Omay: Dün gece sabaha kadar konuştuk ya balım. İki saat uyumuşum sadece bu nasıl iş sndjwk.
Alper: Senin dersin olduğunu bilseydim tutmazdım o kadar güzelim.
Omay: Olsun değdi, bir derse girmesem de olur.
Alper: Yok öyle bir dünya, hemen kalkıyorsun.
Omay: Babacığım?
Alper: Dur güldürme şimdi sdjsjc.
Alper: Sık dişini, gir dersine gelince yatarsın tekrar.
Omay: Of Alper, seçmeli ders bu kredisi azıcık, bırak da uyuyayım.
Alper: Arar uyutmam seni kalk.
Omay: He he.
Alper: Ulan.
Tam cevap verecekken çalınan telefon korkuyla dikleşmeme neden olunca hemen reddetmiştim aramayı.
Alper: Kalktın mı?
Omay: Kalkmayacağım bebeğim.
Telefonun yine çalmaya başlamasıyla oflayıp tekrar kapatsam da bir saniye daha durmadan tekrar çaldı. Sinirle dışarıya doğru nefes verip kapattım.
Alper: Uyandın galiba?
Cevap vermeme izin vermeden tekrar aramasıyla yan odanın duvarına sinirle vurulduğunda dikkatim dağılmış ve aramayı yanıtlamıştım.
"Omay?" Duyuduğum ses nefesimin boğazımda kalmasına neden olmuştu. Korkuyla ağzımı açsam da sesimi değiştirmem gerektiği aklıma gelince hemen geri kapattım.
"Omay, bebeğim?"
Yeni uyanmanın sağladığı boğuk ses beni etkilediğinde bir iki kez yutkunup kendi kendime kapattığım elimi açarak dudaklarımı araladım.
"Efendim" sesimin gitmesiyle birlikte acaba çok mu erkeksi konuştum diye düşünerek, alnıma bir iki kere sert sert vurduktan sonra ağlamaklı bir yüz ifadesine bürünmüştüm.
Karşı taraftan bir müddet ses gelmeyince hissettiğim korku ve heyecan karışımı yüzünden nefes nefese kalmış gibi hissediyordum.
"Alper?" Diye tekrar şansımı denediğimde arkadan bir öksürük sesi geldi ve konuşmaya başladı.
"Pardon, sesin çok güzel bir an daldım" demesiyle gözlerim ve dudaklarım aynı anda aralanmıştı.
"Utandım" diyerek gerçekten kendimi yatağa atarak üzerimdeki ince pikeyi ısırıp içime içime bağırmıştım.
"Sesli utanman böyle oluyormuş demek ki, darısı canlı canlı görmeye" dediğinde dayanamayıp güldüğümde karşı taraftan derin bir iç çekme sesi gelmişti.
"Gülüşün bile ayrı güzel" demesi bir anda kalbime indiğinde yutkunamayıp tükürüğümün boğazıma kaçmasına neden olmuştum.
Sert sert öksürürken Alper arkadan iyi misin diye soruyordu.
Bir süre bu şekilde öksürdükten sonra kendimi toparlayıp utançtan kızaran yanaklarımla birlikte cevaplamaya çalıştım onu.
"İyiyim iyi, pardon" dememle bu sefer de ben onun güzel gülüşünü duymuştum.
Bir insanın gülüşü nasıl bu kadar güzel olabilirdi ki?
"Tamam o zaman, ben seni daha fazla utandırmadan kaçayım" dediğinde nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle "Nereye?" Diye sormuştum.
"Spora bebeğim nereye olacak"
Hala sesinde gülüşünün kalıntıları sezilirken ben de yüzümdeki tebessümle cevapladım.
"Fazla bakma oradaki kızlara" diye çirkef bir sesle konuştuğumda yine o muhteşem kahkahaları kulağıma dolmuştu.
"Bebeğim hiç bakmıyorum ki merak etme" dediğinde onun bakmadığını bildiğim için fazla zorlamamaya çalıştım.
"Güveniyorum sana"
"Güven güzelim" duraksadı ve arkadan bir anahtar sesi geldi. "Ben çıkıyorum evden sen de okuluna marş marş" dediğinde suratımı buruştursam da onaylamıştım.
"Peki o zaman, görüşürüz"
"Görüşürüz" dedikten birkaç saniye sonra telefonu kapatınca yüzümdeki aptal sırıtma ile siyah ekrana bakmaya başlamıştım.
Hemen sonra tekrar çalınan telefon ile anında cevaplayıp gün içinde Ali'nin gazabına uğramaktan kaçmıştım.
"Ya unuttum da, bana bir fotograf atsana" dediğinde kahkaha atarak onu onaylayıp bu sefer de ben kapatmıştım telefonu.
"Pis sapık" derken galeriye girip geçen çektiğim normal attıklarıma göre çok daha açık olan bir fotoğrafı attım.
Omay: (Arkadaşlar biliyorum kadın ama çok erkeksi durmuş ben beğendim sjfsjf.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alper: Hasiktirj bunekd|
Alper: Kaza yapoyedum|
Alper: Bebgim ben ii degilgim.
Omay: Alper?
Alper: Kuzum durd bene yazcma.
Omay: İyisin değil mi?
Alper: Ebt guzlekim sene raht ol.
Omay: Peki o zaman dikkat et kendine, öpüyorum seni.
