KARADUL +18 - TAMAMLANDI-

Bölüm 21

Keyifli okumalar. Bol bol yorum görmek istiyorum bebekler ♥️

*****

"Yine bir bokluk çıkacakmış gibi hissediyorum," diye konuştu kaçıncı sayı olduğunu bilmediğim Karadul üyesi. Küçük minibüsün arkasında 5 kişi vardık. Şoförle beraber önde 3 kişi vardı. "Hallederiz onu da, yormayın kafanızı," dedi Alar ciddi bir şekilde.

Peşinde olduğumuz adamlar durmayacaktı ve bizi kötü göstermek için ellerinden geleni yapacaklardı.

"Bu arada senin nereden haberin oldu baskından?" Kız olduğunu düşündüm saçlarına kadar kapalı kar maskesi takmış üyeye döndüm. Hiçbir yeri görünmüyordu. Omuzlarımı silkip minibüste daha fazla ayakta durmak yerine koltuğa oturdum. Kız arkamda kaldı.

"Benim her şeyden haberim olur," diye konuştum. Sisteminizde casus yazılımım var desem anında dayak manyağı yaparlardı beni. "Polis sitemini hacklemiştir çok çok," diye konuştu arkadan birisi. Eh polisten bir farkları yoktu.

"Yalnız iyi ortak olduk ha," diye konuştu yanımda oturan."Bu işin sonunda Karadul'a giriyormuşsun bir de."

Hemen arkamda oturan kişi yanımdakinin kafasına vurup tekrar arkasına yaslandı. Ardından diğer kız olarak düşündüğüm kişi konuştu. "Her önüne gelen Karadul'a girseydi, gizliliğimiz kalmazdı." Aralarına girmemi istememelerini dile getirişleri canımı sıkmıyordu. Fakat göz devirmeden edemedim.

"Zaten girmeyi düşünen yok. Şu işi bir halledelim Aven diye birisi kalmayacak."

Hemen önümde yüzü bana dönük şekilde sırtı ise ön koltuğa yaslı duran Alar gözlerini bana dikti. Gözlerini ve bakışlarını seçemesem de sorgular gibi bir izlenim vermişti.

"Sen neden bunları devirmek istiyorsun?"

Nedenlerim ağır gelebilirdi hatta nedenlerimi ve sonuçlarımı duysalar ortalık karışabilirdi. "İnsanlık yapıyorum?" diye konuştum kendimden emin şekilde. İnanmışa benzemiyordu ve bu daha fazla sorgulayacakmış gibi hissettiriyordu.

"Peki neden bu işi hallettikten sonra bırakıyorsun?"

"İnzivaya çekilmeyi düşünüyorum."

"Yalan söylüyorsun." Sesi mekanik olsada kendinden emindi.

"Emekliye ayrılma vakti."

"Fazla gençsin." Sinirimi bozmaya başlamıştı.

"Çoluk çocuk evde aç bekliyorlar beni." Sesim dalga geçer gibiydi fakat bir tek Alar gülememişti.

"Tavırların anaç bir tavır değil. Tamam çocuklara karşı bir sempatin var fakat bu ya okulunu okuduğun ya da çocuklarla fazla vakit geçirdiğin için olmalı. Çocukların yok." Teorileri oldukça güçlüydü. Sezgisi ve izlenimleri yüksekti

"Kardeşlerim olabilir?"

Yaslandığı yerden doğruldu. "Birincisi, kardeşlerin olsaydı evde tek bırakıp kendini tehlikeye atamazdın, çünkü sana bir şey olursa muhtemelen bakacakları kimsede olmazdı." Gözlerini her hareketimi her mimiğimi izlediği için üzerimden bir saniye ayırmıyordu. Ben daha cevap vermek için ağzımı açmadan lafa tekrar atladı. "Ailen de olsaydı hiç tekin olmayan saatlerde böyle bir devirdeyken üstelik rahat rahat gidip kendini tehlikeye atmana izin vermezdi."

Uyduracak bir şey, diyecek kelime bırakmamıştı. Ciddi tavrı tehlikeli duruşu başkan olduğunu bas bas bağırıyordu. Bir şeyleri çözmekte analiz etmekte oldukça iyiydi. Kusuru var mıydı merak eder olmuştum.

"Sorguda mıyım?"

Omuzlarını silkerek kollarını göğsünde birleştirdi. "Bu sana bağlı." Onları tehlikeli bir işe sokmuştum ve ellerine benden bir sebep vermemiştim. Tamam kimse kayıtsız kalamazdı böyle bir soykırıma ama bu devirde sebepsiz bir şey yapmayan çok insan vardı.