KARADUL +18 - TAMAMLANDI-

Bölüm 4

KEYİFLİ OKUMALAR! 

BOL BOL YORUMLAR GÖRMEYİ ÇOK İSTİYORUM :)

***

"Hadi eve geçin," diyen dayım ile herkes kendine gelmişti. Benimde o sıra dışarıda ki kalabalık gözüme çarpınca kaşlarım çatıldı. Mahallelinin işi gücü yoktu da buraya mı toplanmıştı? Çoğunluğu gençler olsa da orta yaşlı ve koca koca bastonlu dedeler neneler oturmuş kaosu izliyordu.

"Bu mu cidden?" diyen ses yakınımdan gelmişti. Kafamı çevirip baktığımda 4 kişilik bir grup genç bize doğru bakıyordu. Az önce konuşan kızın yanındaki genç kafasını sallayarak onaylamıştı. Dümdüz ve siyah saçları olan kız suratıma tiksintiyle bakıyordu.

Tanımadığın insandan nasıl tiksinirdin ki?

"Bunca yıldır nasıl saklamış acaba?" diye sordu erkeklerden birisi. Boy ve yapı olarak büyük duruyorlardı. Gözümün içine bakarak benim hakkımda konuşmaktan geri kalmıyorlardı. Yıpranmış sinirlerim kendini tekrar belli etmeye başlamıştı. Siyah düz saçlı kız umursamaz şekilde omuzlarını silkti. "Kim bilir kimi ayarttı da korudu kendiyle kızını," dediği an gözüm çoktan kararmıştı.

Arkamı döndüğüm gibi zaten yakınımda duran grupta en son konuşan kızın yanına gittiğim gibi yumruğumu yanağına indirdim. Önce kızın çığlığı mahallede yankılandı. Sonra olayı idrak eden arkadaşlarından birisi kolumu tuttu ve kendine çevirip vuracaktı ki havadaki elim bembeyaz saçlarına konmuştu bile.

Parmaklarıma dolanan saçlarını canını acıtacak şekilde sıkarak kafasına baskı uyguladım. "Neva!" diye bağıran dayımı duymuştum. "Yeğenime dokunanı sikerim! Sadece ayıracaksınız!" Birileri benim kollarımdan tutarken diğerleri saçlarını yolduğum kızı elimden kurtarmaya çalışıyorlardı.

"Bırak kızım şunu," diye konuşan adamın sesindeki muziplik çok belli oluyordu. En sonun çığlıklar atarak elimden kurtulan kız elini saçlarına bastırıp ovalamaya başladı acısını azaltmak için.

Yumruk attığım kızı görünce sızlayan elimi sallamamak için kendimle mücadele etmek zorunda kaldım. "Senin bu yeğenin olacak kafayı yemiş Alaz abi." Kızın konuşurkenki ağlak sesi kanı beynime sıçratmıştı.

"Kendisine bakıyoruz diye bize saldırdı ya!" Saçlarını yolduğum kızda konuşunca benimle beraber yanlarındaki çocuklar da şaşkınlıkla kendilerine baktılar. Birisi omuz silkerken diğeri dağılan beyaz saçlarını düzeltiyordu. Alaz'ın gözleri bana döner dönmez şaşkınlıkla baktım kendisine. Gerçekten böyle bir şey yaptığıma inanıyor olamaz değil mi? Gerçi beni tanımıyor, bana inanmasını beklemiyordum.

"Neva'nın öyle bir şey yapmayacağını biliyorum. Muhtemelen bir yanlış anlama vardır," deyince sevinçle olduğum yerde dans etmemek için zor tuttum kendimi. Sırtımı dikleyerek bilmiş edayla kızlara baktığımda çoktan bozulmuş olduklarını görmüştüm. Erkekler gülüşlerini saklıyordu. Dayımın elini sırtımda hissedince ona döndüm.

Apartmana giren dedemleri gösteriyordu. "Sen çık eve ben geleceğim," deyince kafa sallayarak hızlıca onları takip ettim. Eve geçer geçmez anneannem mutfağa geçmiş biz solana girdiğimizde elinde bir bardak suyla geri gelmişti. "İç kızım şunu, korkmuşsundur,"dediğinde şaşkınlıkla elinden aldım bardağı. Birkaç yudum içerek sehpaya koydum bardağı. Anneannemin eli hemen açık duran saçlarımı bulmuş okşamaya başlamıştı.

İçimdeki 8 yaşımın gözleri dolu dolu olmuş anneannesinin kolları altına girmişti. Fakat hemen kendime çeki düzen verdim. Kendime anında buraya gelme amacımı hatırlattım. Kimseyle bağ kuramazdım. Kimseye alışamazdım çünkü ne olduysa burada oldu. Anneme ne olduğunu, ona kimin zarar verdiğini çözecek, onu bir şekilde bulacaktım.