Leukemia ✓

Özel Bölüm (1)

Selam, n'aber?

Of, çok özlüyorum ben burayı. Çok bağlanmışım, bittiğini kabullenemiyorum bir türlü. Özel bölümlerin ilkini atmak istedim o yüzden.

Bakalım, neler bekliyor bizimkileri?

İyi okumalar.

💜🧚🏼‍♀️

"Dorukcuğum!" diyerek yanına oturan Aybike ile elini dizine vurduktan sonra gülerek Aybike'ye döndü Doruk ve "Ne isteyeceksin Aybike?" dedi.

"Aşk olsun Doruk ya. Duyan da ben senden hep bir şey isteyeceğim zaman böyle diyorum sanacak." "Yok, sadece bir şey isteyeceğin zaman değil. Hiç sadece o zaman olur mu? Kızacağım bir şey olduğunda da öyle diyorsun." dedikten sonra aklına gelen şeyle "Berk projeyi teslim etmeyi unuttu, kendisi söyleyemiyor. Ondan seni gönderdi, değil mi?" dedi. (Arkadaşlarıma güvenim...)

"Ama bu sefer geçen seferki gibi kolay kurtulamaz. Nerede o?" diye devam ederken "Dur, dur. Öyle bir şey değil." diyen Aybike'ye döndü. "Kızdırmayacağım da bir şey istemeyeceğim. Başka bir şey bu." deyince ciddi yüz ifadesiyle "Ne oldu?" diye cevap verdi ona.

"Ya şimdi Rüya'nın hastalığı, tedavisi, Umut'un kuvözde kalması falan derken Asiye ne hamileliğinin tadını çıkarabildi ne de doğumuna sevinebildi." diye konuşmaya başladı Aybike. "Biz de kızlarla dedik ki, birlikte bir parti yapalım. Hem Rüya'nın iyileşmesini hem de Umut'un aramıza katılışını kutlarız. Tabi sen de istersen."

Doruk, yüzüne yayılan gülümseme ile "Güzel olur aslında ya." dedi. "Dediğin gibi, hastaneden bir kurtulamadık ki yüzü gülsün güzelimin. Ama şimdi hazır şu olaylar bitmişken süper olur bence bu." "Ya bak, gördün mü? Hep öyle anlarda sevimli görünmeye çalışmıyormuşum, değil mi?" diyen Aybike'ye "İstisnalar kaideyi bozmaz." diye cevap verdi Doruk gülerek.

Aybike'nin yüzü düşerken "Şaka yapıyorum, şaka." dedi. "Neyse boş ver şimdi onu da şu parti ne zaman, nerede olacak? Onu konuşalım."

💜🧚🏼‍♀️

"Ya nereye gidiyoruz biz yine?" diye söylenen Asiye'ye "Sevgilim sürpriz işte, üsteleme." diyerek cevap verdi Doruk. Asiye "Sen bu aralar çok sürpriz yapıyorsun ya hadi bakalım, hayırlısı." dedi. "E 4 yıl ayrı kaldık, acısını çıkartmam lazım." diyen Doruk ile güldü Asiye de. "Hem hoşuna gitmediğini söyleyemezsin."

"Gidiyor tabi, gitmez olur mu?" dedi Asiye. Arka koltuğa döndüğünde araç koltuğunda uyuyan Umut ve sevgi dolu gözlerini küçük çekirdek aileleri arasında gezdiren Rüya'ya gülümseyerek baktı. "Hem bu sefer çocuklar da bizimle. Ben bunu daha çok sevdim." deyince onun elini tutup üstüne bir öpücük kondurdu Doruk.

Biraz sonra arabayı durdurduğunda geldikleri küçük kafeye bakan Asiye'ye "Bakalım bunu da sevecek misin?" dedikten sonra arabadan indi ve Rüya'nın kapısını açtı. Diğer tarafta arabanın kapısını açmış, bekleyen Asiye'yi görünce "Güzelim neyi bekliyorsun? Alsana Umut'u." dedi. "Ya Doruk, çok güzel uyuyor. Alırsam uyanır şimdi." "İstersen o uyanana kadar arabada bekleyelim hep beraber." "Yok ya, hep beraber beklemeye gerek yok. Siz geçin, ben Umut uyanınca gelirim."

Doruk, Asiye'nin dediğine güldükten sonra yanında durdu ve "İçeride de uyur hayatım, merak etme sen." dedi. Asiye bir şey diyecek gibi olurken vazgeçip sessiz kalmaya devam edince Umut'u uyandırmamaya gayret ederek kucağına aldı Doruk.

Umut'un mızıklamaya başlaması üzerine onu omzuna yatırdı ve "Tamam babacığım, devam et uykuna." dedi gülerek. Rüya'nın elini tutmuş, kendilerini bekleyen Asiye'nin yanına gidince "Hadi içeri girelim." dediğinde "Hadi anneciğim." dedi Asiye, Rüya'yı yönlendirerek.