Gerçek aile, illegal grup kurgusu
Çocuklar ruhlarına sızan Karadul'un gölgesine sığınırken gelecek tekrar yazıldı. Anlaşma yapıldı ve geleceğin sillesi hayat, çocukların sinesine Karadul imzası kazıdı.
Çocuklar büyüdü, sinelerindeki Karadul imzası...
Selaaamm! Lütfen yorumsuz geçmeyin bölümü. Neva'nın küçük kıyameti başlıyor bu bölümle beraber ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar
****
"Bu ne Çakır?" diye sordu Asya hızlı adımlarla yerdeki içi görünen şeffaf torbayı tutup hava kaldırdı. Çakır ne diyeceğini bilemiyormuş gibi anlık torbaya bakıp tekrar Asya'ya döndü. Fakat bir şey demek yerine sadece Asya'ya bakıyordu.
"Sana inanamıyorum," diye konuştu Eslem. "Bize yalan mı söyledin bunca zaman?" Gözlerini Asya'dan ayırıp ne Eslem'e bakıyordu ne de ona cevap veriyordu. Fakat kaskatı kesilen çenesi kendisini sıktığını belli ediyordu. Asya'nın da dolan gözlerini ve titreyen dudaklarını görebiliyordum.
"Onca zamandan sonra tam her şey düzelmişken ve artık ikimizde birbirimize açılmışken mi, Çakır? Hani ilişkimizin de önceden beri gelen dostluğumuzun da zedelenmemesi için uğraşacaktık?" Sıkıntılı bir şekilde alt dudağımı ısırarak kafamı iki yana salladım Asya'ya bakarak. Yanlış yapıyordu. Bir şeyin doğrusunu bilmeden yanlış kelimeler seçerek konuşuyordu.
"Düşündüğün gibi değil," diye konuştuğunda sesi hafif telaşlıydı.
Bıraktım demişti daha önce. Mezarlıkta konuşmuştuk, bana bıraktım demişti... Öyle dediyse öyledir.
"Bırakmıştın, iki senedir hiç kullanmıyordun," diye konuştu Yekta ölüm gibi bir sesle. Kaskatı kesilmişti ve gözlerini bir saniye bile Çakır'dan ayırmıyordu. O an Çakır benimle göz göze gelince Yekta'nın ağzından kaçan bir detay dikkatimi çekti. Yavaşça ayağa kalktım ve salonun diğer ucundakilerin yanına gittim.
Bana bakan mahcup bakışlarında yakalanmış olmanın bir üzücülüğü vardı. Ama emindim Çakır uyuşturucu kullanmıyordu. Kullansaydı eğer mutlaka bilirdik. Bir kere gözlerinden belli olurdu. Ben değilsem de diğerleri ile günün her saati beraber, mutlaka yakalarlardı.
"O benim değil," diye konuştu Asya'ya bakıp ardından tekrar bakışları bana döndü. İki yıldır kullanmıyorsa neredeyse bir sene önce benim gittiğim barda Çakır'ı uyuşturucu alırken nasıl görmüştüm?
Kaşlarım düşüncelerimden dolayı çatıldığında Çakır telaşla öne doğru atıldı. "Kullanmadım," dedi anında kendini açıklarken. Sonra yanlış bir şey demiş gibi teklemişti konuşması. "Tamam o an kullandım ama bir daha almadım yemin ederim! O gün bir hataydı ve ben o hatadan döndüm. Yanlış bir şekilde de olsa döndüm."
Doğruyu söylediğini görebiliyordum. Sadece şu an kötü bir konumdaydı ve benden çok diğerlerini kendisine inandırması gerekiyordu. "Ben mi yanlış görüyorum yoksa sen Neva'ya mı açıklama yapıyorsun?" Soru Yekta'dan gelmişti. Bakışlarım ona dönünce Çakır ile aramızdakini çözmeye çalıştığını fark ettim.
"Doğru görüyorsun," dedi Çakır kendinden emin bir sesle. "Cebimden düşen uyuşturucu benim değil. Mahallede bir çocuğun elinde gördüm ve onun ne kadar yanlış yaptığını bilmesi gerektiğini düşünüp ona uyuşturucu kullanırken yaşadıklarımı anlattım. Ardından tedarikçisini öğrendim ve kullanma ihtimaline karşı elindeki uyuşturucuyu aldım. Çöpe atamazdım, bir sokak çocuğunun eline geçebilirdi. Bende tedarikçiyi yakalamak için Çelebi'den yardım isterim diye düşündüm bu yüzden uyuşturucu cebimdeydi. İki saat sonra onunla buluşacaktım."
