KARADUL +18 - TAMAMLANDI-

Bölüm 10

KEYİFLİ OKUMALAAR! SİZİ SEVİYOREEE :)

***

Çakır.

"Onun annesi bir katil," Diye bağıran adamın hemen ardından tedirgin bakışlarım Neva'ya döndü.

Donup kaldığı gibi önce sendeledi fakat sonra bir anda titremeye başlayınca anlayamadığım bir his içimi kapladı. Kedere boğuldum, sanki canım yandı. Kendime engel olamayıp Neva'ya doğru adım attığım sırada Yekta'nın kollarına yığılmasını izledim.

Anlık saran korku beni hızlı şekilde öne itti. Gözleri yarı baygın şeklindeydi. Titriyor, nefes almaya çalışıyor fakat ne bayılıyordu ne ayılıyordu.

Babam büyük bir telaşla yanıma çöküp Neva'ya seslenmeye çalıştı. Yekta kızın yüzünü çevirmiş ona seslenirken ben içimde sızlayan bir yerlerimle beraber izliyordum.

Annem benim inandığım tek gerçek... demişti Neva. Az önceki çocuklar elindeki son gerçeği kopardı.

Yekta bir anda dükkanda oturan Asya'yı çağırdı. Diğerleri de dışarı çıktığında Asya hemen yanımıza geldi ve ben kalkmıştım. Önce nabzına sonra gözlerine baktı kızın.

"Epilepsi mi?" Diye Soran babama olumsuz cevap verip kızı sol tarafına doğru yatırdı. Çok kötü titriyordu. Babam anında ayağa kalkıp bizi izleyen gençlere döndü.

"Tek bir laf! TEK BİR LAF DAHA DUYARSAM, BU KIZA ÖTE GİT DİYEN GÖRÜRSEM SONUNUN NE OLACAĞINI SİZ COK İYİ BİLİYORSUNUZ! Karadul'un ne yapacağı onlara kalmış, bu sizin haddiniz değil. Bu kızın burada akrabaları var ister kalır ister gider. Tek bir şey diyeni gebertirim! Şimdi defolun buradan!"

O sırada tamamen bilinci kaybolan Neva ile "İçeri taşıyın," dedi Asya. Yekta hiç zorlanmadan kızı kucakladığı gibi içeri taşımış hızlıca üzerini boşalttığım masaya yatırmıştı. "O iyi mi?" Diye sormadan edemedim. Merakım benden bağımsız hareket etmişti.

Babam sorduğum soru ile göz ucuyla bana bakmıştı. Evdeki konuşmasının ise yaradığını düşünmüş olabilirdi fakat ben sadece içimden geldiği gibi davranıyordum. Kızı ilk karşımda gördüğümde yaşadıklarımı, hissettiklerimi tanımlamam imkansızdı fakat neden bilmiyorum ama nefret etmeye çalıştıkça kendimi kıza çekilmiş hissediyordum.

Kullandığı ilaçları görünce, saklamaya çalışsa da hep bir tedirgin görünce içimde anlayamadığım duygulara boğuluyordum.

"Epilepsi değil ama bir sinir krizi çeşidi gibi bir şey."

Masada sol tarafına doğru baygın şekilde yatan kızı biraz uzaktan izliyordum. Yekta hemen dibinde elini bile tutarken babam ayakucunda sanki uzaklaşırsa bir şey olacakmış gibi korkuyla bekliyor.

"Onun buraya gelmesi kötü sonuçlar doğurur demiştim," diyerek daha önce söylediğim şeyleri tekrar dile getirdim. Babam ve Yekta'nın gözleri bana döndü. "Ailesinden mi ayıralım yani?" Diye konuştu Yekta. Kırmızıçizgisi zaten ailesiz olmaktı. Bu yüzden kıza karşı duruşunu değiştirmişti.

Kızı Nihan'ın yanından geldiğini sanmıştık hepimiz. Bir nevi beyaz bayrak. O yüzden büyük bir nefretle karşıladık. Fakat sonradan öğrendiğimiz şeyler bizi de üzmüştü. Kız yetimhanede büyümüş, ne olduğunu bilmesek de bir şeyler yaşamış ve onu bulan Alaz'dı.

Ona karşı ön yargılı davranmamızı gerektirecek bir şey yoktu ortada. "Ailesinden ayıralım demiyorum ama burada kaldıkça her şeyi öğrenecek yavaş yavaş ve o," deyip gözlerimi masadaki kıza çevirdim. "Güçlü dursa da fazla hassas. Her öğrendiği şey onu böyle yıkar."