Leukemia ✓

5| "Babamı İstiyorum"

Selam, yine ben!

Geçen hafta bugün ilk bölüm heyecanı yaşarken şimdi 1K olduk, hepinize teşekkür ederim.

Bu kitaba özel bölüm yazmak istemiyorum açıkçası, çünkü "Hayat Gibi" gibi içinde her duygunun olduğu, her olayı rahatça yazabileceğim bir kitap değil. Tek konu üzerinden ilerliyor ve konudan dışarı kaymak istemiyorum.

Özel bölüm yazmadığım için 1 bölüm daha atmaya karar verdim. Umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar.

💜🧚🏼‍♀️

"Asiye sence de biraz fazla üstüne gitmemiş misin? Yani sonuçta o da bilerek hasta etmedi Rüya'yı, sen dedin 'Sesi titriyordu konuştuğumuzda.' diye." "Aybike doldurmuş bana karşı kızımı ya, benimle gelmek istemedi Rüya." "Gelmek istemez tabi çocuk, haklı. Sen git paldır küldür, çocuğun daha uykusu açılmadan kavga çıkar, sonra da 'Hadi gidelim.' de. Hem de babasında kalacağı gün. Zaten çok az görüyor çocuk babasını, onda da sen ayırmışsın."

Asiye geldiklerinden beri odasından çıkmayan Rüya'yı hatırlayınca bir iç çekip "Küstü bana, odasında oturacakmış beni affedene kadar. Ama hep onlar dolduruyor kızımı bana karşı, biliyorum." dedi. "Ay Asiye, Doruk'tan bahsediyoruz. Sen istiyorsun diye senden boşanmayı kabul etti bu adam. Rüya'yı sana karşı doldurur mu sence? Seninle ilgili tek kötü düşüncesi yok ki onun Rüya'yı doldursun. Büyük saçmalamışsın."

"Bugün bana, senden boşanmak verdiğim en doğru karardı, dedi." "Der Asiye, sen adamın elinden kızını alıp çıkmışsın. Der tabi." "Aybike, ben Rüya'yı o halde görünce aklım uçtu. Birde Doruk üstüme gelince tutamadım kendimi, çok kötü şeyler söyledim." "Ne kadar kötü tam olarak? Biraz açar mısın?" "Çok, çok kötü. Sen ne koca ne de baba olmayı beceremediğin için boşandık biz, dedim. Rüya'nın velayetini almak istediğini söyleyince gözüm döndü, ağzımdan çıkanı kulağım duymadı."

Sesi çatallaşırken "Ben kızım olmadan yapamam Aybike." deyince "Asiye, Doruk kızını senden ayırmak istese zaten yapardı. Belli ki o da sinirlenince ağzına geleni saymış öyle." dedi Aybike. "Öyledir, değil mi? Kızımı ayırmaz benden?" "Canım benim, ikiniz de gerilmişsiniz, yükselmişsiniz. Sen ona öyle şeyler söyleyince karşılık vermiş o da. Kendi haline bırak, sinirleri yatışsın. Sakince konuşun sonra."

"Haklısın sanırım. Neyse canım ben kapatayım şimdi. Rüya'ya bakayım, sonra konuşuruz yine." "Öp kuzumu benim yerime." "Öperim." dedikten sonra telefonu kapatınca yüzündeki gülüş soldu Asiye'nin. Ofladıktan sonra Rüya için yaptığı çorbanın altını kapattı ve çıkardığı kaseye koydu. Eline aldığı tepsiyle Rüya'nın odasına gittikten sonra yavaşça kapıyı açıp aralıktan içeri uzattı kafasını. "Gelebilir miyim anneciğim?" dediğinde Rüya ona arkasını dönünce oflayarak girdi içeri.

"Bak sana çorba yaptım." dedi yatağının yanına otururken. Rüya onunla konuşmazken eğilip bir öpücük kondurdu yanağına. "Hadi bebeğim, çorbanı ye sonra da ilaç vereyim sana." "Babamı istiyorum, babam gelmeden yemem." "Rüya, yapma anneciğim böyle." "Beni babam hasta etmedi, o çok iyi baktı bana. Ben babamı istiyorum."

"Rüya, sonra yine gidersin babana. Önce iyileşmen lazım, orada iyileşemezdin." "Babam beni iyileştirirdi." "Bir tanem, kızdın bana seni öyle getirdim diye, biliyorum ama seni öyle görünce çok üzüldüm ben." "Ama sen beni öyle getirince de ben çok üzüldüm. Ben babamla kalacaktım, oyun oynayacaktık biz. Babam bana dün masal anlatırken ben seni o güzel kız sanmıştım ama sen kötü kalpli kralmışsın."

"Baban masal mı anlattı sana?" "Evet, hep anlatıyor demiştim ya." "Oyun da oynadınız mı beraber?" "Oynadık, ben çok eğlendim onunla oynarken." "Çok seviyorsun babanı, değil mi? Çok iyi bir baba o." "Evet, öyle. Canım babam benim."