Kriz geçirmemeye çalışarak geçirdiğim yolun sonunda ulaştığım hastane, midemin ağzıma gelmesine neden olurken, titreyen bacaklarımı zorlayarak koşa koşa bulduğum ilk kişinin kolunu tutmuş ve hastaların yerini nereden öğreneceğimiz öğrenip aynı hızla söylenen yere ilerlemeye başlamıştım.
Koşarken bacaklarımın bir anda beni taşıyamaması yüzünden dizlerimin üzerine düşsem de hemen doğrulup kalkmaya çalışmış ama beceremeyerek tekrar düşmüştüm.
Hissettiğim çaresizlik, korku ve acı tüm bedenimi kaplarken yere yumruklarımı vurup içten içe çığlık atmaya başladım.
"Okay!" Diyerek kolumu tutan Ali'ye tepki vermeden kendimi ona yaslayıp beni kaldırması gerektiğini anlatmaya çalıştım. O da bunu hemen kavrayarak belimden tutup yardımcı oldu ve az öncekine nazaran daha yavaş adımlarla ilerlemeye başladık.
"Ali hızlı olalım lütfen!" Diye ağlamalarımın arasında konuşurken, Ali'nin de ağladığını fark edip daha da kötü hissetmiştim.
Nasıl olmuştu? Benim sevgilimin, dokunmaya kıyamadığım adamın nasıl canını yakmışlardı? Şimdiye kadar kim bilir ne kadar acı çekmişti bensiz. Onu tek başına bırakarak büyük bir salaklık yapmıştım. Tüm suç bendeydi işte! Biliyordum bu duruma benzer bir şey yaşanacağını!
Vardığımız yerde artık hiçbir şeyi algılayamazken ne ara geldiğini anlayamadığım Murat'ın birileri ile konuşmasını görüyor ama kelimelerin anlamlarını seçemiyordum.
Tek istediğim sevgilimi görebilmek, onun varlığını hissedebilmekti.
Murat yanındaki kişiden ayrılıp bana döndükten sonra konuşmaya başlasa da beynim o kadar doluydu ki dediklerinden bir tane anlam bile çıkaramıyordum.
"Okay!"
Bana bağıran adamla irkilip gözlerimi kırpıştırarak kirpiklerimde takılı kalmış bir iki gözyaşını yuvarlayıp daha dikkatli bir biçimde dinlemeye başladım karşımdaki büyük bedeni.
"Okay, Alper'in odası üst kattaymış ama kimsenin girmesine izin vermiyorlarmış şimdilik" dediğinde kaşlarımı çatıp son gücüme göğsünden ittirip sinirle bağırdım.
"Ne demek izin vermiyorlarmış!? Benim sevdiğim orada canıyla uğraşırken ben dışarda mı bekleyeceğim!?" Diye bağırmaya başladığımda bir yandan da düşmemek için kendimi sıkıyordum.
"Okay hastanedeyiz sakin ol" dediğinde kafamı hızla iki yana sallayıp devam ettim.
"Ben sevgilimi görene kadar sakin falan olmayacağım!" Dememle gözlerini devirip beni belimden tutarak ilerletmeye başlamıştı. "Sessiz olursan doktorla Alper'i görmen hakkında konuşmaya çalışacağım" dediğinde bir ümit işe yarar diye hemen çenemi kapatmıştım.
"Aferin" dedikten sonra beni yönlendirerek, hızla merdivenlerden çıkarıp, aydınlık bir koridora soktuktan sonra yandaki sandalyelerin birine otutturmuş ve işaret parmağı ile sus işareti yapıp saçımı okşayarak gözden kaybolmuştu.
Yanımda duran Ali bana destek olurken bense ölü gibi sadece duvara bakmakla meşgul oluyordum.
"Onu göndermeyecektim" diyip Ali'nin burun çekişini duyduğumda daha fazla ağlamaya başlamıştım. "Hepsi benim suçum, izin vermeyecektim. Bırakmayacaktım onu" diye elimi yüzüme örtüp ağlamaya devam ettim.
"Senin suçun değildi" diyen Ali'nin beni avutmak için kurduğu cümle kalbime dokunmazken üzerimde hissettiğim gölge ile Murat'ın geldiğini düşünerek kafamı kaldırsam da yüzünü tam göremediğim yabancı bedenle birlikte kaşlarımı çattım.
Yeterince dert vardı başımda zaten, bir de başkası ile uğraşmazdım.
"Sen Okay mısın?" Diyen çatlak sesle birlikte gözlerimi silip daha dikkatli baktığımda gördüğüm Alper'i andıran bedenle birlikte hızla yerimden kalkıp koluna tutundum.
"O, o iyi mi? İyi olacak mı? Ne oldu? Nasıl oldu bana artık söyle lütfen!" Diye titrek sesimle konuştuğumda Alper'in gözlerini andıran mavi gözler yüzümü turlamış ve konuşmaya başlamıştı.
"Şimdilik sadece uyanmasını bekliyoruz, doktorlar durumunun iyiye gittiğini söyledi. Ona ne olduğunu anlatmamam şimdilik daha iyi" dediğinde ne saçmaladığını anlamaya çalışıyordum.
"Ne demek anlatmamam daha iyi?" Dedikten sonra yerimde sendelediğimde Ali belimden tutmuş ve beni yavaşça tekrar yerime otutturmuştu.
"Sakin olduğun zaman konuşuruz" dediğinde delirmenin eşiğinde olduğum için elimi saçlarıma atıp çekiştirdim ve dudaklarımı ısırmaya başladım sert sert.
"Benim suçum, izin verdim onun gitmesine, biliyordum kötü bir şey olacağını"
Kendi kendime sallanarak konuşurken saçımı çeken ellerimi tutan Ali'den kurtarıp hızla çekmeye devam ettim.
"Ya o uyanmazsa Ali ya uyanmazsa!?" Derken çığlık atma hissini Murat yüzünden içime atıp dudaklarımı kapattım. Ağzımın içine dolan kan tadı beni rahatsız ederken sertçe yutkundum.
"Okay" diyen kalın sesle birlikte anında yerimden kalkıp ilerlemeye çalışsam da sendeleyip düşmüştüm.
"Ah salak çocuk sakin olsan biraz!?" Diyerek sinirle beni kaldırsa da dinlemeyip kollarına tutunarak hevesle yüzüne bakmaya başladım.
"Yarın bir kişiyi alacaklarmış o da ailesinden biri olur diyorlar, abisi izin verirse görebilirsin sadece" dediğinde yarın kadar uzak bir vakitte bir ihtimal görebileceğimi düşünmek beni mahvetmişti.
"Murat ben dayanamam yarına kadar. Lütfen izin al, yalvarırım" dememle üzgün gözlerini yüzünde gezdirip hızla bedenimi büyük kollarının arasına alarak sırtımı okşamaya başlamıştı.
"Sakin ol, Alper iyi olacak" dese de içim bir türlü rahatlamıyordu. "O inatçı keçi seni bırakmaz" dediğinde beni ikna etmeye çalışan sesi rahatlamama neden olurken kendimi bayılacak gibi hissediyordum.
"Midem bulanıyor" dediğimde Murat beni omzularımdan tutup geriye çekmiş ve kolumdan tutarak beni sandalyeye otutturmuştu tekrar.
"Al bunu içir" diyerek Murat'a seslenen adama bakmak istesem de kararan gözlerim ve uğuldayan kulaklarım yüzünden parmak ucumu bile oynatamamıştım.
Sıkışan kalbim artık nefes almamı engellerken yer ayaklarımın altında kayınca kendimi tutamayıp karanlığa bırakmıştım bedenimi.
Bebişlerim benim aklımda böyle bir şey yapmak asla yoktu biliyor musunuz adjakx. Toparlayacağız toparlayacağız sjdjakx.
Bir de bebeklerim uzun süredir yazmadığım için kötü yazmış gibi hissediyorum kendimi o yüzden hatalarım varsa affedin beni olur mu? Neyse öyle işte. Sizi seviyorum kocaman kocaman öpüyorum ve görüşürüzzzz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MESAJ / GAY / TEXTING
Romance(TAMAMLANDI) İki erkeğin aşkını konu alır. *Argo, şiddet, küfür ve cinsellik içerir
