TOKYO REVENGERS

~55~

Bu bölümü -beni neden sevmedin?- şarkısını dinleyerek yazdım abi ağlicam sanırım.
Hüzünlü bir şarkı dinleyerek okumanızı tavsiye ederim ehe

OfOF OF OF

GELDİ O GÜN GELDİ GELDİ YEMEK BEN KAFAYI

/////////////////////////////////////////////////////////////////

Akemi yoko

Her şey birbirine girmişti.
Bir hafta öncesine kadar her şey güzelken şimdi emmayı sırtında taşıyan mikeyin arkasından ilerliyordum.

Neler olmuştu? Nasıl birden bu duruma gelmiştik?
Emma şuan gülüyordu!
Neden gülüyorsun!?

(DURUN AĞLIYORUM)

başından oluk oluk kan akarken nasıl gülebiliyorsun emma?
Göz yaşlarım istemsiz bir şekilde yanaklarımdan aşağı doğru haraket ediyordu.

Mikey ile konuşuyordu şuan, mikey de gülüyordu.
SU DURUMDA NEDEN GÜLÜYORSUNUZ!?
tek donuk duran ben miydim?
Bilincim.
Ne yapıyordum ben?
Ne düşündüğümü bile bilmiyorum ne yapıyorum ben?
Olamaz..

Emma ölmeyecek değil mi?
Hayır! Draken ile daha yapacağız onu!
Ben dalga geçeceğim, hina onunla dalga geçtiğim için bana kızacak.

"Yoko."

Düşüncelerim onun kısık sesiyle beraber sonlanırken hızla yanına gittim.
"E-efendim?"

"Mik-mikeye iyi bak olur mu?"

Ceketimin kollarıyla gözyaşlarımı sildim ve emmanın elini tuttum.
"Sende bana iyi bak olur mu?"

"Sen..sen şimdi her şeye ç-çok sinirlenirsin kimse..tutamaz-"

"Evet! Evet beni tutmak için orada olman gerek! Güçlüsün tamam mı?"
Güldü. Acıdan kıvrandığını saklamak için güldü.
Gülme emma, acını beraber yaşayalım gülme.

"Bana bir kız kardeş olduğun için teşekkür ederim."

Dedi ve yüzünde ki gülümseme kaldı.
Bakışlarım donuklaşırken akan gözyaşlarımı silme gereği bile duymadım.
"H-hayır! Yapma hayır hayır hayır!" Çığlıklarım boş sokakta yankılanırken kimse beni susturmadı.

"Takemichi..teni soğuk."

Adımlarım yavaşladı.
Göğsüm acımaya başladı.
Olmadı değil mi?
Mikey tekrar bir şeyler diyordu.
Ne diyordu? Sağır mı olmuştum?
"Ha-hayır." Güldüm.
"Hayır emma." Gülüşüm tekrar yüzümden silindi.

Lütfen bunca olan her şey bir kâbus olsun.

Tanrım lütfen! Asla onlarla tanışmayayım fakat yine de kâbus olsun.

---------

Duvara yaslanmış bir şekilde tam karşımda yatan emmaya bakıyordum.
Drakene söylemeyi reddetmiştim ve kimin söylediğini de bilmiyordum ama az önce yaşanan şeylerden sonra nefes aldığımı hissedemiyordum.

Emmayı gördü.

Ağladı. Drakenin ağladığını görmemiştim.
Ağladı.
Herkes gitmişti fakat ben emmanın başından ayrılamıyordum.

Önce baji gitti, abim.
Şimdi emma gitti, kız kardeşim.

Başına vurulduğu an, son sözleri. Asla unutamayacağım şeylerdi fakat hepsi olurken gülmesi.
Yanağımda ki ıslaklık.
Yine ağlıyordum.
Sahi ağlamayı kesmiş miydim ki?

"Yoko.. artık gitmen gerekiyor."

Hinanın sesini duymam ile beraber bakışlarımı yüzüne çıkardım ve tekrar emmaya döndüm.

"Kendini daha kötü bir duruma sokuyorsun yoko, hadi gidelim."

"Gelmeyeceğim." Bunu kisaki yapmıştı.
Ellerim istemsiz yumruk olurken gözyaşlarımı sildim ve kafamı yavaşça duvara vurmaya başladım.
Bunu kisaki piçi yapmıştı! Bunu kisaki piçi yapmıştı ve ben hiç bir bok yapamamıştım!

"Yoko yapma!"

"Hina, takemichi nerede?" Emmanın öleceğini biliyor muydu? Gelecekte emma zaten ölecek miydi?

"Bilmiyoru-"

"Hina takemichi nerede!?" Bağırmam ile beraber irkildiğini görmem ile derin bir nefes aldım ve ayağa kalktım.
"Özür dilerim sadece.. takemichinin nerede olduğunuzu söyler misin?"

"Sanırım..tenjiku ile-"

Daha fazla dinlemedim ve emmaya son kez bakıp oradan uzaklaştım.
Çıktığım an kapının önünde gördüğüm draken ile göğsüm yine acımaya başlarken derin bir nefes aldım ve yanından geçtim.

Üzgünüm draken.. yanında olmam gerekirken gidiyorum çok özür dilerim.

Ben o şerefsizi öldürmeden rahat edemeyeceğim.

----

Sonunda gelmem ile beraber derin bir nefes aldım.
Koşarak anca yetişmiştim.
Şuan toman ile tenjiku karşı karşıyaydı.
Tekrardan koştum ve en öne takemichi ile chifuyunun yanına gittim.

"Burada ne işin var?"

"Sizin ne işiniz varsa benim de ondan."

"Yoko mikeyin yanında olman gerekmez mi?"

Chifuyuya döndüm ve işaret parmağımı yukarıya doğru kaldırıp kisakiyi işaret ettim.
"Şu piçi gebertmediğim sürece olmaz!"
Chifuyu da başını kaldırdı ve kisakiye baktı.

"Kansız orospu çocuğu! Sik gibi izliyor anca!"

"Öyle biri."

Diye ekledi takemichi.
"Kaç kişiyiz?"

"Tenjikudan dört yüz kişiye karşı tomandan elli kişi."

Dedi souya.
"Ebemiz sikilecek desenize." Dedim gülerek ve kollarımı esneterek.
Chifuyu da güldü.

"Ama kaçarsak toman tarih olacak."

"Ve kaçmayarak bir tarih yazacağız." Dedim ve göz kırpıp kisakiye döndüm.

"Uzun soluklu savaşımız burada son bulacak."

Dedi takemichi.
"hadi beyler!" Diye bağırdım ve ilerlemeye başladım.
Benimle beraber gelen diğerleri de bağırırken iki çetenin iç içe girmesiyle beraber savaş başlamış oldu.

/////////////////////////////////////////////////////////////////

Ciddiyim bu bölümü ağlayarak yazdım.

Beni neden sevmedin şarkısı ne alaka bilmiyorum ama çok ağlattı amk

Ben emmanın ölümünü yazmak istemedim..

Abi düşünüyorum da herkesin mutlu olduğu başka bir kitap yazmak..
Yoko yine var, baji var emma var herkes mutlu düşünsenize..

OF KAFAYI YİYECEĞİM DBSJCHWKFHLFW

bölüm hakkında düşüncelerinizi az çok tahmin ediyorum.

Arkadaşıma önceden okuttum da..

"İçimi delip geçseydin daha az acırdı amk!"

Tepkisini aldım falan.

Sizi gözyaşlarınızla başbaşa bırakıyorum.

Görüşürüz.