုသေဘာက်ေနတာမ်ားလား.."
"Fu*k  ပဲ ေသာက္ဘိုးေတာ္ႀကီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲျမန္ျမန္၀င္ေတာ့.."
Arbishကေရခ်ိဳးခန္းထဲမ၀င္ေတာ့ဘဲမ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔သြားပီးသူ႔ဘက္လွမ္းလာမလိုျပင္ေနေတာ့..
ေစာင္ေအာက္အျမန္၀င္ပုန္းလိုက္ရသည္..
သူရဲေဘာေၾကာင္တယ္ေျပာေျပာ..မတတ္ႏိုင္..သူဆိုတဲ့Karen..လူဆိုးလူမိုက္ေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတာေတာင္ေသြးမေၾကာင္ခဲ့တာ
Arbishကိုေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးေၾကာက္မိသည္..
မေတာ္လို႔ဧကရာဇ္ကိုထိခိုက္ေစမႈဆိုပီးသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလာရန္ရွာမျွဖင့္..
ႏႈတ္ခမ္းထက္လက္နဲ႔အသာပိတ္လိုက္ေတာ့ ကိုက္ခံထားရတဲ့အနာေလးကနည္းနည္းစပ္သြားသည္..
သူအသံတိတ္က်ိန္ဆဲလိုက္သည္..
"ေသာက္အဖိုးႀကီး!!.."
သူေစာင္ေအာက္မွာပုန္းပီးလႈပ္စိလႈပ္စိလုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ပီးၿပံဳးလိုက္ကာ..ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ခဲ့လိုက္သည္...
********************************
"သခင္ေလး..ပစၥည္းေတြအားလံုးစံုပါပီ.."
"အင္း.."
သူကားေပၚမွာတင္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြကိုစစ္ေနတုန္းၿခံတံခါးေရ႔ွမွာရပ္လာတဲ့အျပာေရာင္ကားေလး..
"Eren.."
အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ႌအေပၚမွာGalaxyပံုပါတဲ့အနက္ေရာင္ရွပ္လက္တိုတစ္ထည္က္ိုဂ်င္းေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္ထဲထည့္၀တ္ထားသည္..
ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ကေလထဲမွာလူးလြင့္ေနပီး တက္ႂကြလန္းဆန္းမႈေတြကိုအျပည့္အ၀ေဖာ္ေဆာင္ေနသည္..
"Karen.."
Erenကၿပံဳးျပလာပီးသူ႔နားေလ်ွာက္လာသည္..
"Eren..မင္းဘယ္လိုလုပ္ေရာက္လာတာလဲ.."
"ငါလား.ဒီတိုင္းပဲစိတ္ထဲမွာမင္းခရီးသြားမယ္လို႔ခံစားမိလို႔ ေရာက္လာတာ.."
"ငါအတည္ေမးေနတာ..."
"အဟား..ေနာက္တာပါကြာ..ညကအန္ကယ္ကငါ့ကိုphလွမ္းဆက္တယ္..မင္းခရီးသြားမွာမလို႔တဲ့တစ္ေယာက္တည္းစိတ္မခ်လို႔ငါ့ကိုပါလိုက္သြားေပးပါတဲ့..."
"daddyကလား.."
"အင္း...မင္းပစၥည္းေတြကဒါပဲလား..မနက္စာေရာစားပီးပီးလား.."
Erenကသူ႔ကားထဲကပစၥည္းေတြကိုၾကည့္ပီးအတည္ေပါက္ႀကီးေျပာေနပံုေၾကာင့္..
"Eren..မင္းငါနဲ႔တကယ္လိုက္မလို႔လား.."
"အင္းေလ.."
"ငါ့အတြက္ကိစၥမရိွပါဘူး..တစ္ေယာက္တည္းလည္းအရင္ကသြားေနၾကကို..Daddyေျပာတာကိုစိတ္ထဲထားမေနနဲ႔..မင္းမွာလည္းလုပ္စရာကိစၥေတြရိွေနမွာပဲေလ..ငါမင္းကိုဒုကၡမေပးခ်င္ပါဘူး..."
သူထိုေကာင္ေလးရဲ့လက္ကိုကိုင္လိုက္ရင္း..
"Karen..ငါ့မွာဘာမွလုပ္စရာမရိွပါဘူး..ပီးေတာ့မင္းdaddyေၾကာင့္ပဲမဟုတ္ဖူး ငါကိုယ္တိုင္ကလည္းမင္းနဲ႔အတူတူခရီးသြားခ်င္တာေၾကာင့္သေဘာတူလိုက္တာပါ.."
Erenလက္ထဲကသူ႔လက္ကိုရုန္းလိုက္ပီး..
"အင္း မင္းသေဘာပဲ.."
"ေျမႇာင္.."
Erenနဲ႔သူနဲ႔စကားေျပာေနတုန္းအိမ္ထဲကေနထြက္လာတဲ့Arbish...
ErenကArbishကိုေကာက္ေပြ့လိုက္ပီး..
"ေဟး ေကာင္ေလး..မင္းသခင္ကခရီးထြက္မလို႔တဲ့ မင္းေတာ့တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ရေတာ့မွာေပါ့.."
သူErenလက္ထဲကArbishကိုေခၚလိုက္ပီးကားေနာက္ခန္းထဲထည့္လိုက္ကာ..
"သူေရာလိုက္မွာ.."
"အာ..၀တုတ္ေလးကိုပါေခၚခဲ့မလို႔လား.."
"အင္း.."
"Karen ငါသိပါတယ္မင္း၀တုတ္ေလးကိုမခြဲႏိုင္မွန္း ဒါေပမယ့္တိရစၧာန္ေလးေတြကႏုႏုနယ္နယ္ေလးေတြဆိုေတာ့ခရီးကသူကိုပင္ပန္းေစလိမ့္မယ္.."
"ေအာ.."
သူေနာက္ခန္းမွာမိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ေနတဲ့Arbishကိုၾကည့္လိုက္ပီး..
"ဟက္!ႏု ႏု နယ္ နယ္ ေလးေပါ့.."
"အင္းေလ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ.."
Erenကသူ႔ကိုနားမလည္သလိုၾကည့္လာေတာ့သူေခါင္းယမ္းျပလိုက္ရင္း..
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..ဒီေကာင္ကအၾကမ္းခံႏိုင္တယ္.."
"ဒါနဲ႔ မင္းကငါနဲ႔လိုက္မွာဆိုေတာ့မင္းကားကိုငါ့အိမ္မွာပဲထားခဲ့လိုက္ေတာ့.."
"ok Karen.."
သူေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့aunty marrieကိုၾကည့္လိုက္ပီး..
"ခဏေန..Erenကားကိုအိမ္ထဲသြင္းထားလိုက္.."
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး.."
"အင္း.."
"ဟို..သခင္ေလး.."
သူကားထဲ၀င္မလို႔ရိွေသး တစ္ခုခုေျပာမလိုလုပ္ေနတဲ့ Aunty marrieေၾကာင့္..
"အင္း.."
"ဟိုေလ..သခင္ေလးကြၽန္မကိုကားေပၚတင္ခိုင္းထားတဲ့ပစၥည္းေတြထဲမွာ၀တုတ္ေလးအတြက္ ႏြားႏို႔နဲ႔၀က္​ေပါင္ေျခာက္ေတြမပါေသးဘူး..အဲ့တာသခင္ေလးမ်ားေမ့ေနတာလားလို႔.."
"မလိုဘူး.."
ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ရင္းကားထဲ၀င္ထိုင္လိုက္ကာ..ေနာက္ၾကည့္မွန္ကေနArbishကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ပီးစတီယာတိုင္ကိုကိုင္ကာၿခံထဲကေနေမာင္းထြက္လိုက္သည္..
"ဟက္!ႏုႏုနယ္နယ္ေလးတဲ့လား.."