Leukemia ✓

27| Hikaye

Yeniden merhaba! Artık hızlı hızlı atıp bitireceğimi söylemiştim, o yüzden tekrar geldim.

Bu bölümü çok severek yazdım, sizin de beğeneceğinizi düşünüyorum. Biraz karışık bir bölüm hem hot hem soft olmasının dışında alakasız bir olayla başlayıp bambaşka bir yere bağlanıyor ndsjfsk ama yine de çok sevdim ben.

İtalikler hot 🔥

İyi okumalar.

💜🧚🏼‍♀️

2 hafta sonra

Açılan kapıyla mutfaktan "Doruk?" diye seslenen Asiye'ye "Benim." diye cevap verdi Doruk. Anahtarını ve diğer eşyalarını girişteki dolaba bıraktıktan sonra mutfağa, Asiye'nin yanına gitti. "Kolay gelsin." deyince gülümseyerek teşekkür etti Asiye. "Benim yapmamı istediğin bir şey var mı?" diye sorduğunda "Yok, bitti sayılır zaten." diyerek cevap verdi.

"Tamam, o zaman Rüya'ya bakayım ben. Odasında mı?" diye soran Doruk'a "Rüya yok." diyerek cevap verdi. "Nerede?" diye sorunca yüzünü ona döndü Asiye ve "Aybike ve Berk aldılar bugün onu okuldan. Sonra da dönmek istemedi." diye cevap verdi.

"Orada mı kalacak bu gece?" deyince "Yani sana sormadan kabul ettim ama-" derken "Yok yok, öyle değil." diye kesti sözünü hızlıca. Bir nefes verdikten sonra "Ben de seninle bir şey konuşmak istiyordum aslında, iyi oldu yani." dedi.

Asiye meraklı bir ifadeyle ona bakarken "Önemli bir şey mi?" deyince kafa sallayarak "Öyle." dedi. "Ama acelesi yok, yani acelesi var da biraz daha bekleyebilir."

Asiye, ona kafa sallayarak cevap verdikten sonra akşam yemeği için masayı hazırladılar birlikte. Sessizce geçen yemek faslından sonra yine birlikte topladıktan sonra salona geçtiklerinde Asiye'nin oturduğu koltukta yanına oturdu Doruk ve boğazını temizledi.

"Asiye..." dedikten sonra içindeki nefesi bıraktı ve "Bana boşanmak istediğini söylediğin gün, o gün hissettiğim duyguları nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Kalbimin durduğunu hissettim Asiye, kalbimin seninle attığını ilk kez bu kadar net hissettim."

Asiye bakışlarını yere eğerken "Kaç gece uyumadım, hatırlamıyorum. Sabahları gözümü sana açmadıktan sonra uyanmak boş geliyordu." diye devam etti. "Sen yokken bırak uyumayı, yaşamanın anlamı yoktu ki. Zor toparlandım. Daha önce çok kez ayrıldık ama hepsinde bir şekilde bana geri geleceğini, bitmediğini biliyordum. Ama bu... Bu sefer sondu, bizim peri masalımızın sonuydu."

"Bize öğretilen masallar, hep mutlu sonla bitiyordu ama bizim masalımız bitemedi. Rüya'ya anlattığım masallarda bile hep yarım kaldı sonumuz. Bizim masalımız yarım kaldı Asiye, bitmedi. Mutsuz da olsa bir sonu olmadı masalımızın."

Oturduğu koltukta yan döndü ve Asiye'nin ellerini tuttu iki eli ile. Bakışları buluştuğunda "Sen tamamlanmamış, yarım şeyleri sevmezsin ki." diye devam etti. "Zaten o yüzden hiç sevmedin bu ayrılığı."

Bir nefes verdikten sonra "Asiye, ben bu masalın sonunu görmek istiyorum." dedi. "Gel, birlikte masalımıza bir son yazalım. İster mutlu olsun ister mutsuz ama bir sonumuz olsun. Deneyelim, olmazsa yine deneyelim. Ama vazgeçmeyelim. Biz yarım kalmayalım Asiye."

Asiye dolu gözleriyle "Doruk-" diye konuşmaya başlayınca "Bak hemen cevap verme. Kolay değil senin için, biliyorum. Hele ki böyle bir dönemde hiç kolay değil. Ama ben seni çok seviyorum Asiye, senin de beni sevdiğini biliyorum. Sadece sevgimize inan." diyerek kesti sözünü.

Asiye'nin gözünden akan bir damla yaşı sildiğinde kollarını boynuna sarıp ağlamaya başlayan Asiye ile bir nefes verdi. Elleri, ürkek hareketlerle sevdiği kadının saçları üzerinde gezinmeye başlarken bir öpücük bıraktı saçları arasına.